Prywatne kliniki będą mogły działać w ramach obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego tylko wtedy, gdy będzie taka potrzeba w regionie

Kryteria te są niezbędne w związku z aktualizacją ustawy nr 326-FZ „O obowiązkowym ubezpieczeniu zdrowotnym” do ustawy nr 552-FZ. Nowa wersja ustawy głównej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego stanowi , że prywatne kliniki, które chcą korzystać z opieki medycznej w ramach TFOMS, muszą przejść selekcję jakościową.

Mimo że zmiany tematyczne zaczną obowiązywać od 1 września 2025 r., Ministerstwo Zdrowia proponuje zatwierdzenie samych kryteriów 1 marca 2026 r. Oznacza to, że jeśli do czasu zatwierdzenia projekt nie ulegnie zmianie, prywatne kliniki będą mogły ubiegać się o pracę w 2026 r. w ramach poprzedniego trybu notyfikacji.

Wśród formalnych parametrów przystąpienia do terytorialnego programu obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego dla prywatnych placówek medycznych uwzględnionych w projekcie znalazły się: posiadanie licencji i strony internetowej z podstawowymi informacjami; integracja z Jednolitym Państwowym Systemem Informacyjnym w Ochronie Zdrowia, Państwowym Systemem Informacyjnym o Obowiązkowym Ubezpieczeniu Zdrowotnym oraz regionalnym segmentem tych systemów; w przypadku placówek świadczących pomoc doraźną – integracja ze służbą dyspozytorską i całodobowa praca.

Bardziej rygorystyczne wymagania zostaną nałożone na jakość i doświadczenie klinik. I tak, jeśli klinika „nie uczestniczyła w terytorialnym obowiązkowym ubezpieczeniu zdrowotnym” (regulator nie precyzuje, czy w konkretnym regionie, czy w całym systemie obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego), musi potwierdzić swoje trzyletnie doświadczenie. Ponadto, w przypadku nowych organizacji ubiegających się o świadczenie zaawansowanej technologicznie opieki medycznej, stacjonarnej opieki medycznej lub wybranych usług diagnostycznych (które nie zostały określone), wymóg dotyczy co najmniej 300 przypadków takiego leczenia w ciągu ostatnich trzech lat lub 150 w ciągu ostatniego roku.

Ważnym wyjaśnieniem zawartym w projekcie rezolucji jest to, że wymogi te nie mają zastosowania, jeśli – zgodnie z informacjami z regionalnego Ministerstwa Zdrowia/Departamentu Zdrowia – występuje dotkliwy niedobór określonego rodzaju opieki medycznej świadczonej przez podmiot komercyjny. Dokument nie opisuje, jak dokładnie mierzy się dostępność tych usług.

Między innymi, prywatna klinika nie mogła mieć żadnych naruszeń, w tym formalnych, w ciągu ostatnich dwóch lat, na podstawie wyników przeprowadzonego wcześniej monitoringu ilości, terminów i jakości opieki medycznej w ramach obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego.

Wnioski o udział w terytorialnym programie obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego będą przyjmowane przez TFOMS, a ostateczną decyzję podejmie komisja do spraw opracowania terytorialnego programu obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego w ciągu dziesięciu dni roboczych od otrzymania dokumentów z funduszu.

Jak precyzuje Ministerstwo Zdrowia w dokumentach towarzyszących projektowi kryteriów, procedura włączenia prywatnych klinik jest konieczna, aby wyeliminować organizacje, które nie będą mogły działać na podstawie Ustawy Federalnej nr 323-FZ „O podstawach ochrony zdrowia” i które mogłyby potencjalnie naruszać prawa obywateli do bezpłatnej opieki medycznej oraz „nieefektywnie i nieracjonalnie” wydawać przeznaczone na ten cel środki. Sądząc po statystykach, dotyczy to proponowanej regulacji działalności 3132 prywatnych klinik zarejestrowanych w Federacji Rosyjskiej.

Kwestia tworzenia barier dla udziału klinik w obowiązkowych programach ubezpieczenia zdrowotnego jest dyskutowana w środowisku zawodowym, Federalnym Funduszu Obowiązkowego Ubezpieczenia Medycznego, Ministerstwie Zdrowia i rządzie od 2020 roku. Początkowo zakładano na przykład, że tylko organizacje, które prowadzą działalność medyczną w zakresie wybranego rodzaju opieki medycznej od co najmniej dwóch lat, będą mogły otrzymywać obowiązkowe wolumeny ubezpieczenia zdrowotnego.