Vijf redenen om in de war te raken door de schorsingen van Starmer als parlementslid

Ik zal eerlijk zijn: ik ben heel, heel erg in de war.

Eigenlijk zijn er vijf redenen waarom ik zo in de war ben.

De eerste reden dat ik in de war raak, is omdat dit een teken van kracht moet zijn, maar de meeste mensen hebben nog nooit van deze vier personen gehoord.

Rachael Maskell is een beetje bekend, maar als ze hiermee indruk wil maken op het publiek, dan weet ik niet zeker of het publiek dat zal opmerken.

Ten tweede, als het gaat om het aanbrengen van discipline in de parlementaire Labour-partij, dan snap ik dat niet. Het doel van Sir Keir Starmer zou toch moeten zijn om de parlementaire Labour-partij te verenigen in plaats van te verdelen?

Na de opstand tegen de sociale voorzieningen was de belofte om te luisteren. Starmer gaf interviews waarin hij aangaf dat hij beleid zou ontwikkelen dat gunstiger zou zijn voor zijn partij.

Dit is de tegenovergestelde benadering.

De derde reden waarom ik in de war ben, is dat ze deels zijn geschorst vanwege hun rol in de opstand tegen de sociale voorzieningen, die de regering tot een ommezwaai dwong.

Gisterenmorgen zei minister van Werkgelegenheid en Pensioenen Liz Kendall nog dat de hervormingen van de overheid op het gebied van sociale zekerheid op de "juiste plaats" waren - en toch zijn de mensen die eraan hebben meegewerkt, geschorst.

Geschorst worden omdat je instemt met het huidige regeringsbeleid, is een vreemde aanblik.

Ten vierde snap ik niet wie de bekendste persoon is die ooit geschorst is: Rachael Maskell.

Enkele minuten na de schorsing was ze te zien op Sky News. Ze zag er oprecht verrast en behoorlijk overstuur uit.

Er bestaat absoluut geen twijfel over dat ze een leider was in deze opstand. Acht dagen geleden schreef ze een artikel in de New Statesman over hoe je een regeringsopstand organiseert - dus ik denk dat de zaak daarmee zo goed als afgedaan is.

Maar Rachael behoort tot de softlinkse beweging, niet tot de extreemlinkse beweging. En wie behoort er nog meer tot de softlinkse beweging? Starmer.

Het voelt wel alsof de premier het een beetje op mensen heeft gemunt die gevaarlijk veel overeenkomsten met zijn opvattingen hebben.

Ik begrijp dat het hierbij draait om het trekken van harde grenzen en het duidelijk maken wie er in je team zit en wie niet.

Maar een deel van die grens lijkt wel heel dicht bij mensen te liggen die je als premier echt niet in de weg wilt zitten.

Lees meer: Wie zijn de geschorst Labour-parlementsleden? Waarom geschorst parlementslid Starmer zo raakt

En tot slot zijn drie andere parlementsleden - Rosena Allin-Khan, Bell Ribeiro-Addy en Mohammed Yasin - ontslagen als handelsgezant. Ze behouden wel de fractievoorzitter.

Maar dit is wat je hoofdpijn bezorgt: als je een handelsgezant van de Lib Dems bent, zoals Sarah Olney, of als je een handelsgezant van de Tories bent, zoals George Freeman was tot een paar weken geleden toen hij werd geschorst, hoef je de whip niet te gehoorzamen - en kun je je rol als handelsgezant blijven vervullen.

Maar als je lid bent van de Labour Party en handelsgezant bent, moet je wel gehoorzamen aan de fractieleiding.

En het is gewoon een van die krankzinnige inconsistenties: als je in een andere partij zit, kun je je rol als handelsgezant behouden, maar als je in de regeringspartij zit, niet. Dat slaat gewoon helemaal nergens op.

Dit zijn dus de vijf redenen waarom ik totaal in de war ben.