Lekarze rodzinni w domach opieki społecznej: oto całodobowa opieka w nagłych wypadkach i dla pacjentów przewlekle chorych.
Zależni od krajowej służby zdrowia czy wolnych agentów, kim są dzisiaj? Los lekarzy rodzinnych, uwikłanych od lat w ogólnokrajową debatę polityczną i krajobraz opieki zdrowotnej, z różnym szczęściem i z różnym poparciem, pozostaje niepewny i z pewnością nie ujrzy światła dziennego przed kolejnymi wyborami regionalnymi. To wysoce kontrowersyjna kwestia, która może wpłynąć na wiele głosów, biorąc pod uwagę dużą liczbę pacjentów, a nawet więcej, którą każdy lekarz rodzinny, jak się ich nazywa, wnosi ze sobą, a także niekwestionowany konsensus, jakim zazwyczaj cieszą się wśród swoich pacjentów.
Pewne jest jednak, że nowi lekarze rodzinni, którzy od 2025 roku obejmą samodzielne stanowisko, będą pracować w ośrodkach społecznych, które stanowią fundament reorganizacji lokalnej opieki zdrowotnej przewidzianej w Narodowym Planie Odbudowy i Odporności (NRRP). Dyskutowano o tym od lat, a teraz nowy dokument regionalny – mający na celu ujednolicenie kryteriów w całym kraju – przewiduje praktykę w trybie mieszanym: zarówno w praktyce lekarskiej, jak i w ośrodkach społecznych, z harmonogramami narzuconymi przez odpowiednie organy ochrony zdrowia, skalowanymi w zależności od liczby pacjentów w klinice. W każdym przypadku ich praca będzie świadczona z myślą o 24- lub 12-godzinnej ciągłości opieki, co powinno zagwarantować obywatelom pełne pokrycie ich potrzeb zdrowotnych, w tym drobnej diagnostyki, od USG po EKG. Zostanie to również osiągnięte poprzez telemedycynę, w pełni zintegrowaną z innymi podmiotami świadczącymi opiekę zdrowotną, od pielęgniarek, przez psychologów, po specjalistów.
Minister zdrowia Orazio Schillaci wielokrotnie to powtarzał. Powtórzył to w swoim ostatnim wystąpieniu telewizyjnym: „Nie możemy nawet rozważać uruchomienia medycyny środowiskowej bez wsparcia i pomocy lekarzy rodzinnych. Z pewnością będą musieli spędzać część swojego czasu w ośrodkach społecznych”. Kompromis ten sprawia, że zawód ten, należący do najbardziej dotkniętych „pustynnieniem” publicznej opieki zdrowotnej, staje się znacznie atrakcyjniejszy. Dzięki temu lekarze rodzinni również będą mogli się specjalizować, a stypendia zostaną w końcu wyrównane z stypendiami dla młodych lekarzy szpitalnych.
Ale jaka będzie rola i obowiązki lekarzy rodzinnych w domach opieki społecznej? Konkretyzacją tego, co do tej pory pozostało na papierze, zgodnie ze wskazaniami określonymi w Dekrecie Ministerialnym nr 77 z 2022 r., który trzy lata temu przeformułował opiekę środowiskową zgodnie z Narodowym Planem Odbudowy i Odporności (PNRR), jest dokument zatwierdzony przez Konferencję Regionów, zawierający wytyczne dotyczące godzin pracy, które lekarze podstawowej opieki zdrowotnej pełniący „pojedynczą rolę” będą musieli zapewnić w domach opieki społecznej typu hub and spoke. Trzeba przyznać, że wciąż są one dalekie od pełnego wdrożenia i uruchomienia. Stanowią one jednak jeden z węzłów szerszej sieci usług opieki zdrowotnej, socjalnej i pomocy społecznej, a jednocześnie, po pełnym uruchomieniu, staną się „miejscami życia” dla lokalnej społeczności. Łatwo identyfikowalne ośrodki zdrowia, w powiązaniu z terytorialnymi funkcjonalnymi skupiskami (Aft) lekarzy rodzinnych, ze szpitalami ostrymi, poliklinikami i centrami poradnictwa, szpitalami powiatowymi, terytorialnymi centrami operacyjnymi do sortowania interwencji i operatorami, centrum operacyjnym pojedynczego numeru 116117, Jednostką Ciągłości Opieki, aptekami usługowymi, Pojedynczymi Punktami Dostępu i usługami socjalnymi trzeciego sektora.
Przede wszystkim jednak, zgodnie z Wytycznymi Regionalnymi, Kompleksowe Jednostki Podstawowej Opieki Zdrowotnej (UCCP), przewidziane w najnowszych układach zbiorowych Narodowej Służby Zdrowia (NHS), muszą „znaleźć fizyczne zakwaterowanie przede wszystkim w domach stanowiących centra społecznościowe, podczas gdy lekarze z prostszych AFT będą nawiązywać kontakt z odpowiednimi UCCP, pełniąc rolę strażników, a także współpracując z innymi służbami i szpitalami w celu leczenia chorób przewlekłych, a także problemów młodzieży.
Dokument regionalny stanowi, że począwszy od 2025 r. (zgodnie z krajowym układem zbiorowym pracy z kwietnia 2024 r.) wszyscy lekarze podstawowej opieki zdrowotnej muszą zarówno pracować dla własnych pacjentów, otwierając własną praktykę, jak i wykonywać usługi godzinowe zlecone przez świadczeniodawcę opieki zdrowotnej, z progresywną redukcją godzin pracy wraz ze wzrostem liczby pacjentów decydujących się na pracę. To rozwiązanie, zgodnie z wytycznymi regionalnymi, „otwiera drogę do rozwiązań organizacyjnych, które zwiększają możliwości opieki zarówno pod względem jakości, jak i ilości”, zmniejszając zakłócenia w opiece. W domach opieki typu hub personel medyczny będzie dostępny 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, natomiast w domach opieki typu spoke godziny pracy zostaną skrócone do 12 godzin na dobę, 7 dni w tygodniu, sześć dni w tygodniu. Ta powszechna usługa jest obiecana obywatelom w ramach planowania regionalnego (w przypadku usług w domach opieki) oraz w poszczególnych przychodniach, które są szczególnie cenne na obszarach śródlądowych i wiejskich. Świadczeniodawca opieki zdrowotnej przydzieli lekarzom podstawowej opieki zdrowotnej miejsca, w których będą pracować w domach opieki, a także ich dyżury.
Ciągłość opieki ma również kluczowe znaczenie w opiece pediatrycznej: usługi w nocy, w soboty i święta są zawsze organizowane przez organ ds. zdrowia, biorąc pod uwagę koordynację godzin otwarcia gabinetów lekarskich i pediatrycznych, a także cechy demograficzne i geografię obszaru.
Punkty opieki ciągłej (dawniej pogotowie ratunkowe) zostaną zintegrowane z domem opieki społecznej w celu zapewnienia całodobowej pomocy we współpracy z lokalnym centrum operacyjnym, centrum operacyjnym 116117 oraz numerem alarmowym 112. W domach opieki społecznej, w przypadku osób zgłaszających się do ośrodka spontanicznie lub skierowanych na numer alarmowy 116117, a nawet przez lekarzy specjalistów i pediatrów rodzinnych, praca lekarzy będzie wykonywana „w celu zapewnienia opieki nieodroczonej” i obejmuje: wizyty lekarskie, w tym te z drobnym sprzętem diagnostycznym, zarządzanie i wsparcie w opiece nad pacjentami o szczególnie złożonych potrzebach klinicznych, zgodnie z protokołami firmy, wizyty okazjonalne, pomoc turystom, studentom spoza miasta oraz osobom niebędącym rezydentami.
Nie wszystkie przypadki będą akceptowane: wśród kryteriów wykluczenia wymienionych w Wytycznych znajdują się przypadki bólu w klatce piersiowej, silnego i nietypowego bólu głowy, urazów wielonarządowych, ostrego deficytu neurologicznego i utraty przytomności.
Lekarze podstawowej opieki zdrowotnej pracują również w CDC nad działaniami mającymi na celu leczenie chorób przewlekłych i osób z grup ryzyka, współpracując z pielęgniarkami i specjalistami w zakresie planowanych działań mających na celu monitorowanie pacjentów i ograniczanie wizyt w szpitalach i na izbach przyjęć. Prowadzone są również działania z zakresu zdrowia publicznego i promocji zdrowia, obejmujące proaktywną medycynę i opiekę nad pacjentem, a także stratyfikację populacji według stopnia zaawansowania potrzeb, zgodnie z planami firmy i regionu. Działania te mają na celu promowanie profilaktyki, aby „zmniejszyć zapotrzebowanie na opiekę zdrowotną i obciążenie chorobami wśród populacji”.
Wiadomości i analizy wydarzeń politycznych, gospodarczych i finansowych.
Zapisać się
ilsole24ore
