Vandaag geeft Bastian Rosales een concert in Bellas Artes

▲ Jonge muzikant Bastian Rosales in het Retiro Park, Madrid, Spanje. Foto met dank aan Iván A. Rosales

Daniel López Aguilar

Krant La Jornada, zondag 10 augustus 2025, p. 4

Bastian Rosales (Mexico-Stad, 2012) speelde al gitaar voordat hij vier was. Hij kan zich dat niet meer precies herinneren, maar er zijn video's waarop hij samen met zijn vader speelt, die de eerste brug tussen spel en kunst sloeg.

Sindsdien is zijn leven een moeizame reis door de snarenwereld, gevoed door nieuwsgierigheid, discipline en een gevoeligheid die hem in staat stelt om twee verschillende sonische werelden te bewonen: de klassieke gitaar en de flamencogitaar.

Rosales zal vandaag een concert geven in de Manuel M. Ponce Zaal van het Palacio de Bellas Artes, waar hij werken zal uitvoeren van Vivaldi, Mauro Giuliani, Barrios Mangoré en Mathias Duplessy. Ook brengt hij met vier stukken een eerbetoon aan Paco de Lucía, afsluitend met een bulería van Moraíto Chico.

Voor het klassieke gedeelte wordt hij begeleid door een kamerorkest van tien man; voor het flamencogedeelte wordt hij bijgestaan door Raúl Mandujano, Héctor Aguilar en Liz Aguilar.

Het was een lange weg, maar het voelde niet zo moeilijk , vertelde ze vanuit Spanje, waar ze onlangs de eerste plaats won in een internationale wedstrijd in de categorie onder de 16 jaar.

Hij erkende dat de ontwikkeling ervan geleidelijk is verlopen: eerst in culturele centra, vervolgens in musea en vervolgens in auditoria zoals de Blas Galindo en het Palacio de Minería. Nu is het de grootste culturele instelling van Mexico.

Op 8-jarige leeftijd speelde hij al complete werken van Paco de Lucía en deed hij mee aan online uitdagingen die precisie en snelheid vereisten. Al snel liet hij het repertoire van zijn kinderen achter zich en verdiepte hij zich in technisch veeleisende stukken met expressieve diepgang.

"Het feit dat ik stukken kan spelen die in zowel de klassieke muziek als de flamenco als technisch heel moeilijk worden beschouwd, zorgt ervoor dat mensen die verstand van muziek hebben, mij als een wonderkind beschouwen" , zei hij.

Momenteel studeert hij aan de muziekfaculteit van de Nationale Autonome Universiteit van Mexico bij maestro Juan Carlos Laguna. Daarnaast volgt hij privélessen bij Mauro Zanatta, een internationaal gerenommeerde Italiaanse gitarist.

Ze volgde een opleiding in muziektheorie, muziekgeschiedenis en koorzang, waardoor ze beter in staat is om partituren te lezen, de bedoelingen van componisten beter te begrijpen en haar interpretaties te verrijken.

'Wanneer het maar mogelijk is, bekijk ik de stukken graag alsof het de eerste keer is dat ik ze speel, om alle correcties te bespreken die mijn leraren hebben aangebracht' , voegde hij toe in een interview met La Jornada .

“Een van mijn favoriete stukken uit mijn klassieke repertoire is Oulan Bator van Mathias Duplessy, vanwege de technische rijkdom en de mix van flamenco-elementen. Toen ik het voor het eerst hoorde, was ik er meteen weg van. Hoewel ik er niet klaar voor was, heb ik er meer dan een jaar aan gewerkt.”

"Mijn favoriet in flamenco is Buleriando van Moraíto Chico. Het is een van de moeilijkste stijlen vanwege de snelheid en omdat je de maat correct moet volgen, zodat alle muzikanten in de maat blijven."

Voor Bastian Rosales zijn klassiek en flamenco twee verschillende talen, bijna alsof ze tweetalig zijn.

Klassieke gitaar wordt bespeeld met een andere houding, verhoogd met een krukje of prothese. Bij flamenco daarentegen wordt de gitaar op het rechterbeen ondersteund en kan het ritme niet verloren gaan. In klassieke muziek geven de partituren meer aanwijzingen over de intentie van de componist, wat vereist dat er volgens bepaalde regels wordt gespeeld , benadrukte hij.

Soms repeteert hij stukken voor een spontaan publiek: op gitaarbeurzen, in speciaalzaken of zelfs op straat. "Spelen voor vreemden hoort ook bij de repetitie. Het helpt me te weten waar ik pauze moet nemen en hoe moe ik ben."

Muziek heeft me meer dan alleen prijzen opgeleverd. Ik heb kunnen reizen, veel mensen ontmoet en mijn spel kunnen delen. Sommige mensen hebben me verteld dat ze geraakt waren door mijn optredens. Het applaus van het publiek en de staande ovatie waren erg belangrijk voor me.

Als hem gevraagd wordt of hij geïnteresseerd is in roem, antwoordt hij ja, maar alleen als hij daarmee toegang krijgt tot gerenommeerde muziekscholen.

Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar ik voel veel dingen, en het hangt af van het stuk. Als het rustig is, ontspan ik; maar als het intens of agressief is, denk ik aan iets dat me bang maakt, zoals horrorscènes, om het met meer kracht en energie te spelen.

Met 40 prijzen op zijn naam, zowel in Mexico als in het buitenland, is Bastian Rosales nog steeds een kind dat studeert, videogames speelt met zijn zussen en anderen aanmoedigt om muziek te gaan maken. "Zelfs als ze niet van plan zijn om ermee door te gaan, is het iets dat hun hele leven bijblijft en hen gelukkiger maakt."

Tijdens mijn aanstaande concert in Spanje wil ik mijn liefde voor muziek en de manier waarop ik elk stuk begrijp, overbrengen. Uiteindelijk is het mijn persoonlijkheid die een onderscheidende touch aan de uitvoering geeft, en dat is wat ik op het podium uitstraal.