Kilo verme ilacı mı yoksa semptom giderici mi? Ozempic'in dezavantajları

Haftada küçük bir enjeksiyon, onlarca kilo verme, daha düşük kardiyovasküler hastalık riski. Ozempic, Wegovy ve Mounjaro gibi ilaçlar, diyabet ve obeziteye karşı çığır açan buluşlar olarak kabul ediliyor. Ünlüler, özellikle Amerikalılar, bu ilaçlara bayılıyor ve internette muhteşem öncesi-sonrası fotoğrafları paylaşıyor.

Ancak eleştiriler de artıyor. Tıbbi bir atılım imajının ardında bir dizi etik, tıbbi ve toplumsal kaygı yatıyor.

Metro daha önce Ipsos I&O tarafından yapılan bir anketi haber yapmıştı. Anket, birçok Hollandalının Ozempic ve Wegovy gibi "kilo kontrol ilaçlarının" temel sağlık sigortası kapsamında olmasını istediğini ortaya koymuştu.

Aktif bileşeni semaglutid, beyindeki açlık merkezini etkiler. Daha çabuk tokluk hissi verir, daha az yer ve kilo verirsiniz. Çalışmalarda, katılımcılar vücut ağırlıklarının ortalama %15 ila %20'sini kaybetti. Ayrıca, kalp krizi veya felç gibi kardiyovasküler hastalık riski %20 azaldı.

Bu sonuçlar oldukça önemli ve etkileyici olsa da giderek daha belirgin hale gelen karanlık bir taraf da var.

Birçok kullanıcı mide bulantısı, ishal ve kabızlık gibi hafif semptomlar bildirmektedir. Ancak daha ciddi yan etkiler de mevcuttur: şiddetli karın ağrısı, safra kesesi taşları, yorgunluk, depresyon, saç dökülmesi ve nadir durumlarda gastroparezi bile. Uzun süreli kullanımdan sonra safra keselerinin alındığına dair raporlar mevcuttur.

Ve bir de Ozempic yüzü var: Hızlı kilo kaybından sonra sarkan yüz derisi, kullanıcıları aniden daha yaşlı gösteriyor. Bazıları için bu, büyük bir psikolojik darbe.

Enjeksiyonu bırakırsanız, kilo genellikle geri döner. Bu da kullanıcıları uzun süre pahalı bir ilaca bağımlı hale getirir. Dahiliye uzmanı Edo Aarts, "Etkisini sürdürmek için ilacı almaya devam etmelisiniz," diyor. Yani bu bir tedavi değil, daha çok semptom yönetimidir.

Bazıları için bu, bir ilaç tuzağı gibi görünebilir; hızlı bir çözüm olarak başlar ama ömür boyu sürecek bir yatırıma dönüşür.

Mounjaro tedavisinin aylık maliyeti 410 avroya ulaşıyor ve Hollanda'da bu ücret yalnızca tip 2 diyabet hastalarına geri ödeniyor. Obezite için özel olarak geliştirilen Wegovy, uzun vadeli sağlık etkileri belirsiz olduğu için (henüz) temel sağlık sigortası paketine dahil değil. Buna rağmen, semaglutid ilacını cebinden ödeyen kişi sayısı bir yılda 2.000'den 109.000'e yükseldi. Parası ve kararlılığı olanlar genellikle reçete alabiliyor. Ancak düşük gelirli kişiler –genellikle en çok fayda görecek olanlar– için bu "mucize tedavi" hâlâ ulaşılamaz durumda.

Eczacı Marloes Dankers bunu "sağlık alanında endişe verici bir uçurumun genişlemesi" olarak nitelendiriyor.

Bazı uzmanlar, semaglutidin daha geniş bir kültürel refleksi de açığa çıkardığı konusunda uyarıyor: Karmaşık sağlık sorunlarını tek bir enjeksiyonla çözme arzusu. Emekli beslenme profesörü Jaap Seidell, "Obezite sadece aşırı yemek yemekten ibaret değil," diyor. "Stres, uyku, yoksulluk, genetik ve sağlıklı yaşam koşullarının eksikliğiyle yakından bağlantılı."

Ancak toplumsal tartışma, aşı yapılıp yapılmaması noktasında daralma tehlikesiyle karşı karşıya.

Kabine, Wegovy ve Mounjaro'ya olası geri ödeme konusunda Hollanda Sağlık Enstitüsü'nden hâlâ tavsiye bekliyor. Asıl soru, sadece işe yarayıp yaramadıkları değil, aynı zamanda hem maddi hem de sosyal açıdan ne pahasına olacakları.

Çünkü milyonlarca insanın sağlıklı hissetmek için enjeksiyona ihtiyaç duyacağı bir dönemde, şu soruyu sormaya cesaret etmeliyiz: Hangi sorunları çözüyoruz ve hangilerini yaratıyoruz?

Kolajen vaatleri yanıltıcı: Peki mesele ne?

Tıbbi sorularınız için ChatGPT mi kullanıyorsunuz? Bu neden henüz iyi bir fikir değil?