Aşık Borges: Arjantinli yazarın aşkları ve kalp kırıklıkları, Patricio Zunini tarafından seslendiriliyor

"Uzun, çocuksu, karmaşık, sıradandı: yenilmezdi." Patricio Zunini , sohbetin sonunda cevapları hakkında böyle diyor. Birçok anlam katmanı var. İlki ve bariz olanı, Jorge Luis Borges'in 1963'teki bir yarışmada şiirleri elemek için yazdığı sıfatları taklit eden bir espri . İkincisi ise, konuyu tam olarak yansıtmasa da, onu büyük Arjantinli yazara bağlayan altın bir bağa sahip .

Ve orada, espriyi oluşturan cevheri dikkatlice ortaya çıkarmalıyız. Kendisi, Aleph'in yazarı hakkında bir değil, iki kitabın yazarıdır . Üçüncüsü ise, şu veya bu nedenle, belli bir Borges havasıyla bezenmiş olmasıdır. En bariz olanı değil, bir diğeri: komik, nevrotik, etkili, aydınlanmış, metodik.

Zunini bu erdemlerle tanımlanabilir. İşte böyle çalışıyor. Tıpkı 2009-2016 yılları arasında Eterna Cadencia blogunun editörü , 2010-2014 yılları arasında Filba Vakfı'nın yöneticisi , okuyucuların sosyal ağı Grandes Libros'un ürün yöneticisi, yüzlerce edebiyatçıyla meraklı ve kapsamlı röportajlar yapan biri, ulusal ve uluslararası medyada kültürel ve eğitimsel konuların tarihçisi veya şimdi, dört yıl boyunca yürüteceği fahri bir pozisyon olan Ulusal Sanat Fonu (FNA) Yönetim Kurulu'ndaki yepyeni rolü gibi.

Bu becerilerini birkaç kitap yazarken de kullanıyor. Bunlar arasında Fogwill. A Choral Memory (Mansalva, 2014), arkadaşları, yazarlar, editörler ve Alberto Laiseca, César Aira ve María Moreno gibi Los Pichiciegos yazarıyla bağlantılı çeşitli kültürel figürlerle yapılan röportajların derlemesi ve küratörlüğünden oluşan bir kitap; What is a Writer? 100 Questions about Argentine Literature (Pánico el Pánico, 2018), Ricardo Piglia, Beatriz Sarlo, Martín Kohan ve Alberto Manguel gibi entelektüel ve yazarların yanıtlarını derleyen bir kitap; Román (IndieLibros, 2020), Riquelme'nin çeşitli aşamalarının bir kroniği; ve Miguel Cané ve Ulusal Üniversitelerdeki zamanını inceleyen Borges in the Library (Galerna, 2023) bulunmaktadır.

Şimdilik küçük bir hipotez, Borges'in onda küçük bir iz bırakmış olduğudur. Doğrulanması zor bir kanıt var: Zunini, annesinin onu Galería del Este'de kahve içerken gördüğünü, sonra onu dost canlısı bir komşu gibi karşıladığını ve dokuz yaşındayken de bu ritüelin bir parçası olduğunu söyleyerek onu her zaman ikna ettiğini söylüyor . Bunu garanti edemeyeceğini söylüyor ama hikâyeyi beğendiğini de ekliyor.

Daha deneysel bir yaklaşımla, ilk kitaptan sonra yazarın kişiliğini derinlemesine incelemeye devam etmek zorunda kaldı. Ve ikinci kitabın temasını aşk olarak seçti . Bu yüzden birkaç gün önce, Buenos Aires'in Palermo Chico semtindeki Casa Victoria Ocampo'da son tutkusunu sundu.

Aşık Borges , alıntılarıyla özgün olduğu kadar bilgi dolu bir anı kitabı . Arka kapak yazısı Guillermo Saccomanno tarafından kaleme alınmış ve diğerlerinin yanı sıra şöyle diyor: "Patricio Zunini'nin araştırmasının bir amacı varsa, o da Borges'in yazılarıyla yakından bağlantılı bir yönünü aydınlatmak. Titizlik ve tutkuyla, Borges'in az bilinen bir alanına dalıyor ve geniş bibliyografyasına değer katıyor."

Altı bölüm ve 180 sayfada kitap, iffetlilik ile tutkululuk arasındaki tüm bu bağlantıları, Concepción Guerrero'dan María Kodama'ya, Estela Canto'dan geçerek daha fazlasına kadar ele alıyor .

Sunum tıklım tıklımdı . Dostlar, aile, meslektaşlar ve ilgili bir izleyici kitlesi vardı. Zunini'nin "çok değerli iki insan" olarak tanımladığı bu kişiler, yazarla sohbet etti ve Aşık Borges hakkındaki izlenimlerini paylaştı. Psikanalist Luciano Luterau, "Birçok anekdot içeriyor ama sıradan bir belgesel değil. Aşk hakkında bir hipotez ortaya atıyor ." diye söze başladı. Kitabın adı bile başlı başına bir meydan okuma: Borges'i bir okur, öğretmen veya yazar olarak değil, bu tutkunun pençesine düşmüş biri olarak düşünmek," diye devam etti. Eleştirmen ve köşe yazarı Flavia Pittella , kitabın "Borges'i mermerden çıkarıp bir insan olarak gösterdiğini" söyledi.

Toplantıyı kapatmak için Pitella, Zunini'yi cevabın tek bir kelimeyle sınırlı olduğu bir masa tenisi oyunu oynamaya davet etti. Zunini kibarca kurallara uymaya çalıştı, ancak sonunda espri yaparak sınırı aştı. Daha önce, bu haberdeki fotoğraflar için kuaförden geldiğini söyleyerek şaka yapmıştı.

Son kadeh tokuşturmasında, diğer esprili yorumlarının yanı sıra, "Hiçbir zaman o hippi çocuk olmaktan vazgeçmedim," dedi ve kravatıyla tezat oluşturan spor ayakkabılarını işaret etti. Kravatını takmış olsa da oldukça resmi bir havası vardı. "Bu benim fikrim değil, ancak konuyla ilgili çok sayıda yayın bunu doğruluyor: Borges'in edebiyatının birçok giriş noktası var. Bu, onun hakkında beni çok ilgilendiren bir şey," diye yorumladı, artık röportajda.

–Borges figüründe, daha önce iki kez değindiğiniz, sizi cezbeden ne oldu?

–Hem Kütüphanedeki Borges hem de Aşık Borges , hayatında nadiren ele alınan konuları ele aldığım kendi önerilerimden ikisi. 18 yıl boyunca Ulusal Kütüphane'nin müdürlüğünü yaptı ve bu konuda bazı makaleler ve denemeler vardı, ancak bir kitap yoktu. Borges'in trajik bir aşk hayatı olduğunu biliyoruz ve kitaplar, hatta Aníbal Jarkowski'nin ustaca bir romanı bile var, ancak bunları tek bir olay örgüsünde toplamanın Borges figürüne yeni bir katman katabileceğini düşündüm.

–Borges, ama aynı zamanda Riquelme ve Fogwill de. Biyografik eserlere geri döndünüz. Bu türde ilginizi çeken ne?

–Biyografilere gelince, bayıldığım bir tür. Michael Holroyd'un How to Write a Life (Bir Hayat Nasıl Yazılır) adlı bir kitabı var; burada şunu söylüyor ve bunu büyüleyici buluyorum: kaosa düzen ve anlam vermek. Bence bu, bir anlatıcının üstlenebileceği en büyük görev. Kitaplarımı bu türe dahil etmeni takdir ediyorum ama bunların tam anlamıyla biyografi olup olmadığından emin değilim. Fogwill'de, kolektif bir hafıza olduğunu düşündüğüm şey. Borges'te ise iki özel temayı ele aldım: kütüphanelerdeki yılları ve şimdi de trajik aşkları. Bu anlamda, bana daha eksiksiz başka biyografiler varmış gibi geliyor. Bu noktada, artık evrenselliğin peşinde olmadığımı fark ettim. Tuğla tuğla yazmaya çalışıyorum.

–Yazdığınız figürleri nasıl seçiyorsunuz?

–Beni arayan insanlar bir hikaye anlatmak için. Fogwill kendi başına bir hikaye, Borges kadar engin. Onun hakkında sürekli konuşurduk ve o sesleri ve anekdotları bir araya getirebildiğim o kitabı yazmayı çok sevdim. Riquelme, elbette, sporun nabzını tutuyordu. Futbol hikaye anlatıcılığıdır. Radyo ile doğdu. Ya da El Gráfico ile. Futbol televizyonla ilgili değil, bağlantılarla ilgili. Bu eşsiz hikayeyi anlatmak heyecan vericiydi. Ve Borges hakkında, sanırım okuyan ve yazan herkes bir noktada Borges ile ilgili başına gelenleri anlatmak ister. Kitaplarıyla, o figürle, okudukları bir röportajla, onları birbirine bağlayan bir anekdotla. Borges hikayelerin bir güç merkezi ve sanırım hepimiz bir noktada bunu yapmak istiyoruz.

–Peki Borges’e anlatmaya devam edecek misin?

–Evet. Galerna için Borges hakkında iki kitap yazdım ve bir tane daha paylaşmak istiyorum: Kodama'nın biyografisi. Sanırım "Öbür Dünyadaki Borges"e benziyor ve bize biraz şöyle anlatıyor. Benim hipotezim, Borges'in bugün de önemini koruduğu yönünde; elbette Borges olduğu için, ama her şeyden önce de onun çalışmalarına kendini adamış olması nedeniyle. Ve bunun doğru olup olmadığını görmek istiyorum.

–Ufukta yazmaya değer başka isimler var mı?

–Yakında çıkacak biyografi kitapları konusunda, Daniel Divinsky hakkında bir projem var. Diyalog tabanlı bir anı kitabı yazmayı düşündüğümüz için birkaç röportaj yaptık. Ama şimdi, ölümüyle birlikte bunun değişmesi gerekiyor, bu yüzden nasıl devam edeceğini, nasıl yeni bir biçim alacağını düşünüyorum.

Borges Aşık, Patricio Zunini (Galerna).