Berlin Ankerklause operatörü: “30 yıl önce dükkanı devraldığımda burada hiçbir şey olmuyordu”
Maybachufer, ünlü haftalık pazarıyla tanınır. Ama mahallenin sunabileceği çok daha fazla şey var. Bazı sakinlerin korktuğu gibi "henüz değil."
Cuma sabahı Neukölln ile Kreuzberg arasındaki Kottbusser Brücke'de çok gürültülü bir ses var. Ve dolu. Her cuma ve salı olduğu gibi bu hafta da haftalık pazar, Landwehrkanal'ın Neukölln tarafında, Maybachufer'de kuruluyor. Sebze satıcıları, komşularından daha yüksek sesle, ziyaretçilere özel tekliflerini kesik kesik duyuruyorlar.
Arada her zaman oryantal ezmeler ve zeytinlerin satıldığı bir tezgah, taze pişmiş ekmek ve pidelerin satıldığı küçük bir tezgah vardır. Biraz daha arkada yerel olarak sıkılmış siyah kimyon yağı var. Khalife, eskiden “Türk Pazarı” olarak adlandırılan pazarın Neukölln sınırlarının çok ötesinde tanındığını söylüyor.
Gazetede adının yer almasını istemeyen 60 yaşındaki işadamı, 10 yıldır pazarda kendi tezgâhını işletiyor. Rengarenk kumaşları doğrudan rulo halinde metreyle satıyor. "Bu pazarı seviyorum" diyor. “İnsanlar sadece alışveriş yapmak için her yerden buraya geliyor. Hatta yakın zamanda Köln'den birkaç kişi karnaval kostümlerinin malzemelerini bile benden satın aldı."
Khalife aslında Moabit'te yaşıyor ama özellikle pazar günleri Neukölln'e geliyormuş. Birincisi, kumaşlarını satışa sunmak. Öte yandan kendi alışverişinizi yapmak. "Burada sebzeler çok ucuz" diye gülüyor. Ancak krizin de hissedildiğini söylüyor Khalife. “İnsanlar daha az şey satın alıyor, sadece yiyecek. "Sadece birisi düğün veya karnaval planladığında kumaştan kurtuluyorum." Aynı zamanda bunların satın alma fiyatları da arttı. "Artık metresini beş avroya alıp altı avroya satıyorum, dolayısıyla fazla bir şey kalmıyor." Ancak yine de Maybachufer'de ürünlerini satmaya devam etmek istiyor. “Buradaki pazar meşhurdur, müşteriler her zaman orada olacaktır.”
fotoğraf galerisi
Muhtemelen bu konuda haklıdır. Çünkü Corona döneminde her yer kapalıyken bile Maybachufer pazarı açıktı; İkinci Dünya Savaşı sırasında da vardı, Ludger “Schalli” Schallenberger biliyor. 61 yaşındaki isim, 1995'ten bu yana Kottbusser Köprüsü üzerinden Ankerklause'yi doğrudan kullanıyor. Cuma sabahı, restoranının ahşap bir köşe bankında, Hans Albers'in bir tablosunun hemen altında oturuyor. Yıllar önce fotoğrafçı bir arkadaşı ona bu kitabın iki kopyasını hediye etmişti. Birincisi çalındı zaten, diyor. Şimdi ise orijinal olarak Schallenberger'in evinde asılı duran ikinci örnek, galeriler için bir alarm sistemiyle güvence altına alınmış şekilde aynı yerdeki Ankerklause'u süslüyor.
Ankerklause gibi Schallenberger de uzun zamandır Maybachufer çevresindeki mahallenin bir parçası ve artık haftalık pazardan çok daha fazlasını sunuyor. 61 yaşındaki işletmeci, "30 yıl önce mağazayı devraldığımda burada hiçbir şey olmuyordu" diyor. O zamanlar tam karşısında oturuyordu ama çocukları nedeniyle daha sonra Charlottenburg'a taşındı. “Bu bölge eskiden ucuzdu, göçmen nüfus vardı ve insanlar sadece burada yaşıyordu.” Etkinlik Kreuzberg ve Schöneberg’de gerçekleşti.
"Bu durum değişti. Schallenberger, “Burada artık çok sayıda küçük dükkan var” diyor. Mahallesinde çok şey değişti, bazıları için çok fazla. "Ama biz hala mahallenin eski demirbaşıyız" diyor restoranıyla ilgili gülerek. Birçok müdavimi, Maybachufer'de hâlâ tanıdık bir buluşma noktasına sahip olmaktan mutluluk duyuyor. "Küçük bir tadilat bile yapsak bazıları tedirgin oluyor" diyor.
Mahalle hala çok kültürlü. "Ama belli bir sahne oluşmuş durumda" diyor Schallenberger. “Birçok gurbetçi ve genç var. Hepsi çok yaratıcı. Öğrencivari. Serin." Kiralar pahalılaştığı için kapanmak zorunda kalan köşe başı meyhanelerinin yerine, ev yapımı hamur işleri satan kafeler ve vintage dükkanlar açıldı.
Ancak Schallenberger, mahallenin orijinal sakinlerinin çoğunun hâlâ burada yaşadığını vurguluyor. Bunlardan en azından bir kısmı onun düzenli misafirleri. “Bütün bu değişikliklere rağmen geçmişin yaşlıları hala burada yaşıyor.” Mahalle canlı, kozmopolit ve iyi karışmış. “Bütün milletler, cinsiyetler, nesiller. Burada çeşitlilik var. Bunu sevdim."
“Her şeye rağmen geçmişin yaşlıları hala burada yaşıyor”Schallenberger bir adım daha ileri gidiyor. "Mahalle, Berlin toplumunun bir aynası" diyor. “Genç ve yaşlı, sahne ve popüler kültür, güzellik ve karanlık. Bu mahalle Berlin'in iyi ve kötü yanlarını, her şeyini gösteriyor." Son yıllardaki gelişmelere rağmen burada hala büyük bir evsizlik ve uyuşturucu sorunu var. “U8 sayesinde” diyor bar sahibi. “Burada da toplumun çöküşünü görüyorsunuz ama aynı zamanda çok renkli.”
Maybachufer'de de kiraların pahalı olması nedeniyle yer değiştirmeler yaşanıyor. "Ama bunlar zamanın tahribatı" diyor Schallenberger. Henüz kontrolden çıkmadı, diyor. “Burada gelişmiş bir kültür ve yapı var, büyük zincirler yok. Mahallenin kolayca soylulaşmaya doğru gittiği söylenemez. "Sadece köşedeki Lukas Podolski kebabı vardı" diyor gülerek. "Ama uzun sürmedi."
Ludger Schallenberger'in çok tutkuyla bağlı olduğu küçük dükkanlardan biri de Maybachufer pazarının hemen arkasında, Hobrechtstraße köşesinde bulunan Café Zart. Cuma günü dışarısı soğuk ve gri olabilir, ancak Zart'ta hava sıcak ve samimi. Küçük masaların çoğu henüz dolmamış olmasına rağmen, restorana yavaşça giren misafirlerin neredeyse tamamı kucaklamalarla ve isimleriyle karşılanıyor.
Emma, "Kafe, tüm mahalle için bir buluşma noktası, ev ve iş dışında iyi bir 'üçüncü mekan'" diyor. 19 yaşındaki genç, restoranda garsonluk ve baristalık yapıyor ve üç yıldır yakınlarda yaşıyor. "Bir nevi mahalli pub. Konuklarımızın çoğunu ismen tanıyoruz ve birçok yerel sakin de burada buluşuyor.” Zart'ın bazı müdavimleri o kadar iyi tanınıyor ki, tezgahın arkasında kendilerine servis yapıp parayı tezgaha bırakabiliyorlar. Mesela 80 yaşındaki Jorke. Emma, Maybachufer mahallesinde yaşayan ve kafeye düzenli olarak gelen bir kişi olmasının yanı sıra aynı zamanda Emma'nın büyükannesidir.
"Anneannem her zaman beni ziyarete gelir, köşede oturuyor. Sonra yardım etmekten mutluluk duyuyor" diyor Emma. Kısa bir mekik dokuduktan sonra büyükannesini de Maybachufer'deki mahalle hakkında Berliner Zeitung'a konuşmaya ikna eder. Jorke, 25 yıldır burada yaşadığını söylüyor. Kafenin görüş alanında mavi bir evde.
80 yaşındaki adam, "İçeri taşındığımda her yer hâlâ çok sessizdi, çok griydi" diyor. “Pazar her zaman vardı, ancak sadece bakkaliye ürünleri satılıyordu, yiyecek değil. Burada ayrıca pek fazla restoran ve kafe de yoktu.” Ancak bu durum son yıllarda değişti. "O zamandan beri çok daha uluslararası ve çeşitli yemekler yiyorum" diyor gülerek.
Ne yazık ki bu durum kira ve yaşam masrafları da dahil olmak üzere pek çok şeyin daha pahalı hale gelmesine neden oldu. "Burası bir turist köşesi ," diyor Jorke. "O zamanlar her şey bambaşkaydı." Prensip olarak bununla ilgili bir sorunu olmazdı. "Ama iş kontrolden çıkmamalı. Çok pahalı olmamasına ve uzun süredir yerleşik olan sakinlerin ve işletmelerin yerinden edilmemesine dikkat etmeliyiz.” Kira bedelleri de son 25 yılda gözle görülür şekilde arttı.
"Burada homofobik hakaret ve saldırılar yok"İlçeyi özel kılan şey canlılığıdır. Jorke, “Birçok şey daha genç hale geldi” diyor. "Tıpkı bölge sakinleri gibi." Çok parası olmayanların da burada kalabileceğini umuyor. "Ama şu anda bunun zor olduğunu hissediyorum."
45 yaşındaki Marcello da Maybachufer'in canlılığından hoşlanıyor. Şu anda haftalık pazara gidiyor. Jorke gibi o da 2000 yılından beri burada yaşıyor. Ve tıpkı 80 yaşındaki adam gibi o da başka bir mahalleye taşınmak istemiyor. O, buna aşık oldu. Mahallenin açıklığını ve kozmopolitliğini sevdiğini söylüyor. “Maybachufer’in etrafı ‘sofistike Kreuzkölln’dür, burada ise olgunlaşmış Kreuzberg ve Neukölln’ü bulabilirsiniz.”
"Burada ne homofobik hakaretler ne de saldırılar var," diyor dikkat çekici giyinen 45 yaşındaki adam, "Ne de kürk giydiğim için bana saldırıyorlar." Aynı şey Berlin'in başka yerlerinde de başına gelmişti. "Maybachufer'de, insanların beni gerçekten olduğum gibi yürürken gördüklerinde mutlu olduklarını hissediyorum."
Berliner-zeitung
