Pięciu hokeistów uniewinnionych w sprawie o napaść seksualną w Kanadzie

Pięciu kanadyjskich hokeistów oskarżonych o napaść seksualną na kobietę zostało uniewinnionych przez sędziego z Ontario w sprawie, która była uważnie obserwowana w Kanadzie.

W czwartek w wypełnionej po brzegi sali sądowej sędzia Maria Carroccia przez kilka godzin zapoznawała się z zeznaniami i dowodami zebranymi w trakcie ośmiotygodniowego procesu, zanim ogłosiła, że mężczyźni są niewinni.

Byli zawodnicy kanadyjskiej juniorskiej reprezentacji hokeja na trawie zostali oskarżeni o napaść na kobietę znaną jako EM w pokoju hotelowym w 2018 roku w London w Ontario, gdzie uczestniczyli w gali Hockey Canada.

Sędzia Carroccia stwierdziła, że nie uważa zeznań EM za „wiarygodne ani rzetelne” i że „prokuratura nie może stawić czoła żadnemu z zarzutów”.

Zawodnikami tymi są Michael McLeod, Dillon Dube, Cal Foote, Alex Formenton i Carter Hart. Wszyscy oni grali w National Hockey League (NHL) w momencie pojawienia się zarzutów, choć jeden z nich grał w Europie.

W oświadczeniu wydanym w czwartek liga stwierdziła, że do czasu rozpatrzenia ustaleń sędziego nadal „nie kwalifikują się” do gry w NHL.

Po ogłoszeniu decyzji piłkarze odmówili udzielenia wywiadu mediom. Oświadczenia w ich imieniu złożyli ich prawnicy.

Adwokat David Humphrey, który reprezentował pana McLeoda, powiedział, że jego klient jest ulżony.

„Przez lata opinia publiczna była kształtowana przez jednostronną narrację” – powiedział pan Humphrey, dodając, że szkody wyrządzone karierze i reputacji pana McLeoda „były znaczące”.

Prawniczka Karen Bellehumeur, wypowiadająca się w imieniu EM, powiedziała, że kobieta uczestniczyła w czwartkowej rozprawie wirtualnie i była „bardzo rozczarowana” oceną sędziego dotyczącą jej wiarygodności.

„Kiedy ktoś zdobywa się na odwagę i opowiada swoją historię, najgorszym możliwym skutkiem jest poczucie, że nikt mu nie wierzy” – powiedziała pani Bellehumeur.

Centralną kwestią rozprawy było to, czy EM, który w chwili zdarzenia miał 20 lat, wyraził zgodę na każdy akt seksualny, jaki miał miejsce w pokoju hotelowym tej nocy.

Sąd dowiedział się, że kobieta spotkała się z graczami w barze, a następnie wróciła do pokoju hotelowego, aby odbyć z panem McLeodem dobrowolny stosunek seksualny. Następnie do pokoju weszli inni gracze i odbyli z nią dalsze stosunki seksualne.

Adwokaci graczy twierdzili, że to ona namawiała mężczyzn do seksu i że wyraziła na to zgodę.

EM zeznała jednak, że była pod wpływem alkoholu i odczuwała strach przed mężczyznami. Chociaż początkowo zgodziła się na seks z panem McLeodem, zeznała, że nie zgodziła się na to, co wydarzyło się później.

Tylko jeden zawodnik, pan Hart, zeznawał w swojej obronie.

Proces przyciągnął znaczną uwagę w Kanadzie. Wiele osób przybyło do sądu, aby wysłuchać wyroku w czwartek, co zmusiło urzędników do otwarcia dwóch dodatkowych sal.

Niektórzy z graczy wydawali się widocznie ulżeni podczas czwartkowego przesłuchania, po tym jak sędzia Carroccia oświadczyła, że nie jest przekonana zeznaniami EM.

Wyjaśniając swoją decyzję, sędzia Carroccia wskazała na nieprawidłowości w zeznaniach EM, m.in. odnośnie tego, kto kupował drinki tamtego wieczoru, i stwierdziła, że jej wypowiedzi odzwierciedlały „niepewną pamięć”, która nie zgadzała się z dowodami przedstawionymi w trakcie rozprawy.

Sędzia dodał, że istnieją rozbieżności między tym, co kobieta powiedziała policjantom, a tym, co zeznała w imieniu Hockey Canada, która w 2022 r. zawarła z nią ugodę opiewającą na kwotę 3,5 mln dolarów kanadyjskich (2,5 mln USD; 1,9 mln GBP) za nieujawnioną kwotę.

Podczas rozprawy udostępniono dwa nagrania z tego incydentu, na których EM wyraziła zgodę na te działania. Pierwsze nagranie zostało wykonane bez jej wiedzy.

Chociaż zgodnie z prawem kanadyjskim nagrania nie stanowią dowodu zgody, sędzia stwierdził, że pokazują one EM „mówiącą normalnie, uśmiechającą się” i że „nie sprawia wrażenia, jakby była w niebezpieczeństwie”.

Podważa to argument oskarżenia, że EM nie opuścił pokoju ze strachu - dodała.

Nie jest jasne, czy prokuratura odwoła się od wyroku. Prokurator Meaghan Cunningham powiedziała, że jej zespół dokładnie przeanalizuje decyzję.

Dodała, że otrzymali „dziesiątki wiadomości od ludzi z całej Kanady i z zagranicy” wyrażających poparcie dla EM.

„Sukces oskarżenia nie jest mierzony wyłącznie tym, czy na końcu zapadną wyroki skazujące” – powiedziała. „Celem prokuratury w całym postępowaniu było zapewnienie sprawiedliwego procesu, procesu sprawiedliwego dla oskarżonych, a także sprawiedliwego dla EM”.

Podczas całego procesu oskarżyciel twierdził, że zeznania kobiety były wiarygodne, że „stan upojenia alkoholowego nie oznacza braku wiarygodności” i że wszelkie nieścisłości w jej zeznaniach były niewielkie.

Twierdzili również, że kobieta nie miała motywu, aby zmyślać historię i że zgłosiła podejrzenie napaści na policję po raz pierwszy w 2018 r., cztery lata przed złożeniem pozwu przeciwko Hockey Canada.

Dodali, że z wiadomości tekstowych wymienianych między graczami wynikało, iż to pan McLeod wpadł na pomysł zaproszenia kolegów z drużyny do pokoju, a gracze rzekomo starali się „ustalić swoją wersję wydarzeń”, tworząc narrację, że EM wyraził zgodę na wszelkie czynności seksualne.

Sędzia Carroccia odrzucił ten argument, stwierdzając, że gracze „opowiadali swoje wspomnienia” o tym, co się wydarzyło.

Adwokaci obrony argumentowali, że zeznania EM-a zostały podważone przez zeznania naocznych świadków – dwóch graczy, którzy byli obecni w pokoju, ale nie zostali oskarżeni w związku z tym incydentem.

Oboje powiedzieli sądowi, że kobieta otwarcie mówiła o swoich pragnieniach seksualnych.

Adwokaci graczy argumentowali również, że kobieta brała udział w zabawie z własnej woli, ale później żałowała, a stan upojenia alkoholowego w tym przypadku nie oznaczał „niezdolności”.

Podczas rozprawy i w dniu ogłoszenia wyroku przed budynkiem sądu zebrało się wielu protestujących popierających EM.

Jedna z nich, Fabienne Haller, powiedziała w wywiadzie dla BBC, że jest „zdruzgotana” wynikiem sprawy.

Dodała, że jej zdaniem sprawa ta „będzie miała wpływ na to, w jaki sposób w Kanadzie będą rozpatrywane sprawy dotyczące napaści na tle seksualnym przez następną dekadę, a nawet dłużej”.