Melez kedi ırkları, yüksek üretim maliyetlerine rağmen vahşi güzelliğin peşinde

Melez kediler, evcil kedilerin vahşi kedi türleriyle çiftleştirilmesiyle ortaya çıkar. Bu melezleşmeler her zaman kendiliğinden ortaya çıkmaz; çoğu, estetik ve karakter odaklı, insan kontrollü üreme programlarının bir sonucudur; ancak bazı doğal melezleşme vakaları da mevcuttur.

Melez çılgınlığını başlatan tek bir kedi varsa, o da Bengal kedisiydi. Asya leopar kedisi ( Prionailurus bengalensis ) ve ev kedilerinden türeyen Bengal kedisi, bir dizi kasıtlı melezleşmeye kapı açtı. Ancak yarı vahşi çekiciliğinin ardında, melez kedi yetiştirmek önemli genetik ve üreme riskleri taşır ve tüm üreme programları hayvanların refahını garanti etmez.

Bu melezlemelerin artışı, hayvanların yalnızca estetik amaçlarla yetiştirilmesi konusunda etik bir tartışmayı da beraberinde getirmiştir. Bu birinci ve ikinci nesil kedilerin çoğu tam bir yaşam sürmez ve yüksek bir yüzdesi terk edilir veya uygunsuz esaret koşullarında kalır . Ancak beşinci nesilden sonra, yeni, doğurgan ve istikrarlı bir cins ortaya çıktığında, melezlemenin belirli bir genetik güvenlikle entegre edildiği ve hayvanların sağlığını tehlikeye atabilecek gerilemelerden her zaman kaçınıldığı kabul edilebilir.

Yapay melezler

Günümüzde karşılaştığımız melez kedilerin çoğu, farklı kontrol ve bakım seviyeleriyle tasarlanmış üreme programlarının sonucu ortaya çıkan yapay melezlerdir. Bazı melezleşmeler doğal olarak meydana gelse de, bunlar nadirdir ve sürdürülebilir popülasyonlar oluşturmaz. Evcil kedilerle melezlemeyi başlatmak için kullanılan vahşi kedi türleri arasında şunlar yer almaktadır:

Melezleme, kürk deseni, daha büyük boyutlar ve bazı davranışlar gibi görsel olarak çekici ve egzotik özellikleri aktarmayı amaçlar, ancak madalyonun diğer yüzünde, her tür, melez yetiştirmeyi her zaman gerektirdiği hassasiyetle gerçekleştirilmeyen karmaşık bir süreç haline getiren genetik ve davranışsal zorluklar getirir.

Üremenin zorluğu

Melez kedi yetiştiriciliğindeki temel engellerden biri, ebeveyn türler arasındaki kromozom sayısı farkıdır. Evcil kediler genellikle 38 kromozoma sahipken, melezleme programlarında kullanılan diğer türlerde farklı sayılar bulunur. Örneğin, Geoffroy'un kedisinin 36 kromozomu vardır ve bu da 37 veya 38 kromozomlu melezlerle sonuçlanır.

37 kromozomlu türler çoğunlukla kısırdır ve nadiren de olsa başka bir 37 kromozomlu melezle üremeyi başardıklarında, tüm yavrularda malformasyonlardan kronik hastalıklara kadar uzanan ciddi sağlık sorunları ortaya çıkar.

Dahası, gebelik süresindeki fark da karmaşıklığa bir katman daha ekliyor. Evcil kedilerin ortalama gebelik süresi 65 günken, Geoffroy'un kedisi gibi vahşi dişilerin yaklaşık 75 güne ihtiyacı vardır; bu da genellikle düşüklere ve hayatta kalmakta zorlanan bebeklere yol açan bir durumdur.

Bristol kurulu

Bristol, kökeni evcil bir kedi ile yeterince belgelenmemiş bir vahşi kedi soyunu birleştiren, yakın zamanda üretilmiş bir melezdir. Gelişimi deneysel ve sınırlı olup, uzun vadeli genetik stabilitesi hala bilinmemektedir. Bu cins, ilk nesil melezlerde görülen sağlık sorunlarıyla karşı karşıyadır ve geleneksel evlerde evcil hayvan olarak önerilmemektedir.

Karakat

Bir karakulak ile bir ev kedisinin çiftleştirilmesiyle elde edilmiştir. Giderek artan talep gören deneysel bir melezdir, ancak bakımının karmaşıklığı ve genetiğinden kaynaklanan sağlık riskleri nedeniyle ticarileştirilmesi tartışmalıdır.

Karaval

Karakulak, erkek bir karakulak ile dişi bir servalin çiftleştirilmesiyle elde edilen ve her iki vahşi kedinin fiziksel özelliklerini birleştiren bir kedi türüdür. Diğer birinci nesil melezler gibi, üreme zorlukları yaşar ve sağlık sorunlarına yatkındır; bu da özel üreme programları dışında yaşama şansını sınırlar.

Chausie

Ev kedisi ile orman kedisi (Felis chaus) melezidir. Üremesi zordur ve ilk nesilde sosyalleşme ve davranış sorunları görülür. Üremesi bazı ülkelerde kısıtlanmış, hatta yasaklanmıştır.

Çita

Cheetoh, Bengal ve Ocicat soylarını birleştirerek diğer egzotik melezlere göre daha istikrarlı bir evcil melez haline gelir. Mizacı aktif ve arkadaş canlısıdır, ancak yine de ilk soylarının akraba çiftleştirilmesiyle ilgili sağlık sorunları ortaya çıkabilir. Deneysel aşamadadır ve özel bakım gerektirir.

Habari

Habari, ticari kökeni belirsiz ve gizemle kaplı büyük bir melez kedidir. Yetiştirilmesinde vahşi ve evcil kedilerin genleri bir araya getirilir, bu da sağlık riskleri ve mizaçta büyük farklılıklar taşır. Özel bakım gerektiren nadir bir ırktır.

Jambi

Balıkçı kedisi (Prionailurus viverrinus) ile yapılan melezlemelerden elde edilen bu hastalığın, birinci nesil melezlerde görülen üreme güçlükleri ve sağlık sorunlarına yol açması, yönetimini oldukça zorlaştırmaktadır.

Safari

Evcil kedilerin Geoffroy kedileriyle çiftleştirilmesiyle elde edilen melezler, yüksek ticari değere sahip olabilir. Erken melezlemelerde, özellikle yavrular orta düzeyde kromozom sayısına sahipse, kısmi kısırlık ve sağlık sorunları görülebilir.

Savana

Savannah, serval kedisi ile ev kedilerinin çiftleştirilmesiyle elde edilen iri ve egzotik görünümlü bir ırktır. Erken nesiller sosyalleşme ve üreme sorunlarına yol açar ve melezleme yasalarına göre birçok ülkede sahiplenilmesi yasaktır. Bu, ilk nesil melezlerin sınırlamalarının açık bir örneğidir.

Aşera

Bu melez, fahiş ekonomik değere sahip egzotik bir cins olarak pazarlansa da, aslında aldatıcı bir pazarlamaya sahip birinci nesil bir Savannah'dır. Yetiştirme ve bakımı diğer melezlerden önemli ölçüde farklı değildir ve doğurganlık ve sağlık sorunları devam etmektedir.

Viverral

Viverral, Asya balıkçı kedisi ve ev kedilerinden türetilen deneysel bir melezdir. Üremeyle ilgili doğurganlık ve davranış sorunları nedeniyle hala geliştirme aşamasındadır.