Yaak Karsunke | İsimleri hatırla!

Yaak Karsunke, Batı Almanya'nın çorak topraklarından, yalnızca ismiyle öne çıkan şair ve yazarlardan biriydi; bu çoraklık, ancak 1967/68'de sözde gençler tarafından politik ve kültürel olarak canlandırıldı. Karsunke, 1960'ların başında Münih'te başlamış, Schwabing'de soylulaştırma icat edilmişti. Başlangıçta herkes bunu memnuniyetle karşıladı çünkü sıkıcı Adenauer eyaleti en azından kenarda kalmaya başlamıştı.

Karsunke'nin "Genel bilinçsizlik noktasına kadar eski hataları sürdürmektense yeni hatalar yapmak daha iyidir." sözüyle başlayan "Katzelmacher" (Kedi Yapıcı), 1969 yapımı, üretkenlik ve sanatsal etki açısından günümüzde bile rakipsiz olan Münihli yönetmen Rainer Werner Fassbinder'in ikinci uzun metrajlı filmidir. Karsunke onunla arkadaştı ve aynı zamanda birkaç filminde de rol aldı.

1934 yılında Berlin-Pankow'da bir fabrika müdürünün oğlu olarak doğdu, 1949 yılında ailesiyle birlikte şehrin batısına taşındı, liseyi bitirdikten sonra biraz hukuk, ardından da oyunculuk eğitimi aldı. 1964'te Münih'e giderek 1965'te Martin Walser ve Christian Geissler ile birlikte, Doğu ve Batı'dan metinlerin paylaşılacağı bir forum olması düşünülen, anti-komünist ekonomik mucize ülkesinde yıkıcı ve cesur bir fikir olan »Kürbiskern« adlı edebiyat dergisini kurdu. İsmi Karsunke'den geliyor. Friedrich Hitzer'e göre, Walser bunu söylediğinde şarabını içmekten neredeyse boğulacakmış gibi olmuş ve şöyle haykırmış: "'Çocuklar! İşte bu - kocaman şiş bir kafada sert bir çekirdek!'

Asıl adı Georg olmasına rağmen takma adı "Jörg"den türetilen ilk adı "Yaak" olan Karsunke, silahsızlanma için Paskalya Yürüyüşü hareketinin sözcüsü oldu ve 1968'e kadar "Kürbiskern"in genel yayın yönetmenliğini yaptı. Bu tarihte Geissler ile birlikte Prag'ın Sovyet işgaline karşı çıktıkları için diğerleriyle anlaşmazlığa düştüler. Ancak dergi 1987'de yayın hayatına son verilene kadar Doğu'dan ortak finanse edildi. Komünist Parti yeniden yasal hale gelir gelmez kendini politik olarak utandırmıştı ve bu da ülkede ciddi bir güç haline gelememesinin nedenlerinden biridir.

Karsunke, üniversitedeki öğrencilerin isyanı dışında hiçbir şeyin olmadığı Batı Berlin'e geri döndü, ancak insanlar yeni bir dönemin başladığını hissediyordu. Sosyalistlerden eski ve yeni komünistlere kadar aydınlar ve FC Delius , Nicolas Born, Hans Christoph Buch, Karsunke gibi genç yetenekler, meyhanelerde buluşup, yaklaşan çalkantıları içkiyle kutluyorlardı. Karsunke'nin de kendisini tanıttığı Grup 47'den ayrılarak, yeni bir sol görüşlü edebiyat derneği olan "ARSCH" grubunu başlatma girişimi oldu; bu da kaba bir isimdi, burada "Devrimci Yazarlar Derneği"nin kısaltması olarak düşünülmüştü. Ama bir yıl sonra yine aynı şey oldu. Devrim de bir ilerleme kaydedemedi, ama Karsunke'nin "Frankfurter Rundschau"da Jürgen Theobaldy'nin bir şiir kitabını önermesi üzerine, kitap hemen 400 kopya daha sattı; o dönemde basılı söze olan inanç o kadar güçlüydü ki.

Gazete ve radyoda çalıştı, eşi Ingrid ise 1970'lerde sol için "Konkret"ten daha önemli olan "Kursbuch"ta çalıştı. Ödüllü bir suç romanı olan ve sıkılmış bir edebiyat editörünün aniden şantajla tehdit edilmesini konu edinen Dead Man (Ölü Adam, 1989) da dahil olmak üzere düzyazılar ve oyunlar yazdı; ama hepsinden önemlisi, geçmişte kalmış bir yeniden icat ve kendini güçlendirme dönemini konu edindikleri için günümüze ulaşan şiirler yazdı. Dizzy Gillespie'nin ölümünden sonra şunları yazdı: " Hanımlar ve beyler: bu / 1953'ün mayısında Massey Hall Quintet'iydi / gelmiş geçmiş en büyük bebop konseri / Charlie 'Bird' Parker / John Birks 'Dizzy' Gillespie / Bud Powell & Charles Mingus & / davulların arkasında Max Roach / hala hayatta / çalıyor / sadece davul için son koro blues marşı."

Gillespie 1993'te, Max Roach 2007'de, Yaak Karsunke ise 13 Mayıs'ta 90 yaşında öldü.