Temptation Island en zijn clichés: de man is gewelddadig en de vrouw huilt constant. Waarom?

Milaan, 30 juli 2025 – "Alle mannen reageren met geweld en vrouwen met tranen" : deze opmerking van mijn collega Giulia De Ieso over Temptation Island zette me aan het denken. En het zou ook de vier miljoen kijkers die hun avonden doorbrengen met het kijken naar de docu-realityshow van Canale 5, aan het denken moeten zetten.

Een programma dat niet helemaal fictie is, laten we dat duidelijk maken. Laten we niet vervallen in het cliché van "het is allemaal nep, het is gewoon entertainment". Of beter gezegd, laten we een onderscheid maken: het werk van de verleiders en verleidsters is een baan. En als zodanig wordt er voor betaald. Dit betekent dat elk van hen een rol speelt die op de een of andere manier door de schrijvers wordt geregisseerd en die op het scherm werkelijkheid wordt in ruil voor een vergoeding .

Vriendjes en vriendinnetjes daarentegen worden niet betaald om bepaalde kenmerken of gedragingen te vertonen. Wat betekent dat ze over het algemeen de realiteit zouden moeten overdrijven. Overdrijven ten behoeve van memes, sociale media, video's en de hoop op toekomstige toename van volgers en daarmee hypothetische interacties als woordvoerders van dit of dat merk, maar toch een zekere mate van realiteit behouden.

Een realiteit die ons echter clichématig toespreekt. De man, bij voorkeur getatoeëerd, gespierd en gekenmerkt door een zeer fantasierijk gebruik van de Italiaanse taal , beschouwt de vrouw als de zijne. De zijne en die van niemand anders. Zelfs niet die van haar. En zo komen de meest verrassende beschuldigingen: "Ze springt nooit met mij in zee omdat ze zegt dat het water koud is, ze doet het wel met de verleider, maar deze zee is kouder dan die voor ons huis", "Ze danst niet met mij, maar kijk haar nu eens", "Als ze bij mij is, rookt ze nooit, nu ze tussen die mannen zit, heeft ze een sigaret opgestoken." En als het niet gaat zoals de eerdergenoemde man verwacht, wat gebeurt er dan? Er wordt met waterflessen, tafels, ligbedden en zaklampen gegooid; er is zelfs iemand die zichzelf afstraft om zijn frustraties te uiten. Kortom, niets dan heftige reacties. Waarop, weet niemand, aangezien we het hier over helemaal niets hebben.

En vrouwen? Hun reacties zijn ook beheerst: tranen. Altijd tranen . En het motto: "Walging". Aan de andere kant worden vrouwen helaas al tientallen jaren gedefinieerd als het "zwakkere geslacht". Dus hoe reageert het "zwakkere geslacht" op teleurstelling? Met tranen. Met wanhoop.

De man wordt sterk, viriel, gooit met voorwerpen en spant zijn spieren, en de vrouw klaagt . Herkent u ook niet het meest vreselijke cliché in dit alles? Niet dat dit soort situaties niet kunnen gebeuren, hoor. Maar is het mogelijk dat er statistisch gezien, onder alle deelnemers van alle recente edities, geen enkele persoon is geweest die erin is geslaagd deze houding te ondermijnen?