Küçük bir elektrik kesintisi

Adı Jordi Lluís'ti, iş adamıydı ve 2022 yılında, elli yedi yaşındayken erken yaşta öldü. Coca-Cola'yı, modern sanatı, baharatlı makarnayı, Lizbon'u, akıntıya karşı gitmeyi, Atlético de Madrid'i çile ve israfın bir karışımı olarak takip etmeyi ve Sant Esteve için şampanya kokulu sokakları severdi. Çok fazla sigara içiyordu ve bırakmayı denediğinde, "İçkiyi bıraktığımdan beri çok daha az içiyorum" şeklindeki Vinyolli doktrinini uyguluyor gibiydi. Utangaçların baştan çıkarıcı cazibesine sahipti, kendini dünyadan soyutlama ihtiyacını ve aynı zamanda onu seçici bir tutkuyla kucaklama konusundaki gizli arzusunu aktarabiliyordu.

Öldüğünde ardında iyi zevk ve duyarlılıkla dolu dolaplar bıraktı: kıyafetlerde, kitaplarda, mobilyalarda ve hepsinden önemlisi müzikte. Onu en çok seven kişi onun yokluğunu emretmek ve belirli şeylerin sorumluluğunu üstlenmek zorunda kaldığında, diğer şeylerin yanı sıra bir Riquelme tişörtü (Boca Juniors'dan) ve kendisine eşlik etmekten çok onu tanımlayan müzik aracılığıyla biyografisini açıklayan bir hazine sandığı dolusu vinil plak ve CD keşfetti. Rock, pop, caz ve Brezilya'nın bir sürü müzik albümü; bunlardan birkaç kez bahsettiğinde Salvador de Bahía, Rio de Janeiro ve Sao Paulo ekollerini birbirinden mükemmel bir şekilde ayırt edebiliyordu.

Konsere bilet bulamayacağımı düşünüyordum, çünkü Barselona'da biliyorsunuz.

Bunlar herkesin tanıdığı sanatçılardı ve Lluís'in bir koleksiyoncunun sadakatiyle takip ettiği, birinin onu diğerine götürmesini bekleyerek, bir ağaç gibi uzanan bir suç ortaklığı izini takip ederek, birikerek eşsiz bir koleksiyon oluşturduğu daha pek çok sanatçıydı. Bu kulüpte, Brezilya'da çok iyi tanınan, yetmiş dört yaşında, yetenekli bir gitarist ve besteci olan Guinga'nın bir düzine CD'si vardı; ama, cahil deyin, ben kendisini hiç duymamıştım. Cömertliğimin bir sonucu olarak bu CD'lerden birkaçını miras aldım ve onları dinlemekten hiç vazgeçmedim (özellikle Senhorinha şarkısını). Birkaç gün önce Guinga'nın Jamboree'de sahne alacağını okudum. Hiç bilet bulamayacağımı sanıyordum, çünkü biliyorsunuz Barselona'da dijital alışveriş konusunda tam bir felaketim. Bilmediğim bir boyuttan Jordi araya girip yolumu kolaylaştırmış olmalı. Sonuç: Birkaç arkadaşımla -mucizeler paylaşılmak içindir- teoride Pazartesi gibi destansı olmayan bir günde Jamboree kapısında buluşmaya karar verdik.

Sonra ne olduysa oldu. Elektrik kesintisi, iletişim eksikliği, felaket belirtileri ve konserin iptal edileceğini anlamamızı sağlayacak kadar ciddi bir yayın kaybı, Guinga'yı görmek ve duymak istememize neden oldu. Lluís'in CD'lerine de sığınamazdım, çünkü ortada elektrik yoktu ve elektrik kesintisinden etkilenen birçok insanla kıyaslandığında benim sorunum sadece duygusal alana indirgenmişti.