Het oneindige verhaal van Luka Modric: in plaats van een voetbalpensioen denkt de 40-jarige aan het volgende WK

Uiteraard speelde Luka Modric donderdag de volledige wedstrijd opnieuw. De Kroatische voetballer bracht het spel in alle rust en gaf het de gewenste richting aan zijn team. In dit geval was een 0-0 gelijkspel tegen Tsjechië voldoende voor Kroatië om de koppositie in de WK-kwalificatiepoule te verdedigen. Het heeft nu twee overwinningen uit drie wedstrijden nodig om zich te plaatsen voor het toernooi. Dat moet haalbaar zijn.

Modric is nu 40 jaar oud en de voetbalwereld kan zich verheugen op de laatste dans van een speler die ze als weinigen bewondert op het WK. Modric, de kleine artiest en de grote regisseur – hij behoort tot de illustere kringen die zelfs in buitenlandse stadions wordt geprezen. Omdat zijn carrière net zo indrukwekkend is als zijn talent, maar ook omdat hij, ondanks al zijn genialiteit, altijd benaderbaar is gebleven, een eerlijke sportman zonder airs en gratie. Omdat hij in elk van zijn 81.299 minuten de wedstrijd eer aandeed.

Zijn totaal staat op 900 clubwedstrijden en 191 interlands. In deze bijna 1355 uur werd Modric in 2018 de enige speler die een einde maakte aan de twaalf jaar durende Ballon d'Or-periode van Lionel Messi en Cristiano Ronaldo. Met 28 titels won hij meer dan wie dan ook in de geschiedenis van Real Madrid. Hij maakte van de ingewikkelde pass van buiten de voet een nonchalante, standaardroutine. Coaches, teamgenoten en fans kunnen nog steeds geen genoeg van hem krijgen, en hijzelf al helemaal niet.

Laatste dans? Wie weet met hem?

In mei werd Modric uitgezwaaid in het Santiago Bernabéu-stadion in Madrid. Real Madrid vond dat het tijd was en Modric had graag willen blijven. Er klonken tranen, er werd gehuldigd en de algemene verwachting was dat hij zijn dagen ergens in Saoedi-Arabië of de VS zou doorbrengen, net als Ronaldo, Messi en vele andere groten van zijn generatie. Modric? Aanvankelijk bracht hij zijn seizoenstotaal op 76 wedstrijden op het WK voor clubteams, meer dan welke andere profspeler in Europa dan ook. En vervolgens vloog hij naar Milaan om een ​​contract te tekenen bij AC Milan.

Een paar maanden later wordt Milan, dat vorig jaar op de achtste plaats stond, beschouwd als een kanshebber op de titel en versloeg onlangs titelverdediger Napoli in de tot nu toe beste Serie A-wedstrijd van het seizoen. Je hoeft niet ver te zoeken in de Italiaanse media om de redenen te vinden – de dagelijkse statistieken vertellen het je al: Modric.

Modric is onder andere de succesvolste passer van de competitie, maar behoort ook tot de statistische koplopers in categorieën als balbezit en loopprestaties. Bovenal heeft hij een gedesoriënteerd team een ​​nieuwe koers gegeven. "Modric is een reus; je leert van hem door alleen maar naar hem te kijken", zegt de Italiaanse bondscoach Gennaro Gattuso , terwijl de Spaanse sportkrant "As" met spijt schrijft: "Was Modric hier echt overbodig?"

Toen de transfer werd aangekondigd, kon je je gemakkelijk een scène uit het EK van 2024 herinneren. Kroatië was net uitgeschakeld door Italië na een tegendoelpunt in de achtste minuut van de blessuretijd, maar daarvoor was Modric de oudste doelpuntenmaker in de geschiedenis van het toernooi geworden.

Voor zijn uitstekende prestatie werd Modric uitgeroepen tot "Man van de Wedstrijd" en moest hij als zodanig op de officiële persconferentie verschijnen. De aanvoerder sprak zachtjes en leek gebroken; iedereen dacht dat ze zijn einde bij de nationale ploeg hadden meegemaakt. Maar in tegenstelling tot de gewoonte van een vraag-en-antwoordsessie, hield een Italiaanse verslaggever een lofrede voor hem, die eindigde met een pleidooi om nooit te stoppen met voetballen. Modrics gezicht klaarde op, zijn ogen werden vochtig en hij bedankte iedereen "uit de grond van zijn hart".

"Waar ze zoveel respect hebben, zou ik graag teruggaan", dacht Modric later misschien toen hij voor Milan koos. De Serie A, de hoogste voetbalcompetitie van Italië, wordt beschouwd als een paradijs voor volwassen spelers. De gemiddelde leeftijd van de spelers ligt een jaar boven het Europese gemiddelde; in het verleden hebben grootheden zoals Paolo Maldini, Billy Costacurta, Zlatan Ibrahimovic – allemaal bij AC Milan –, Francesco Totti, Gianluigi Buffon en Javier Zanetti hun carrière daar verlengd tot in hun vijfde decennium.

De traditie van de ‘Senators’, het wat rustigere tempo, het grotere belang van tactiek, ervaring en spelinzicht – dit alles staat haaks op de jeugdtrend in de rest van het voetbal.

Spits Ibrahimovic, 40 jaar oud, hielp de club in 2022 aan zijn laatste kampioenschap tot nu toe, terwijl verdediger Costacurta, 41 jaar oud, nog Champions League-minuten speelde op weg naar zijn laatste Europacup-overwinning in 2007. Maar een 40-jarige vaste waarde op het middenveld, de meest intensieve en fysiek veeleisende positie in het voetbal – zelfs Milan heeft dat nog nooit meegemaakt.

Modrics ploeggenoot bij Milan, Adrien Rabiot, zei dat hij "geen woorden had" toen hij "een 40-jarige zag trainen met zoveel precisie, professionaliteit, intensiteit en toewijding."

De waarheid is echter dat een Modric op zijn hoogtepunt simpelweg onbetaalbaar zou zijn geweest voor Milan. "Tegenwoordig komen er spelers in verval naar ons toe", zei Giuseppe Marotta, president van stadsgenoot Inter, onlangs over de economische realiteit in vergelijking met andere topcompetities. Modric is desondanks een aanwinst voor de Serie A, zei Marotta: "Onze kinderen worden verliefd als ze zo'n speler zien."

Modric brengt niet alleen zijn klasse naar de club, maar ook zijn rolmodel. Bij Milan wordt van hem verwacht dat hij een leider is en spelers inspireert zoals de inconsistente vleugelspeler Rafael Leão, wiens beruchte kloof tussen talent en consistentie de fans frustreert. Als Modric Leão niet kan inspireren tot volledige toewijding aan het spel, wie dan wel?

Modrics lange levensduur is te danken aan het feit dat hij nooit een ernstige blessure heeft opgelopen. Zelfs in Madrid werkte hij met een privétrainer en een kinesioloog. Maar anderen doen dat soort dingen ook. Het oneindige verhaal van de kleine Luka zou onverklaarbaar zijn zonder de motivatie die van binnenuit komt: de onvermoeibare liefde voor voetbal.

Het droeg hem door zijn jeugd heen, toen hij zijn grootvader verloor in de Joegoslavische oorlog en als vluchteling in een hotel moest leven. En het zal hem waarschijnlijk volgende zomer naar het WK in Amerika brengen. Niet als vervroegd gepensioneerde bij een lokale voetbalclub, maar als aanvoerder van Kroatië voor wat waarschijnlijk zijn 200e interland zal zijn.