Lichaam op het strand en geest op kantoor: het is de spanning van september die ervoor zorgt dat terugkeren naar het werk een nachtmerrie is.
De zomer is nu al een tijdje onderweg (of is hij al voorbij?), en met september komt de terugkeer naar werk, school, verplichtingen en de dagelijkse sleur . Voor velen vormt deze periode een ware psychologische uitdaging . De zogenaamde stress van de terugkeer naar het werk kan zich uiten in fysieke, emotionele en gedragsmatige symptomen die de kwaliteit van leven negatief beïnvloeden. Om beter te begrijpen hoe deze overgangsfase wordt ervaren, hebben we Unobravo, een online psychologiedienst, en Benefit Corporation ingeschakeld. Zij hebben in samenwerking met Dynata, 's werelds grootste first-party dataprovider, een enquête uitgevoerd onder een representatieve steekproef van de Italiaanse bevolking tussen de 20 en 55 jaar.
Volgens de verzamelde gegevens wordt september bij 36% van de respondenten geassocieerd met gevoelens van verdriet of melancholie . Veertig procent van de respondenten tussen de 20 en 24 jaar associeert deze maand ook met angstgevoelens . Vijfentwintig procent van alle respondenten ziet september als een periode om de draad weer op te pakken, maar wel met een zekere druk. Dit gevoel is sterker bij jongeren: 30% van de 20- tot 24-jarigen geeft aan de terugkeer naar het werk als een zekere druk te ervaren.
De terugkeer? Een tijd vol innerlijke spanningenVan de 20- tot 24-jarigen geeft 39% aan dat ze achterlopen op schema , terwijl 44% de constante druk voelt om productief te zijn. 27% noemt sociale verwachtingen of vergelijkingen met anderen als factoren die ongemak veroorzaken, en 20% meldt gevoelens van eenzaamheid of emotionele ontkoppeling . De gegevens bevestigen dat terugkeer naar het werk, vooral voor jongeren, vaak wordt ervaren als een periode vol verwachtingen en innerlijke spanning.
Gevoelens van tekortschieten en vergelijking met anderen zijn wijdverbreid: 66% van de ondervraagden gaf aan dat ze het gevoel hadden dat anderen het beter deden dan zijzelf. Dit gevoel is aanzienlijk hoger onder jongeren, namelijk 74% van de 25- tot 34-jarigen en maar liefst 85% van de 20- tot 24-jarigen. De reacties op de terugkeer naar een routine in september lopen uiteen: 51% van de ondervraagden zegt dat ze direct of binnen een paar dagen weer in het ritme kunnen komen, terwijl 35% een week of twee nodig heeft om weer helemaal op dreef te komen. 8% heeft meer dan een maand nodig om weer aan het ritme van het dagelijks leven te wennen. Ook hier is een duidelijke generatietrend zichtbaar: hoe jonger de leeftijd, hoe hoger de percentages. Specifiek onder de 20- tot 24-jarigen heeft 42% een week of twee nodig om weer in het ritme te komen, terwijl 14% meer dan een maand nodig heeft.
De oplossing heeft maar één naam: psychologische ondersteuningMaar is er een oplossing om deze angst en septemberblues te stoppen? Ja. Veel mensen hebben psychologische ondersteuning gezocht: 6% van de steekproef heeft al professionele hulp gezocht om met de septemberterugkeer om te gaan, terwijl 19% erover heeft nagedacht, ook al hebben ze dat nog niet gedaan. Bovendien heeft 22% er nog nooit over nagedacht, maar sluit de mogelijkheid niet uit om dat in de toekomst te doen. Ook hier lijken jongvolwassenen meer last te hebben van deze interne dynamiek: onder de 20- tot 24-jarigen zegt 39% dat ze delen van zichzelf moeten herbouwen, en 24% ziet zichzelf als constant in verandering. Deze aantallen zijn hoger dan in de leeftijdsgroep van 45 tot 55 jaar , waar de percentages dalen tot respectievelijk 33% en 17% .
Tot slot, toen gevraagd werd: "Als je in september een pauze zou kunnen nemen, wat zou je jezelf dan gunnen?" , kwam een sterke wens naar voren om het rustiger aan te doen en te ontsnappen aan de druk van verwachtingen. Het meest voorkomende antwoord was om in je eigen tempo, zonder druk, weer aan de slag te gaan, aangegeven door 33% van de ondervraagden. 24% gaf aan gewoon even te willen uitrusten , zelfs zonder iets productiefs te hebben gedaan, terwijl 22% zich eindelijk zou willen wijden aan een persoonlijk project dat ze steeds maar uitstellen.
Terugkeerangst en de behoefte aan ruimte“ De angst die vaak gepaard gaat met de terugkeer naar de routine is een signaal dat niet genegeerd mag worden: Het vertelt ons dat we ruimte, luisteren en meer duurzame tijd nodig hebben. Dit erkennen betekent dat we ons bewust worden van onze eigen beperkingen en de basis leggen voor het luisteren naar onze meest authentieke behoeften. Onszelf toestemming geven om te vertragen, de steun vragen die we nodig hebben en tijd besteden aan wat we leuk vinden, is een concrete daad van zelfzorg, waardoor we met meer evenwicht en sereniteit opnieuw kunnen beginnen," besluit ze. Valeria Fiorenza Perris , klinisch directeur van Unobravo.
Terugkeren als een nieuw beginKortom, september is niet alleen de maand van de terugkeer naar het werk. Het kan een kans zijn om jezelf innerlijk te vernieuwen , je gewoonten te herzien en een solide balans te vinden tussen plicht en persoonlijk welzijn. Met een bewuste aanpak kan zelfs je terugkeer een nieuw begin zijn.
Luce
