Ekonomiczne skutki pokoju

Warunki panujące na Ukrainie pod koniec wojny mogą mieć poważne konsekwencje gospodarcze nie tylko dla Europy, ale i dla całego świata. Błędy, jakie mocarstwa europejskie popełniły w 1919 r., zawierając traktat wersalski, nie mogą się powtórzyć pod żadnym pozorem. Nie możemy zapominać, że narzucanie pewnych rzeczy Niemcom jako pokonanemu mocarstwu, które John Maynard Keynes tak dobrze opisał w swoim eseju Ekonomiczne konsekwencje pokoju , było całkowitym błędem. Położyli podwaliny pod narodziny nazizmu i Adolfa Hitlera. To oni byli zalążkiem II wojny światowej. Sytuacja, która może się powtórzyć, jeśli zostanie podjęta decyzja o uczynieniu z Rosji państwa pariasa.

Słowa wypowiedziane przez Wysokiego Przedstawiciela Unii Europejskiej do Spraw Zagranicznych i Bezpieczeństwa Josepa Borrella, gdy jeszcze pełnił urząd, budzą poważne zaniepokojenie. Jego zdaniem Rosja będzie musiała pokryć koszty odbudowy Ukrainy, wykorzystując w tym celu wszystkie skonfiskowane rosyjskie aktywa. I oczywiście sankcje gospodarcze nałożone po inwazji 22 lutego 2022 r. musiałyby zostać utrzymane. Takie oświadczenia, w pełni poparte przez przewodniczącą Komisji Europejskiej Urszulę von der Leyen, skłoniły teraz ministra spraw zagranicznych Rosji Siergieja Ławrowa do stwierdzenia, że ​​Europa nie ma miejsca przy stole negocjacyjnym, ponieważ nie chce pokoju. „Nie wiem, dlaczego mieliby zasiadać przy stole negocjacyjnym, skoro mają zamiar napomknąć o jakichś sprytnych pomysłach na zamrożenie konfliktu, podczas gdy oni sami, zgodnie ze swoim zwyczajem, charakterem i przyzwyczajeniami, mają zamiar kontynuować wojnę”.

Zależność Europa potrzebuje Rosji gospodarczo tak samo, jak Rosja potrzebuje Europy, zwłaszcza Niemiec, które pogrążone są w bardzo poważnym kryzysie gospodarczym.

Pogląd ten podziela prezydent USA Donald Trump, który oskarżył Ukrainę o odpowiedzialność za inwazję. To nie jest po prostu kolejny z jego pomysłów. Henry Kissinger pisał o tym już przed swoją śmiercią, a wszechwładny Elon Musk zaproponował serię pomysłów mających na celu rozwiązanie konfliktu, którego jego zdaniem można było uniknąć. Takie jest stanowisko całej administracji i partii takiej jak Partia Republikańska, popieranej przez 77 milionów wyborców.

Przeczytaj także Wąskie gardło mieszkaniowe Mariano Guindal

Rząd USA jasno stwierdza, że ​​nie zamierza narzucać Rosji drakońskich warunków. Dlatego też natychmiast uznał, że Kreml powinien zatrzymać podbite ziemie i że Ukraina nie powinna przystąpić do NATO. Ponadto USA wznowią stosunki handlowe z Rosją tak szybko, jak to będzie możliwe. Gra Trumpa toczy się na innej planszy przeciwko Chinom i za wszelką cenę chce uniknąć sytuacji, w której potężny sojusznik, taki jak Putin,

rzuca się w ramiona Xi Jin Pinga.

Nie jest to stanowisko UE, która uważa, że ​​proces pokojowy, który nagradza agresora i pozwala państwu imperialistycznemu zyskiwać terytorium siłą, jest niemożliwy. To podejście godne pochwały, ale nierealne, jeśli nie ma się ani sił militarnych, ani ekonomicznych, aby stawiać warunki. Prawda jest taka, że ​​tym, który przegrał tę wojnę, jest Wołodymyr Zełenski, a wraz z nim UE. Europa potrzebuje rosyjskiego sąsiada gospodarczo tak samo, jak Rosja potrzebuje Europy. Szczególnie Niemcy, pogrążone w poważnym kryzysie gospodarczym z powodu uzależnienia energetycznego od Rosji, potrzebują jej surowców i rynku zbytu. Jakby tego było mało, warto zauważyć, że UE nie ma wspólnego stanowiska wobec Rosji. Europa najprawdopodobniej ostatecznie zapłaci za odbudowę Ukrainy i przyspieszenie jej integracji z UE, jak powiedziała Ursula von der Leyen, nie zastanawiając się, jaką cenę będzie miała ta decyzja.

Sanchez, lider

Premier Hiszpanii Pedro Sánchez chce być na czele walki z USA i Rosją i chce, aby jego poparcie dla Zełenskiego było widoczne podczas jego wizyty w Kijowie. Wyraźnie wyraził również swoje poparcie dla Palestyny, a nie dla Izraela, podczas wizyty prezydenta Egiptu Abd al-Fattaha as-Sisiego. Wręcz przeciwnie, wzmocniła relacje z Chinami, które uważa za preferowanego partnera. Sprzymierzanie się ze Stanami Zjednoczonymi, Rosją i Izraelem może być przesadą w przypadku kraju tak uzależnionego od zagranicy, jak Hiszpania