Vrede is het antwoord – De nieuwe Bryan Adams schittert sociaal

Kunnen liedjes de wereld een betere plek maken? "Ze kunnen zeker geen kwaad", beantwoordt rockmuzikant Bryan Adams de vraag. "Een Braziliaanse journalist vroeg me ooit of ik wist voor hoeveel kussen ik verantwoordelijk was dankzij mijn liedjes", herinnert de 65-jarige Canadees zich, die er geen enkel probleem mee heeft dat sommige muziekfans hem decennia na de hitlijstensuccessen van ballads als "Heaven", "Everything I Do (I Do It for You)" en "All For Love" afschilderen als een knuffelbare rocker. “Er is niets beter dan een beetje liefde in de wereld te brengen.”

Sinds zijn laatste album, "So Happy It Hurts" (2022), dat de terugkeer naar de normaliteit na de lockdown in de wereld van Corona vierde, heeft Adams enkele van de meest opmerkelijke nummers uit zijn inmiddels 45-jarige carrière uitgebracht. Singles die nog niet op een album staan ​​of alleen digitaal verkrijgbaar zijn.

"Someone's Daughter, Someone's Son" was bijvoorbeeld een item voor de gelijknamige autobiografische documentaire over daklozen van Lorna Tucker van vorig jaar. Het advies in de tekst: “Loop niet voorbij, denk aan deze persoon, help hem.”

Al in 2019 besteedde Adams, die al meer dan twintig jaar succesvol fotograaf is, aandacht aan het thema dakloosheid met zijn geïllustreerde boek Homeless en de daaropvolgende fototentoonstellingen. De man op de omslag van zijn boek ziet er gehavend uit, hij is door het lot verslagen, maar hij lacht, hij is ongeslagen. Het gezang en de gezichten verkondigen de onschendbaarheid van de menselijke waardigheid.

Volgens Adams is alcohol een van de grootste oorzaken van dakloosheid. “Van jongs af aan wordt ons geleerd om alcohol te associëren met feesten en gezelligheid”, zegt de muzikant.

Maar alcohol is een smerige truc vermomd als genot. Als je kwetsbaar bent, als je troost nodig hebt, al is het maar voor even, grijp je er uiteindelijk naar – om de angst of pijn te verlichten of de situatie waarin je je bevindt te vergeten. Ze zeggen dat marihuana een instapdrug is, maar ik geloof dat alcohol honderd keer erger is.

Is er een persoonlijke ervaring die verklaart waarom hij opkomt voor de zwakste mensen? "Misschien komt het doordat mijn studio, de Warehouse Studio, in het centrum van Vancouver ligt, waar – als je het even opzoekt – een van de hoogste percentages dakloosheid en drugsproblemen ter wereld is. Daar is er een co-existentie van alcohol en fentanyl. Het is hartverscheurend om dat te zien."

Adams belichtte de wonden van de oorlog in zijn geïllustreerde boek uit 2013 “Wounded: The Legacy of War.” Ook hier straalden de soldaten met hun littekens en prothesen, ondanks hun trauma, waardigheid en sereniteit uit. "In het begin was het moeilijk om mensen te vinden die zich op hun gemak voelden en zo eerlijk over zichzelf waren", zegt Adams over het project.

Maar toen een soldaat het eenmaal deed, had hij een vriend die hetzelfde wilde doen. En elke keer dat er iemand de studio binnenkwam, liet ik ze zien wat er tot dan toe was gedaan om ze een idee te geven van wat we probeerden te bereiken: bewustzijn creëren voor een onderwerp dat iedereen probeerde te vermijden: de menselijke kosten van oorlog. Alle mannen en vrouwen waren eerlijk en openhartig, en de fotosessies waren een zeer nederige ervaring.

Heeft het lot van zijn vader zijn houding ten opzichte van oorlog en vrede beïnvloed? “Misschien,” zei Adams. "Mijn vader leed aan een posttraumatische stressstoornis (PTSS) als gevolg van zijn ervaringen na zijn vertrek uit het leger als VN-vredeshandhaver tijdens de Indo-Pakistaanse oorlog van 1966. Hij keerde terug als een ander mens."

Destijds bestond er nog geen diagnose PTSS. "Als hooggekwalificeerde Britse soldaat moest hij zijn mond houden en doorgaan", herinnert Adams zich. “Zoals we later ontdekten, is het niet zo eenvoudig.”

In het nummer “What If There Were No Sides at All” uit 2023 creëert Adams een “Imagine”-achtig visioen à la John Lennon van een verenigde, vredige wereld op de klanken van een huilende George Harrison-gitaar. In de video loopt Adams door ruïnes met een vredesvlag. Hij zegt dat hij de clip aan het begin van de oorlog in Oekraïne heeft geschoten.

Maar hij voegde ook foto's toe van de barrières tussen Israël en Gaza. "Ik denk dat ik een voorgevoel had dat daar ook het een en ander zou 'beginnen', en dat is ook precies wat er gebeurde." Natuurlijk is vrede het antwoord, daar is hij zeker van. "Maar het lijkt erop dat in dit specifieke geval het doel altijd al iets anders was dan vrede. Er komt niets vooruit... behalve de tanks."

In de late zomer van 2024 bracht hij de anti-oorlogsrocker "War Machine" uit, die hij al op 22-jarige leeftijd schreef met zijn compagnon, Jim Vallance, en Kiss-bassist Gene Simmons voor het Kiss-album "Creature Of The Night" (1982). De video heeft een happy end voor de aangevallenen. Een raket wordt van richting veranderd en komt terecht op het hoofd van de oorlogszuchtige.

Een belofte voor de onderdrukten en een waarschuwing aan dictators dat hun tijd opraakt, zoals Bob Dylan in 1965 voorspelde in “Subterranean Homesick Blues”? “Hé, zoals het gezegde luidt: karma is een teef!” Adams bevestigt. “En de waarheid komt onvermijdelijk aan het licht, ongeacht hoeveel propaganda haar verdraait.”

Het 17e album van Bryan Adams is klaar, genaamd “Roll with The Punches” en verschijnt op 29 augustus. Al uitgebrachte singles zoals het titelnummer of “Make up Your Mind”, maar ook nummers waarvan tot nu toe alleen de titel bekend is – zoals “Life is Beautiful” of “Be The Reason” – klinken als een adviesalbum voor mensen die het moeilijk hebben in de huidige tijd.

"Het idee van het titelnummer is dat als je neergeslagen wordt, je jezelf schudt en weer opstaat", legt Adams uit. We hebben dit allemaal wel eens meegemaakt. Met de leeftijd kan ons gezichtsvermogen afnemen, maar ons vermogen om door andermans onzin heen te kijken verbetert. Dat vat het liedje wel zo'n beetje samen.

“Natuurlijk overheerst in de liedjes altijd het gevoel van empathie voor onze medemensen”, verzekert Adams, verbaasd dat hij dat vandaag de dag nog steeds moet zeggen. Hoe beoordeelt u de vraag of deze medemensen in de jaren van crises en oorlogen wanhopiger, depressiever, apathischer of agressiever zijn geworden? “Ik weet het niet,” zegt hij. De meeste mensen die ik ontmoet, werken heel hard om rond te komen. Het is zwaar, maar dat is het altijd al geweest.

“Love Is Stronger Than Hate” is de titel van een van de nummers, waarvan tot nu toe alleen de titel bekend is. Zit er een soort credo achter? Volgens Adams gaat het over een getraumatiseerde oorlogsveteraan. Gelooft de schrijver dat, na alles wat er de laatste tijd is gebeurd, de liefde op een dag de relatie tussen Palestijnen en Israëliërs, of tussen Oekraïners en Russen zal bepalen?

"Waarom niet?" vraagt ​​Adams. “Veel landen hebben dit na de Tweede Wereldoorlog bereikt.” Toch baren de daders van vandaag de dag zorgen, net als de regeringen in de wereld die zich niet willen uitspreken tegen genocide. "Ik bedoel, wat voor mensen zouden in 2025 honger als wapen gebruiken? Mensen die dat doen, moeten ter verantwoording worden geroepen." Volgens hulporganisaties is honger als wapen gebruikt in Syrië, Oekraïne en onlangs nog, en wordt het op dit moment opnieuw op grote schaal gebruikt in Gaza.

Maar ook buiten deze wereldse liedjes is Bryan Adams een ander mens. Sinds “War Machine” brengt hij zijn muziek uit op zijn eigen label “Bad Records”. Natuurlijk, dit zijn geen slechte platen. "Er was een vriend die mij Badams noemde, en die bijnaam is blijven hangen", legt Adams uit. Ik heb dat altijd grappig gevonden, en zoveel dingen in mijn wereld zijn in de loop der jaren als 'slecht' bestempeld. Ik had een nieuwsbrief genaamd Badnews, mijn uitgeverij heette Badams Music, dus de logische vervolgstap was een platenlabel genaamd Bad Records. Hij heeft het 12 jaar geleden voor de lol opgericht. “Nu is het mijn thuis”, zegt hij.

“Ik zou waarschijnlijk bij een majoor gebleven zijn als de aanbiedingen goed waren geweest.” Maar dat was niet zo. “Ik voelde me ook een beetje onderdeel van het meubilair bij Universal en Polydor.” Het verschil is dat Bad Records een door artiesten gerund label is, en "geen conglomeraat dat wordt gerund door zakenlui die verantwoording verschuldigd zijn aan aandeelhouders." Veel van zijn oude albums zijn nu weer bij hem terug. Wordt Bad Records ook een thuisbasis voor andere artiesten? “Mogelijk,” mijmert Adams. "Dat hangt ervan af wie dat is."

En is het voor hem nog steeds spannend om 45 jaar na het eerste album de studio in te gaan? “Soms is de studio tegenwoordig gewoon een computer in een hotelkamer”, antwoordt Adams. Maar hij bevestigt: "Muziek maken is een beetje een verslaving. Het is het gevoel iets uit het niets te creëren. Dus ja – heel spannend. Vooral als je een idee hebt dat je echt leuk vindt. Toen het nummer 'Roll with The Punches' tot leven kwam, wist ik dat dit het begin was van een nieuw album. Als je zo'n hoeksteennummer hebt, kun je ervoor gaan."

De vader van twee tienerdochters is niet bang voor de wereld van vandaag. "Ik zou zeggen dat ik liever vandaag de dag leef dan in de middeleeuwen", grapt hij. “De gemiddelde levensverwachting was toen 30 jaar!” En hij heeft groot vertrouwen in de jeugd van vandaag, de volgende generatie, in hun liedjes en hun artistieke creaties. We moeten hen aanmoedigen om hun waarheid te blijven spreken en dat met liefde te doen. En we mogen hen niet arresteren of gevangen zetten – bijvoorbeeld – wanneer ze opkomen voor de minderbedeelden.

En het feit dat de grillige Amerikaanse president Donald Trump zijn neokolonialistische droom van een 51ste Amerikaanse staat, Canada, kon waarmaken, deert hem ook niet.

"Dit is geen plan, dit is Trumpisme", zegt Adams. Eerlijk gezegd denk ik dat de VS momenteel met veel grotere problemen kampt. Maar als erover gestemd zou worden, zeg ik dit categorisch, zouden de meeste Canadezen het idee afwijzen.

Ook als fotograaf was hij succesvol: Bryan Adams publiceerde onder andere geïllustreerde boeken over oorlogsveteranen en daklozen.

Bron: Sunday Times

Bryan Adams – “Roll With The Punches” (Bad Records) – verschijnt op 29 augustus, een speciale editie met ook de eerdere, niet op het album verschenen singles “Someone's Daughter, Someone's Son”, “What If There Were No Sides at All” en “War Machine”.

Bryan Adams live in Duitsland: 22 juni – Biggesee Open Air, Olpe; 25 juni – Sparkassen-Park, Mönchengladbach; 27 juni – Würth Open Air, Künzelsau; 29 juni – Open R Festival, Uelzen; 2 juli – Domplatz, Fulda (uitverkocht); 3 augustus – Paleispark, Schwetzingen; 5 augustus – Peißnitz-eiland, Halle; 6 augustus – Kuchwaldwiese, Chemnitz.