Misje: wielka przygoda dotarcia do wodospadów wzdłuż wybrzeża rzeki Urugwaj

Mając na myśli naturalne widowisko wodospadów Iguazu i Moconá , podróż lądem wzdłuż wybrzeża rzeki Urugwaj w Misiones omija trasę Drogi 12 wzdłuż rzeki Paraná, co oznacza rezygnację z zamiaru zwiedzania odnowionej Costanera de Posadas, odwiedzenia ruin San Ignacio, rozkoszowania oczu i nosa mnóstwem storczyków w Monte Carlo lub odkrywania półszlachetnych kamieni Wanda.

W tym przypadku – jakby nie chcąc być w tyle za atrakcjami znacznie bardziej promowanej trasy turystycznej – Prowincjonalna Droga 2 przejmuje inicjatywę w pierwszej połowie z 570 kilometrów, oferując odwiedzającym Park Prowincjonalny Moconá – w sercu Rezerwatu Biosfery Yabotí – bogaty repertuar zakrętów i jeszcze większych zakrętów, wspinaczki przez porośnięte zielenią pasmo górskie, długie zbocza i doskonałe punkty widokowe, w których można odpocząć, podziwiając panoramę dżungli, spokojną rzekę i pustynny profil Brazylii na przeciwległym brzegu.

Dobre samopoczucie nie maleje nawet wtedy, gdy trasa musi wjechać w paszczę nisko zawieszonych chmur spoczywających na wzgórzach lub stopniowo znika w zaspie mgły.

W rzeczywistości napięcie gwałtownie spada, gdy zostawimy za sobą Drogę 14 i karawany ciężarówek. W tym celu warto zrobić objazd w Santo Tomé (Corrientes) i przejechać 60 kilometrów po zniszczonej, choć znacznie mniej uczęszczanej nawierzchni Drogi 94, która kończy się w Azara .

Przy tej alternatywnej bramie do Misiones zaczynają pojawiać się klasyczne pocztówki o intensywnej zieleni na tle czerwonej ziemi, a także długie spojrzenia badające obcokrajowców z ogorzałych twarzy, na których można dostrzec rysy słowiańskie lub guarańskie.

W Azarze – kolonii powstałej dzięki wkładowi Guarani, Polaków i Ukraińców – lasy galeriowe, łąki, plantacje herbaty i yerba mate, sady, mokradła i wzgórza zaczynają zarysowywać bujny krajobraz, który ujawnia się później.

Wrażenie zanurzenia się w dżunglę nasila się w szczytowym okresie Concepción de la Sierra, gdzie w 1619 roku jezuita San Roque González de Santa Cruz stworzył rekonstrukcję obrazu Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia z Ibitiracuá.

Ostatnie ślady tego dzieła fundacyjnego pojawiają się bez większego rozgłosu na Placu 9 lipca. Niewielkie zainteresowanie, jakie budzą fundamenty świątyni wzniesionej tam przez zakon, jest wyraźnie spotęgowane przez imponujący Kamienny Dom Guaraní Cabildo .

Przystanek podróżników zajmuje również ikoniczne miejsce w Café Pioneros, wskazane przez miejscowych, aby spróbować słodkiego, jadalnego drewna drzewa yacaratiá , smażonej manioku, yerba mate i puddingu z manioku z suszonymi owocami oraz tradycyjnego reviro, przyrządzanego z mąki i tłuszczu, które tareferos podają ze smażonym jajkiem i smażonymi plackami w czasie soczystego śniadania, aby jak najlepiej poradzić sobie z codziennym ręcznym zbieraniem zielonych liści yerby.

Ci, którzy znają bogatą historię spisaną przez jezuitów działających w tym regionie i podejrzewają, że widzą Concepción zaledwie na wyciągnięcie ręki, powinni przebyć 23 kilometry trasy pełnej zakrętów, wzniesień i spadków na północ – w kierunku San Javier – i zatrzymać się na wzgórzu, na którym w XVIII wieku znajdowała się drukarnia misji Santa María La Mayor .

Polski czterokołowy wóz powoli sunie u podnóża pasma górskiego, po odcinku drogi, gdzie zasłona roślinności pokrywająca szczyty unosi się, odsłaniając żyły brązowawej, bazaltowej skały. Rolnik pędzący woły ciągnie wóz i macha do turystów, choć zdają się być zachwyceni 360-stopniową panoramą, która uzasadnia ich postój w punkcie widokowym na wybrzeże .

Inne wrażliwe dusze pozostają odmienione na naturalnej skale wzgórza Mbororé , 7 kilometrów na północ od Panambí - zanim dotrą do Barra Bonita - gdzie pomnik oddaje hołd wojownikom z plemienia Guaraní, którzy w 1641 r. odparli ataki brazylijskich kolonizatorów, bandeirante, którzy grozili im podporządkowaniem.

Twierdzą, że zaciekłość bitwy rzecznej i lądowej trzymała w napięciu całą ludność wybrzeża aż do Moconá, ale te konflikty zbrojne definitywnie wygasły dawno temu.

Społeczności, które powstały po obu stronach rzeki Urugwaj, żyją teraz w jedności dzięki więzom rodzinnym, bliskim kontaktom handlowym i Portuñol jako najprostszej drodze komunikacji. Szanowana „rzeka ptaków” już ich nie rozdziela, lecz zbliżyła do siebie, tworząc nierozerwalne więzi.

Niespodziewanie pojawia się oszałamiający element, który pobudza ptaki do lotu i wypełnia atmosferę intensywnymi kolorami motyli: skocznie i wodospady zakłócają spokojny bieg strumieni i potoków, niczym miniaturowe repliki tego, co czeka w Moconá i Iguazú.

Przebłysk tego można dostrzec w każdym strumyczku słodkiej wody spływającej poboczem drogi oraz w legendzie otaczającej historię Cerro Monje, głównego miejsca pielgrzymkowego w Misiones w Wielkim Tygodniu, położonego 7 kilometrów od San Javier. Ta historia, przekazywana ustnie, opowiada o benedyktyńskim mnichu, który przybył na przylądek po rozbiciu się statku w XIX wieku, położył laskę na wilgotnej ziemi i wytrysnęło źródło.

Aby posłuchać tego urzekającego, narastającego szmeru wody przepływającej przez gęstwinę, kierowcy jadący trasą nr 2 muszą albo skręcić w prawo i jechać prostą drogą o długości sześciu kilometrów do Panambí (miejsca Narodowego Festiwalu Sapucay) , albo wybrać ośmiokilometrowy objazd na drugą stronę , gdzie wodospad Pacá spada z 47-metrowej ściany masywu Brasilia.

Wydaje się, że dżungla coraz bardziej za wszelką cenę chce ukryć słońce plątaniną winorośli, gałęzi i pni, dlatego też Trasa 2 często pogrąża się w ciemnościach, a kierowcy muszą jeździć w „trybie rekreacyjnym”, ściśle przestrzegać znaków drogowych i nie dać się zaskoczyć zwierzęciu przechodzącemu przez krętą jezdnię.

El Soberbio położone jest 70 kilometrów od Moconá, jednego z najwyższych punktów na trasie. Jest to najbliższa baza wypadowa do wodospadów , które rozciągają się na długości trzech kilometrów wzdłuż podłużnego pęknięcia rzeki Urugwaj.

Tutaj możesz zaplanować jedną z wielu kombinacji, aby cieszyć się rejsem łodzią do stóp tego wyjątkowego cudu natury.

Bogata oferta zajęć obejmuje piesze wędrówki, wycieczki samochodami terenowymi, kemping, obserwację rodzimej flory i fauny oraz zwiedzanie destylarni, w których lokalni mieszkańcy produkują esencję cytronelli. Dalej, 6 kilometrów od wejścia do Parku Prowincjonalnego, ośrodek Moconá Virgin Lodge oferuje kajakarstwo, zjazdy na linie, wspinaczkę na linie, astroturystykę i wiele innych szlaków trekkingowych wijących się przez coraz gęstszą dżunglę.

Spektakl szalejących wód wodospadu Moconá można zobaczyć dwukrotnie na 52-kilometrowym odcinku drogi nr 13, między El Soberbio a San Vicente. Z jednej strony, 12-kilometrowa droga gruntowa prowadzi od lewego pobocza do wodospadu Golondrina. Dalej, po prawej stronie drogi nr 13, droga gruntowa biegnie przez 4 kilometry do wodospadu Tarumá, który wije się przez gęsty las porastający nagie skały.

Bliżej San Vicente, już na drodze nr 14, aby kontynuować podróż do San Pedro i Bernardo de Irigoyen, znajduje się kemping Los Cedros, który może poszczycić się imponującym 20-metrowym spadkiem wodospadu Arco Iris , bardzo blisko schodów ściany zalanej przez wodospad Siete Pisos.

Ostatni, 150-kilometrowy odcinek Drogi 14 znacznie różni się od przebiegu przez Entre Ríos, Corrientes i obszar Misiones, gdzie ruch jest najbardziej nasilony ze względu na samochody, autobusy i ciężarówki przewożące yerba mate, herbatę, tytoń i drewno.

Jazda jest stosunkowo płynna, a otaczająca roślinność zdaje się przyćmiewać i tak już imponujący wachlarz sosen paranackich, wawrzynu czarnego, timbó, cedru, grappy i lapacho. Bliżej San Pedro, ten charakterystyczny obszar jest zdominowany przez lasy starożytnych araukarii.

Najbardziej wyrafinowane wersje Portuñol można usłyszeć w głośnym, przenikliwym tonie podczas każdych zakupów lub przekraczania granicy, która łączy Bernardo de Irigoyen z Dionisio Cerqueirą, a także 30 kilometrów dalej na północ, przy Route 101, pomiędzy sąsiadującymi miastami San Antonio i San Antonio do Sudoeste.

Po obu stronach granicy popularna jest także feijoada (gulasz z fasoli, wołowiny i wieprzowiny), makaron z wieprzowiną i maniokiem, gulasz ryżowy i grillowane mięso „espeto corrido” – wszystkie podawane w dużych porcjach i z intensywnym aromatem domowego jedzenia.

Mieszanie kultur jest jeszcze wyraźniejsze dalej na północ , gdzie rzeka Iguazu oferuje turystom najbardziej zapierający dech w piersiach widok, a mieszkańcy Comandante Andresito oddają hołd spuściźnie dowódcy wojskowego Guaraní, Andrésa Guacurarí, którego urugwajski generał Gervasio Artigas wybrał na dowódcę prowincji Misiones. Wśród jego osiągnięć wyróżnia się pozycja pierwszego gubernatora kraju założonego przez rdzenną ludność oraz odwaga w walce z siłami Imperium Portugalskiego.

Około 8 kilometrów od Andresito, Droga 101 przecina Cabure-í, kieruje się na zachód i wije się przez wąski pas dżungli, w jednym z najrzadziej uczęszczanych obszarów Parku Narodowego Iguazu. Ten 35-kilometrowy odcinek najlepiej nadaje się do jazdy pojazdami terenowymi, zarówno w trakcie, jak i po opadach deszczu, które w tym regionie często osiągają ulewne rozmiary.

Aby zapewnić płynny dojazd do Puerto Iguazú , osoby bez samochodu 4x4 mogą skręcić w lewo w Andresito na Drogę 19, a następnie kontynuować drogą 12 z Wandy. Ta opcja wydłuża podróż z Andresito do celu o 125 kilometrów, czyli dwukrotnie więcej niż bezpośrednia Drogą 101.

Ale musicie się przekonać, że żaden turysta, który chce docenić piękno własnej ziemi, nie wyjdzie z Misiones rozczarowany: Droga nr 19 wije się przez łagodne wzgórza Sierra de la Victoria, podczas gdy śpiew ptaków przybiera na sile, Park Prowincjonalny Urugua-í uwalnia do woli swoje kwiatowe zapachy, a dżungla pulsuje od cichych kroków tapirów, małp, lisów, jeleni, wydr i pekari. To idealne preludium do zdjęcia nogi z gazu i przygotowania się na więcej niż satysfakcjonujące doświadczenie i wielki finał przy Wodospadach Iguazu.

Z miasta Buenos Aires do Azara (brama do Misiones na wybrzeżu rzeki Urugwaj) jest 930 kilometrów trasą 9 (odnoga autostrady panamerykańskiej Campana), Zárate-Brazo Largo, trasą 12 do Ceibas, trasą 14 do Santo Tomé (Corrientes) i trasą 94. Z CABA do Puerto Iguazú 1400 kilometrów.

• W Tres Capones (10 km od Azary), Hotel Doña Ana: dom dla sześciu osób ze śniadaniem, basenem, grillem, telewizją kablową i Wi-Fi, 190 000 USD; pokój dwuosobowy, 80 000 USD (0376-154901449).

• W San Javier, Hotel La Gloria: pokój dwuosobowy z basenem, DirecTV i Wi-Fi – 20 000 USD; pokój trzyosobowy – 25 000 USD; pokój czteroosobowy – 30 000 USD (0376-154641761).

• W Moconá, Moconá Virgin lodge: Pokój dwuosobowy typu superior z pełnym wyżywieniem, Wi-Fi, sejf, parking, gry dla dzieci, basen, kajakarstwo, trekking, zjazdy na linie, tyrolka i astroturystyka, od 236 USD (0376- 155112711 / [email protected] / www.moconavirginlodge.com).

• W Puerto Iguazú, hotel Iguazú Grand Resort and Spa: apartament Junior King dla dwóch osób dorosłych i dwójki dzieci z parkingiem, Wi-Fi, basenem zewnętrznym, podgrzewanym basenem krytym, siłownią, łaźnią rzymską i rekreacją dla dzieci, 235 USD, w tym podatki i opłaty (157- 0790589 / 0800-8884726 / 0376- 15443973 / 0376- 498-050 / reserveigr@grand-hotels-lux-com / www.iguazugrand.com).

• (0376) 444-7539/40 / (0376) 154138114
• www.misiones.tur.ar