Neus-keelholtekanker: EU keurt antilichaam in combinatie met chemotherapie goed

Groen licht van de Europese Commissie aan tislelizumab, een monoklonaal antilichaam dat in combinatie chemotherapie kan worden gebruikt, na goedkeuring van individuele lidstaten, voor eerstelijnsbehandeling in volwassen patiënten met recidiverende of gemetastaseerd, niet operabel of niet in aanmerking komend voor radiotherapie. kondigde BeOne Medicines Ltd. aan, een bedrijf gespecialiseerd in oncologie. Neus-keelholtekanker is een zeldzame tumor die ontstaat in de neuskeelholte, het bovenste deel van de keel achter de neus. In Wereldwijd zijn er jaarlijks ongeveer 133.000 nieuwe gevallen en 80.000 doden. Bij gevorderde gevallen daalt de 5-jaarsoverleving tot 49%. Tislelizumab is een IgG4 monoklonaal antilichaam tegen PD-1 ontworpen om de binding aan Fcγ-receptoren te verminderen en zo de werking te optimaliseren immuunactivering tegen tumorcellen. Het is al goedgekeurd in de EU voor verschillende maligniteiten, waaronder adenocarcinomen maag- en slokdarmkanker. Tot op heden is het medicijn goedgekeurd voor 46 landen en heeft wereldwijd meer dan 1,5 miljoen patiënten behandeld. "De Europese goedkeuring is een belangrijke stap voorwaarts voor een moeilijke ziekte en vaak pas in een vergevorderd stadium gediagnosticeerd - legt Lisa Licitra uit, hoofd Medische Oncologie bij 3 Tumori van het hoofd en de nek, van het National Cancer Institute of Milaan - Vandaag hebben we een nieuwe krachtige behandeling, die niet maakt het niet alleen mogelijk de voortgang van de ziekte te vertragen, maar dat helpt patiënten langer te leven." De goedkeuring, in combinatie met gemcitabine en cisplatine, is gebaseerd op de resultaten van de Rationale-309-studie, een gerandomiseerde, dubbelblinde studie bij 263 patiënten. De het medicijn heeft een significante verbetering laten zien in progressievrije overleving, waardoor de Risico op progressie of overlijden. Een follow-upanalyse na 12 jaar. maanden bevestigden de gegevens: de gemiddelde overleving bereikte 45,3 maanden in de behandelde groep, vergeleken met 31,8 maanden in de controle. De meest voorkomende bijwerkingen waren neutropenie, anemie en trombocytopenie.