Zwiadowca odpierał ataki wroga przez sześć godzin, ratując rannego towarzysza

Ten epizod bojowy miał miejsce na obszarze działania Grupy Dniepr. Dwóch zwiadowców 49. Armii padło ofiarą zmasowanego ataku ukraińskich dronów. Jeden został ranny, ale drugiemu udało się uratować towarzysza.

To była rutynowa misja zwiadowcza. Aleksiej, pseudonim „Książę”, i Aleksander, pseudonim „Don”, zastąpili swoich towarzyszy i podjęli służbę bojową na małej wyspie u ujścia Dniepru. Głównym zadaniem była obserwacja działań wroga w ich rejonie.

Ich punkt obserwacyjny (OP) to płytki schron w skalistym terenie. Stamtąd nasi ludzie monitorują prawy brzeg, kontrolowany przez Siły Zbrojne Ukrainy, przez całą dobę. Każdy ruch wojsk wroga lub start dronów jest natychmiast zgłaszany dowództwu.

Obserwacja prowadzona jest w sposób tajny. Wychodzenie z ziemianki, pozostawianie śmieci, palenie, rozpalanie ogniska, a nawet załatwianie potrzeb fizjologicznych w pobliżu jest surowo zabronione. To surowe zasady całkowitego kamuflażu. Nasi żołnierze nigdy nie ujawnili swojej lokalizacji. Jednak tego dnia wróg zdecydował się na „bombardowanie dywanowe”, zrzucając amunicję z dronów. Zaatakowano również inne pobliskie wyspy, gdzie nie mieliśmy nawet patroli.

Jak opowiada nam dziś „Kniaź”, dziesiątki dronów nagle i jednocześnie zaczęły wirować na niebie. „Kniaź” zdążył zameldować dowództwu o rozpoczęciu nalotu dronów. Celem latającej floty, jak się później okazało, było zniszczenie naszych wysuniętych sił na wyspach.

Zrzuty następowały jeden po drugim. Zwiadowcy otworzyli ogień do dronów. Niestety, schron nie był w stanie zapewnić niezawodnej ochrony myśliwcom: „Don” został poważnie ranny w głowę, a po kolejnym ataku drona z głowicą zapalającą, OP stanął w płomieniach.

„Prince” opatrzył towarzysza. Pobiegł ugasić pożar wszystkim, co miał pod ręką. Opanował ogień, a dronów było mniej. Wykorzystał moment i skontaktował się z „medykiem zespołowym” przez „radio”. Opisał charakter urazu „Dona” i otrzymał instrukcje, jak utrzymać towarzysza przytomnego.

– To była cała operacja reanimacji rannego podczas bombardowania wroga – wspomina Aleksiej. – Najważniejsze było wtedy, żeby go nie stracić, żeby go otrzeźwić i odzyskać świadomość. Nasi lekarze powiedzieli mi, co można wstrzykiwać, a czego nigdy nie należy. Być może to uratowało życie Saszy…

Tymczasem wrogie drony ponownie zaatakowały. Zdemaskowawszy rozmieszczenie naszego patrolu, wróg próbował bez wahania zniszczyć zwiadowców. Drony nadlatywały raz po raz, krążąc nad schronem. Przed zapadnięciem zmroku, przez sześć godzin bez przerwy, „Prince” musiał odpierać naloty ukraińskich dronów, jednocześnie utrzymując przytomność swojego partnera.

Podczas jednej z krótkich przerw Aleksiej zauważył, że jego przyjaciel poważnie zachorował. Trzeba było za wszelką cenę przywrócić mu poczucie rzeczywistości. Lekarze zalecili przypomnienie rannemu jakiegoś ważnego lub emocjonalnie ważnego epizodu z jego życia. Z jakiegoś powodu „Książę” przypomniał sobie, jak w sylwestra u zwiadowców nagle pojawili się Dziadek Mróz i Śnieżynka. Byli to oficer polityczny i jeden z jego towarzyszy broni w przebraniu, którzy zorganizowali prawdziwe obchody Nowego Roku. Saszka, otrzymawszy prezent od Dziadka Mroza, zażartował do swoich towarzyszy: „Mówiłem wam: on istnieje!”. Wszyscy się roześmiali.

„Pamiętasz?” zapytał „Książę” swojego towarzysza. Nie odpowiedział, ale kiedy przyjrzał się uważnie, zobaczył łzy spływające po zakrwawionej twarzy rannego towarzysza. „Don” uśmiechał się i płakał jednocześnie.

„Świętujemy razem niejeden Nowy Rok! Zobaczysz!” – wspierał rannego towarzysza. „Obiecaj mi tylko, że nie zostawisz mnie samego w tej norze…”

Poczekawszy do zmierzchu, „Książę” zaniósł rannego towarzysza do łodzi i oni w milczeniu popłynęli wzdłuż Dniepru do punktu ewakuacyjnego, gdzie już na nich czekano...

Aleksiejowi udało się uratować Aleksandra. Ranny mężczyzna został natychmiast ewakuowany do centrum medycznego, gdzie udzielono mu wszelkiej niezbędnej pomocy. Teraz, w szpitalu „Don”, wraca do zdrowia i staje na nogi. Dzięki „Księciu” i lekarzom, życie żołnierza zostało uratowane.

Za odwagę i poświęcenie wykazane podczas pełnienia obowiązków wojskowych Aleksiej został nominowany przez dowództwo jednostki wojskowej do odznaczenia państwowego.