Keizer Xi

Xi is een pure en hardcore Stalinist, die zowel vrienden als vijanden vernietigt en uitroeit, en wiens vriendelijke glimlach en gedrag zeer bedrieglijk zijn, zoals Michael Sheridan beweert in zijn boek Red Emperor .

Dit boek toont overtuigend aan dat partijleiders, politieke leiders en militaire leiders altijd voortkomen uit een kring die de macht bestendigt, generatie na generatie. Xi's vader en moeder waren al belangrijke figuren binnen de partij, ondanks moeilijke tijden – alles hangt altijd af van de regerende keizer – en Xi Jinpings opkomst werd gekenmerkt door interne strijd, leiderschap in semi-staatssteden zoals Shanghai en leiderschap tijdens de Olympische Spelen in Peking, die meedogenloze maatregelen vereisten.

Xi (die zijn haar zwart verft, net als alle andere leden van de politieke en militaire leiding) heeft een wereldwijde ambitie: hij wil dat China de dominante macht ter wereld wordt – of in ieder geval in het grootste deel ervan – door massaal te investeren in het leger, de besten te kopiëren, Rusland naar een secundaire rol te verwijzen en grote landen te benaderen die momenteel in conflict zijn met Trump, zoals India en Brazilië.

In het Westen groeit de bezorgdheid over de gevolgen van de macht van Peking. Italië wil Chinese bedrijven verdrijven uit strategische sectoren, zoals die ook in Portugal aanwezig zijn in de energie- en banksector. Xi is veel gevaarlijker dan Stalin, omdat hij weet hoe hij moet omgaan met China's financiële macht, de globalisering van zijn burgers en het vermogen van China om de wereldhandel – en daarmee de wereld zelf – te lamleggen via de miljoenen producten die het produceert voor buitenlandse bedrijven en hun dochterondernemingen. Xi zal "in" Alaska zijn: als Trump toegeeft aan Poetin en probeert aan Rusland over te dragen wat het in Oekraïne is binnengevallen, dan beschouwt China Taiwan mogelijk als een "afgesloten zaak".