Democratie, waarvoor?

Het politieke jaar is begonnen en in deze week van terugkeer naar de Raad van Ministers is het de moeite waard om twee simpele vragen te beantwoorden: Waarom doen we wat we doen? En hoe zijn we hier terechtgekomen? Kortom, wat is het conceptuele basiskamp voor de volgende zitting? En hier, Curtis Yarvins nieuwste bijdrage aan het publieke debat: bedrijfsdictatuur, in deze wereld waar ethische en morele investeringen definitief de overhand hebben genomen, moet zeer serieus worden genomen. Een bedrijfsdictatuur ter vervanging van een zieltogende democratie, stelt de Amerikaanse blogger voor.

Zoals fans van deze war room maar al te goed weten, verklaart de oude liberale consensus niets meer van wat nu actueel is. En dan verschijnt Yarvin en, boem, laat hij ons dit nieuwe concept zien als dekmantel voor bedrijfsdemocratie of staatskapitalisme, wat momenteel heerst in Rusland en China, maar niet in de VS, hoewel sommige kampioenen zoals Yarvin hun intellectuele ondermijning doen. Ik herinner u eraan dat de huurder van het Witte Huis 18 van de laatste 20 tussentijdse verkiezingen heeft verloren, en we zullen zien waar de bedrijfsdictatuur hen daar en hier naartoe brengt.

Democratische waarden zullen zinvoller zijn dan autoritaire waarden als we verder kijken dan links en rechts.

Nu, na de Poetin-Trump-top in Alaska, is het een openbaring om te praten over bedrijfsdictatuur en de vervanging van democratie. De Europese Unie blijft verankerd in het Verdrag van Rome en in een wereld die bestaat uit conservatieven en sociaal-liberalen die niet bestaat, zoals blijkt uit de foto van de jongen uit Queens met enkele Europese leiders in het Witte Huis. Democratie wordt al tien jaar lang als een belemmering gezien, omdat de politieke samenleving zich via de narratieve industrie volledig heeft geëmancipeerd van de burgermaatschappij. Daarom stellen wij ons als volwaardige democraten, in navolging van Yarvins provocatie en om autoritairen aan de stembus te verslaan, een essentiële vraag: democratie, waarvoor?

De reactie van het oude adviesbureau zou zijn om te praten over vrijheid en vooruitgang, naast andere betekenissen die in een geforceerd tempo worden uitgehold. De professionele reactie moet echter veel gedurfder en concreter zijn. Democratie, waarvoor? Overheid, waarvoor? Congres, waarvoor? Democratie voor de Spanjaarden die huizen bouwen die ze zich niet kunnen veroorloven. Voor degenen die auto's produceren die ze zich niet kunnen veroorloven. Voor degenen die vakanties hebben die ze zich niet kunnen veroorloven. Voor degenen die energie opwekken die ze zich niet kunnen veroorloven. Voor de Spanjaarden aan wie veiligheid wordt beloofd die ze niet kunnen garanderen. Voor degenen die geloven in wetten die niet worden gehandhaafd. En die in steden wonen waar ze niet wonen. En in parken waar ze niet wandelen. Voor degenen die nog steeds geloven in instellingen die hen niet beschermen.

Democratie, waarvoor? Niet om weerstand te bieden, maar voor het recht op een levensplan, die dromen die Spanjaarden zich voorstellen en niet kunnen waarmaken. De regering, waarvoor? Niet alleen om vooruitgang te boeken, maar ook voor de Spanjaarden die achterlopen en voor degenen die bruggen bouwen die hen de oversteek onmogelijk maken. En het Congres, waarvoor? Voor de Spanjaarden die een toekomst plannen waarin ze vandaag de dag niet kunnen leven. Die 85% van onze mensen onder de 30 die nog thuis wonen.

De officiële vernietiging van de middenklasse heeft geleid tot een gebrek aan symbolische referenties, waardoor elke historische erfenis wordt geblokkeerd. Zoals Jorge Alemán opmerkt, hebben de slogans van autoritairen deze symbolische leegte gekoloniseerd en nieuwe identificatiemogelijkheden gecreëerd voor miljoenen burgers, wat een denkbeeldige stabilisatie teweegbrengt. Die van Yarvins bedrijfsdictatuur.

Democratische waarden versus autoritaire waarden zullen zinvol zijn, en de ethische en morele omkering die wordt opgelegd, kan worden bestreden met garanties voor een cultureel-politieke overwinning als we verder kijken dan rechts en links. Anders, als we dezelfde weg blijven bewandelen, zal alles verdriet, treurnis en pijn zijn voor onze jongeren, zoals in dat liedje van Peret: "Ik, om zo te leven / had liever, Moeder, nooit geboren willen zijn / op de dag dat ik geboren werd." Alleen zo kunnen we begrijpen dat Vox in Spanje, als alleen mensen onder de 30 zouden stemmen, met een ruime voorsprong zou winnen, met meer dan 10 punten op de nummer twee. De verkiezingsvraag is doorslaggevend, terwijl dezelfde mensen maar doorgaan en anderen de stemmen winnen. Is er iemand bereid om in het nieuwe politieke jaar iets anders te doen? Waar is de grote stabilisator? En waar is het nieuwe adviesbureau? Waarom doen we wat we doen? Hoe zijn we hier terechtgekomen?