Piodão – kamienna wioska, w której czas jakby się zatrzymał

W sercu portugalskich gór, wtulona w ciche połacie Serra do Açor , leży mała wioska, która zdaje się być zawieszona w czasie. To Piodão , często nazywane „ wioską szopki ”, jedno z tych miejsc, które raz odkryte, zapadają w pamięć niczym poetycka wizja. Jego starożytny, nienaruszony i szczery urok pochodzi nie ze sztucznych atrakcji czy turystycznego blichtru, lecz z prostego, autentycznego piękna ciemnych domów z łupka , ozdobionych niebieskimi drzwiami i oknami, które zdają się być pomalowane tak, by wyróżniać się na tle górskiej palety barw.

Przez wieki pozostawało ukryte przed wzrokiem świata, dostępne tylko dla tych, którzy byli zdecydowani (lub musieli) zatracić się w jego spokoju. Dziś, mimo że turystyka zaczęła nieśmiało pukać do jego drzwi, Piodão wciąż zachowuje starożytną duszę, która czyni je tak wyjątkowym.

Jest to jedna z dwunastu wiosek tworzących cykl Historycznych Wiosek Portugalii – szlak kulturowy i turystyczny, który przecina Portugalię , opowiadając jej historię poprzez wioski bogate w tradycje, legendy i ponadczasową architekturę. Położona w regionie Beira Litoral , wioska wyróżnia się odosobnieniem, które, paradoksalnie, było kluczem do jej przetrwania.

Od średniowiecznych początków do schronienia dla zbiegów

Pierwsze ślady życia na wsi sięgają XV wieku . Wówczas Piodão oferowało schronienie pasterzom i rolnikom szukającym schronienia w górach. Warunki życia były dalekie od prostych: surowy klimat, oddalenie od głównych dróg i niemal całkowita izolacja utrudniały życie, ale jednocześnie były ściśle związane z naturą i rytmem pór roku.

Ten odległy zakątek stał się również kryjówką dla tych, którzy szukali ucieczki przed sprawiedliwością. Najbardziej znana legenda opowiada o Diogo Lopesie Pacheco , szlachcicu zamieszanym w zabójstwo kochanki króla Pedra I. Zbieg i poszukiwany, podobno znalazł schronienie właśnie wśród tych kamiennych domów: jego nazwisko wciąż widnieje w wiejskich księgach, co dowodzi, że jego dziedzictwo (prawdziwe lub mityczne) przetrwało wieki.

Podróż wymagająca cierpliwości, ale nagrodzona

Dotarcie do Piodão nie jest łatwym zadaniem: drogi są kręte, momentami nieprzejezdne, a w szczycie sezonu ograniczona liczba miejsc parkingowych wystawia na próbę cierpliwość nawet najbardziej zagorzałych podróżników. Jednak tym, którym uda się pokonać drobne przeszkody, udaje się przenieść do równoległego świata, gdzie czas naprawdę się zatrzymał.

Najlepiej zwiedzać tę wioskę powoli, poświęcając jej cały dzień, aby chłonąć każdy szczegół, wdychać świeże górskie powietrze i zagubić się w wąskich, cichych uliczkach.

Co zobaczyć w Piodão: urok kamienia

Wśród symboli Piodão wyróżnia się Fonte dos Algares (Fontanna Algares ), zbudowana w 1968 roku z łupka, z ostrołukowym łukiem, który podkreśla jej surowość. W tak malowniczym otoczeniu fontanna wyróżnia się jako dyskretne, ale znaczące dzieło, świadectwo głębokiego związku człowieka z kamieniem.

Ponownie, kościoły wyłaniają się z mrocznego tła domów. Najbardziej rozpoznawalnym jest niewątpliwie kościół Matki Boskiej Niepokalanego Poczęcia NMP z całkowicie białą, niemal olśniewającą fasadą, pochodzący z XIX wieku, który zdaje się górować nad wioską z góry, niczym duchowy i wizualny punkt orientacyjny. Starsza i bardziej fascynująca jest Kaplica Dusz , zbudowana w XVIII wieku i dawniej służąca jako kaplica grobowa dla mieszkańców Piodão i okolicznych wiosek.

Warto również odwiedzić kaplicę São Pedro pochodzącą z XVII wieku, również śnieżnobiałą, z typowymi niebieskimi drzwiami zwieńczonymi ciekawym i wzruszającym napisem: „ Święty Piotrze, dobry przyjacielu, patronie Piodão, pomóż temu, który jest portierem w niebie, tutaj na ziemi ”.

Znajduje się tu również niewielkie, ale cenne muzeum: w jednym z tradycyjnych domów wioski, Centrum Muzealne oferuje z bliska wgląd w codzienne życie w przeszłości. Pokoje, wyposażone w oryginalne meble, sprzęty domowe i fotografie z epoki, opowiadają historię rodzin, które od pokoleń zamieszkują te góry.

Wreszcie, rozproszone warsztaty oferują wyroby rękodzielnicze, często z wykorzystaniem technik przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Do najpopularniejszych należą miniaturowe domki , wierne reprodukcje łupkowych domów, które oddają istotę miejsca na przestrzeni zaledwie kilku centymetrów.