Het strenge gebruik van de arbeidswetgeving heeft de federale overheid in een hoek gedreven, zeggen vakbonden

Vakbondsvertegenwoordigers en experts zeggen dat het herhaaldelijk gebruik van de Canada Labour Code door de federale overheid om werknemers die gaan protesteren te dwingen weer aan het werk te gaan, het vermogen van de overheid om stakingen te beëindigen ondermijnt. Tegelijkertijd is de overheid hierdoor in conflict gekomen met de Canadese arbeidersbeweging.

Hun opmerkingen komen enkele dagen nadat de federale minister van Werkgelegenheid en Gezin, Patty Hajdu, een mislukte poging deed om stakende stewardessen van Air Canada weer aan het werk te sturen en de Canadian Industrial Relations Board (CIRB) in te schakelen om hun geschil met de luchtvaartmaatschappij te beslechten.

De vakbond die de 10.000 stewardessen van de luchtvaartmaatschappij vertegenwoordigt, verzette zich tegen de CIRB en zei dat haar leden in staking zouden blijven totdat Air Canada weer aan de onderhandelingstafel zou zitten om de onderhandelingen voort te zetten.

"Het feit dat we niet toegaven, maakte duidelijk dat de overheid en het bedrijf niet zouden reageren op hun eisen, hun dreigementen, hun juridische stappen, hun gevangenisstraf, wat dan ook", vertelde Mark Hancock, nationaal voorzitter van CUPE, aan CBC News.

Toen ze er eindelijk achter kwamen dat er alleen aan de onderhandelingstafel een deal te sluiten viel, gingen ze weer om de tafel zitten.

Hancock merkte op dat er acht maanden lang onderhandeld werd tussen de luchtvaartmaatschappij en de vakbond, maar dat er geen overeenkomst werd bereikt. Toen echter duidelijk werd dat de vakbond het bevel van de CIRB niet zou respecteren, bereikten beide partijen binnen zeven uur een overeenkomst om de staking, die op 16 augustus was begonnen, te beëindigen.

Federale ministers van Arbeid kunnen hun bevoegdheid op grond van artikel 107 van de Canada Labour Code uitoefenen om de CIRB opdracht te geven een staking te beëindigen en de arbitrage van een arbeidsgeschil over te nemen.

Artikel 107 maakt al sinds 1984 deel uit van de wet en werd zelden gebruikt, maar het afgelopen jaar heeft de liberale regering er meerdere keren een beroep op gedaan.

Het maakte gebruik van deze bepaling om een arbeidsconflict tussen de vakbond en de twee grootste spoorwegmaatschappijen van Canada te beëindigen, een arbeidsconflict in de havens van Montreal en Vancouver op te lossen en om stakende werknemers van Canada Post en de Crown Corporation voor bindende arbitrage te dagen.

"De afgelopen jaren lijkt [artikel 107] de standaardmaatregel van de overheid te zijn geweest in moeilijke onderhandelingen", aldus Hancock. "Ik denk dat deze ervaring van de afgelopen week hen heeft laten zien dat artikel 107 niet effectief is."

Het uitlokken van een algemene staking

Bea Bruske, voorzitter van het Canadese Labour Congres, vertelde aan CBC News dat zij vindt dat de liberale regering een fout heeft gemaakt door artikel 107 zo vaak te gebruiken en dat ze nu de gevolgen van een gedurfde arbeidersbeweging onder ogen moet zien.

"Ze hebben de eis van de werknemers voor een eerlijke collectieve arbeidsovereenkomst onderschat, en het feit dat ze bereid waren een bevel van de CIRB te negeren om dat te bewerkstelligen," zei ze.

"Het feit dat de vakbond zich verzet tegen de richtlijn van de CIRB betekent dat artikel 107 feitelijk dood is", voegde Bruske eraan toe. "Het betekent dat werknemers begrijpen dat de werkgever altijd een betere deal te bieden heeft" en dat ze daarop zullen aandringen.

Gilles LeVasseur, hoogleraar recht en management aan de Universiteit van Ottawa, vertelde CBC News dat het negeren van een CIRB-waarschuwing om weer aan het werk te gaan en aan de onderhandelingstafel te gaan, onrechtmatig is.

Individuele vakbondsleden kunnen een boete krijgen van maximaal $ 1.000 per dag en vakbonden kunnen een boete krijgen van maximaal $ 100.000 per dag als ze weigeren mee te werken.

Maar om de maatregel af te dwingen, zei LeVasseur, moeten zowel Air Canada als de CIRB de zaak bij een federale rechtbank aanhangig maken. Volgens de CIRB zou dit "onnodig strafbaar zijn en niet bevorderlijk voor harmonieuze arbeidsverhoudingen en constructieve collectieve onderhandelingen."

LeVasseur zei dat toen de CIRB aankondigde dat het de beschikking niet bij de federale rechtbank zou indienen, het voor de stewardessen en de vakbond gemakkelijk werd om te weigeren hieraan gehoor te geven.

LeVasseur zei dat de vakbonden zich in de toekomst bewust zijn van hun voordeel. Hij zei dat de CIRB in de toekomst naar de rechter zou kunnen stappen om een bevel op grond van artikel 107 af te dwingen, maar dat dit ertoe zou kunnen leiden dat de bepaling naar een hoger niveau wordt getild.

"Andere vakbonden zullen misschien zeggen: 'Laten we alles bij elkaar voegen en er een nationale staking van maken voor al die vakbonden', zei hij. "Dat is het gevaar."

Een campagne tegen Sect. 107

Volgens Bruske is het falen van artikel 107 een signaal aan werkgevers dat ze het idee dat de federale overheid deze maatregel gebruikt om hen uit de cao-onderhandelingen te redden, maar moeten vergeten.

Ze zei dat wanneer het parlement weer bijeenkomt, het Canadian Labour Congress, een overkoepelende organisatie voor vakbonden in het hele land, met de vakbonden zal samenwerken om ervoor te zorgen dat artikel 107 uit de arbeidswet wordt geschrapt.

"Iedereen in de arbeidersbeweging, ongeacht de vakbond waar je vandaan komt, of je nu in de private of publieke sector zit, of een vakbond bent, we staan op één lijn", zei Bruske. "Artikel 107 heeft hoge prioriteit en moet verdwijnen."

Hancock is het daarmee eens en zegt dat als een vakbond weer aan het werk gaat, er tenminste sprake is van een democratisch proces, omdat er in het parlement over wordt gedebatteerd en gestemd. Artikel 107 omzeilt die stap door de macht rechtstreeks aan de minister te geven.

LeVasseur wijst erop dat dit vooral handig is in minderheidsparlementen, wanneer de partij die aan de macht is mogelijk niet genoeg stemmen heeft om wetgeving voor het herstel van het arbeidsproces door te voeren. Dit brengt echter ook kritiek met zich mee dat in het Handvest beschermde rechten worden geschonden.

"In dit geval … hebben maar heel weinig mensen besloten om onze leden het recht op vrije collectieve onderhandelingen in dit proces te ontnemen", aldus Hancock.

"Wij blijven samenwerken met anderen in de arbeidersbeweging om ervoor te zorgen dat Artikel 107 nooit meer wordt gebruikt in en rond vakbondsonderhandelingen."