Banka hesabınızda ne kadar para olmalı?

Kişisel finans bloglarını, çoğunlukla İngilizce olanları, sıklıkla okuyorum çünkü farklı konularda ilginç bakış açıları buluyorum. Birkaç gün önce bu konuyu ele alan bir makaleye rastladım. Yıllar geçtikçe banka hesabımı yönetme şeklimi nasıl değiştirdiğimi düşünmeye başladım.

Çalışma hayatıma başladığımda Meksika'da belli bir oynaklık vardı. Hiperenflasyon yaşamadım ama döviz kuru istikrarsızlığı ve yüksek faiz ortamı yaşadım. Az kazanıyordum ve zaten çok fazla sorumluluğum vardı (evlenecektim, bir de bebeğim olacaktı).

Yani her maaş aldığımda o parayı hemen kısa vadeli, günlük likidite yatırım fonuna aktarıyordum. Her gün birkaç peso daha kazanıyordu. Kira, telefon, kredi kartı gibi farklı ödeme tarihlerini dikkatlice yönettim, böylece parayı zamanında banka hesabıma aktardım ve ödemelerimi gerçekleştirdim. Sadece bankanın belirlediği minimum bakiyeyi bıraktım.

Bu iyi bir yol değil. Karmaşıktır, başarısızlık olasılığı yüksektir (örneğin, iş toplantınız geciktiği için çekilme saatini kaçırabilirsiniz) ve hayat aynı zamanda sürprizlerle doludur (örneğin, hafta sonu beklenmedik bir olay).

Yine de bazı ayarlamalarla (örneğin her ihtimale karşı yanımda küçük bir yedek yastık bulundurarak) bu stratejiyi birkaç yıl sürdürdüm. Faiz oranları düşene kadar maaşım arttı ve bu şekilde para taşıyarak her ay "kazandığım" birkaç ekstra peso artık bu çabayı telafi etmiyordu.

Harcama planıma ilham veren yöntemi keşfettiğimde, bundan bu alanda birkaç kez bahsettim, bir ay önceden yaşamanın getirdiği özgürlüğü fark ettim (bu ay harcadığım para, geçen ay kazandığım paradır). Ama her şeyden önemlisi, büyük düzensiz harcamalar (örneğin tatiller, yıllık sigorta ödemeleri, okul ücretleri) ortaya çıktığında ve para zaten orada olduğunda, bunları sorunsuz bir şekilde karşılamaya hazır olduğunda yaşanan bunalmışlık duygusu. Anlamak için yaşamak lazım.

Ama o para benim banka hesabımda değil. Aslında güvenlik nedeniyle hiçbir zaman büyük bir bakiye bulundurmayı sevmedim. Birisi kartımı çalsa veya kopyalasa, biri beni soyup ATM'ye zorla götürse, yüksek bakiyeyi görmeyecek. Çekebilecekleri bir miktar para var ama çok fazla değil. Eğer öyle olursa çok sinirlenirim ama hayatımda pek bir şey değişmez.

Her maaş aldığımda yaptığım şey sadece harcama planımı uygulamaktır. O noktada parayı uzun vadeli yatırım hesabıma (emeklilik birikimleri) yatırıyorum çünkü önceliğim bu. Önce kendime ödeme yaparım.

Ayrıca aylık tüm ödemelerimi yapıyorum. Artık her faturanın veya kredi kartının son ödeme tarihini bekleyerek ödeme yapmıyorum. Ben her şeyi bir günde ödüyorum. Bu şekilde ayın geri kalanında bunları düşünmek veya endişelenmek zorunda kalmıyorum ve zihnimi hayatımda gerçekten değerli olan şeylere odaklayabiliyorum.

Geri kalanını kısa vadeli yatırım hesabıma gönderiyorum, banka hesabımda aylık nakit harcamalarım için ihtiyacım olan miktarı (ki bu da çok fazla değil) ve bankamın izin verdiği maksimum otomatik çekim tutarına eşit ek bir para tutuyorum.

Daha önce de belirttiğim gibi alışveriş ve harcamalarımı banka kartıyla ödemiyorum. Kredi kullanıyorum: Bu sayede aylık harcamalarımın çoğu için banka hesabımda nakit bulundurmama gerek kalmıyor. Sadece nakit ihtiyacı olanlar için. Elbette, dikkatli kullanıyorum, harcama planımı her zaman göz önünde bulunduruyorum (ve gerekirse ayarlıyorum).

Banka hesabı benim için sadece paramı yönetmenin bir aracı. Bunu "biriktirmek" için kullanmıyorum ve orada para tutmayı da sevmiyorum; sadece 24 saatten kısa bir sürede (veya hafta sonu) ihtiyacım olabilecek kadarını saklıyorum. Kalan likiditemi kısa vadeli yatırım hesabımda tutmayı tercih ediyorum.

Ama her insan farklıdır. Pek çok kişi maaşını maaş hesabına alıyor ve parayı dolaştırmıyor: Banka kartlarını kullanarak alışveriş yapıyor ve internet bankacılığını kullanarak başka şeyler için ödeme yapıyor. Kimisi bu şekilde iyi idare ediyor, kimisi ise edemiyor.

Önemli olan sizin için işe yarayan ve kendinizi rahat hissedebileceğiniz bir stratejiye sahip olmanızdır.