Ne Zha II to obecnie najpopularniejszy film na świecie. Dlaczego?

Patrząc na liczby, trudno w nie uwierzyć. To nie tylko pierwszy film spoza Hollywood, który zarobił ponad miliard dolarów, ale także taki, który ostatecznie zarobił ponad 2,2 miliarda dolarów i wciąż rośnie – praktycznie cała ta kwota pochodzi z Chin, ojczyzny filmu.

To czyni „Ne Zha II” najbardziej dochodowym filmem animowanym wszech czasów, nawet po uwzględnieniu inflacji. Zajmuje piąte miejsce na liście najbardziej dochodowych filmów w historii, tuż za „Titanicem” Jamesa Camerona – z dużym potencjałem, by go przebić, biorąc pod uwagę anglojęzyczny dubbing i premierę kinową zaplanowaną na ten piątek.

Jednak dla tych, którzy dorastali bez wiedzy o mitycznym chłopcu-demonie latającym na płonących pierścieniach, pewne aspekty rozwoju Ne Zha II mogą być mylące.

Mianowicie: o co chodzi w tej całej historii? Dlaczego wszyscy, odTikToka , przez „New York Timesa” , po Donalda Trumpa , mówią o detronizacji Hollywood przez Chiny? Dlaczego tak ważne jest, że jednym z głównych złoczyńców jest przebrany kot z dżungli? I dlaczego najsłynniejsza twarz świata nagle przypomina demona z zadartym nosem?

Jeśli chodzi o fabułę, to może być to pytanie najbardziej mylące — przynajmniej dla ludzi Zachodu, którzy dorastali bez tej postaci jako kulturowego punktu odniesienia.

I choć teoretycznie można by przebrnąć przez wydarzenia z sequela bez obejrzenia pierwszej części, to tak naprawdę nie jest to odpowiedni film, by spróbować tego kinowego wyczynu. Bez lat kontekstu zdobytych dzięki dorastaniu z Ne Zhą i jego kulturowym korzeniom, oglądanie sequela bez obejrzenia oryginału byłoby trochę jak rzucenie się w wir Avengers: Koniec gry, nie wiedząc, dlaczego temu wielkiemu, fioletowemu facetowi zależało na tych błyszczących kamieniach.

Na szczęście pierwszy film jest dostępny do obejrzenia za darmo na YouTube . Ale dla tych, którzy zdeterminowani są, by obejrzeć Ne Zha II w ciemno – lub po prostu szukają materiałów przed końcem zwiastunów – oto wstęp.

Rozbicie fabuły

Film, w dużej mierze adaptacja XVI-wiecznej chińskiej powieści „Nadanie imienia Bogom” , opowiada historię naszego tytułowego bohatera Ne Zha. Początkowo skazany na reinkarnację niebiańskiej „Perły Ducha”, przebiegły, nieśmiertelny Shen Gongbao zadbał o to, by Ne Zha został wykonany z równie niebezpiecznej „Demonicznej Kuli” – przypominających yin i yang części niedawno zniszczonej istoty niebieskiej.

Niestety, dla Ne Zha, Demoniczna Kula została zniszczona przez niebiański piorun trzy lata po jej stworzeniu, co oznaczało, że został skazany na śmierć w dniu swoich trzecich urodzin. W tym samym czasie Shen Gongbao – rozgoryczony ciągłym pomijaniem go przy awansach na niebiańskim dworze, częściowo z powodu faktu, że jest potajemnie zmiennokształtnym demonem-tygrysem – zdradza swoich panów.

Zabiera Perłę Ducha do Króla Smoków, przeklętego przez niebiosa, by strzegł armii demonów pod powierzchnią morza. Napełniając Perłą Ducha syna Króla Smoków, Ao Binga, planują wykorzystać go do uwolnienia się. Zamiast tego Ne Zha i Ao Bing szybko się zaprzyjaźniają, ostatecznie poświęcając się, by uratować rodzinne miasto Ne Zha.

Po zniszczeniu ich fizycznych form, drugi film rozpoczyna się sceną, w której dwójka bohaterów zostaje zmuszona do dzielenia ciała Ne Zhy. Ponownie obarczony zadaniem zmiany swojego przeznaczenia, Ne Zha decyduje się na niebiańską próbę – która zapewni mu dostęp do magicznego eliksiru, za pomocą którego będą mogli odbudować ciało Ao Binga.

W tym samym czasie sprzeczne plany Shen Gongbao, Króla Smoków i obecnego niebiańskiego szefa, Wulianga, komplikują — a następnie bezpośrednio konkurują — z celami Ne Zha i ostatecznie z tym, za kogo się uważa.

Historia akceptacji

To idealny przepis na historię o przynależności i przeznaczeniu; jak wszystko, od Herkulesa po Hellboya , Ne Zha opowiada historię półboga-człowieka poszukującego akceptacji. I tak radykalnie zmieniając pierwotny charakter postaci (w „Inwestyturze bogów ” Ne Zha jest mniej sympatycznym buntownikiem, a bardziej kimś o wiele bardziej złowrogim ), stał się ukochanym totemem kulturowym.

Od animowanego programu telewizyjnego, przez filmy aktorskie, aż po główną rolę w niedawnej grze wideo Black Myth: Wukong , Ne Zha jest niezwykle popularną postacią w Chinach.

Mit ten cieszy się uznaniem kulturowym od czasu, gdy dotarł do Chin. Jest on adaptacją historii Nalakuvary, postaci z buddyjskiego tekstu Buddhacharita , który rozpowszechnił się w Chinach za czasów dynastii Tang.

W miarę rozprzestrzeniania się, nurt ten mieszał różne filozofie i folklor. Historia Ne Zha zaczęła następnie zawierać elementy mitologii, historii wojskowości, buddyzmu, konfucjanizmu, taoizmu i innych.

Ale być może najważniejszą kwestią w odniesieniu przez niego ostatecznego sukcesu poza rodzinnymi Chinami jest interpretacja dobra i zła, losu i samostanowienia, którą zgłębia ta wersja Ne Zha.

Podobnie jak w taoizmie, Ne Zha kwestionuje jednostronną interpretację dobra i zła: bohaterem opowieści jest demon, a jego główny przeciwnik jest obdarzony niebiańską energią.

Podobnie jak yin i yang, taoizm naucza, że ​​dobro i zło nie są siłami przeciwstawnymi ani konkurującymi. Przeciwnie, są ze sobą powiązane i wzajemnie się uzupełniają; każde z nich jest niezbędną częścią tworzącą neutralną całość – a wszelkie pewniki co do tego, kto (lub co) jest całkowicie prawy lub nikczemny, są zazwyczaj błędne.

Być może największą atrakcją dla współczesnej publiczności jest to, że Ne Zha promuje ducha buntu — i odnajduje wartość w dobroci i szczerości, a nie w okolicznościach urodzenia.

Rosnące zaufanie Chin

Te mohistyczne i konfucjańskie przekonania pomogły uchwycić ogólny nastrój wśród widzów z różnych grup demograficznych — niektórzy z nich byli tak żarliwie przekonani, że powstrzymanie się od oglądania jest niepatriotyczne , że w chińskich kinach wybuchła pseudowojna kulturowa między Kapitanem Ameryką: Nowym wspaniałym światem a Ne Zha II .

Jednak sukces filmu „Ne Zha II” zapewnił chińskiemu przemysłowi filmowemu bardzo potrzebny zastrzyk gotówki. Kiedyś zmagający się ze spadkiem sprzedaży biletów i dominacją Hollywood, „Ne Zha II” najwyraźniej pomógł udowodnić chiński wpływ kulturowy za granicą.

A ponieważ firma dystrybucyjna A24 stawia wszystko na jedną kartę, wypuszczając nowy dubbing w języku angielskim w kinach Ameryki Północnej, wydarzenie to jest postrzegane jako sprawdzian tego, czy stale rozwijający się chiński box office nie tylko przestanie polegać na Hollywood w kraju, ale także zacznie dominować na nim za granicą .

Odpowiedź na pytanie, dlaczego Ne Zha II zyskał popularność poza Chinami, jest stosunkowo prosta: jako pełna akcji, sztuk walki, wyciskająca łzy (wielopłaszczyznowa) komedia-dramat Ne Zha II w pełni zasługuje na rozgłos.

Bazując na sukcesie imponującego, choć momentami zbyt infantylnego, pierwszego filmu (na szczęście tym razem żarty o pierdzeniu zostały zredukowane przynajmniej o połowę), kontynuacja jest lepsza pod niemal każdym względem.

Fabuła jest pełna kontrastujących wątków i odkryć, które nie pozostawiają ani chwili wytchnienia. Od wspaniałej animacji (sama fizyka wody to coś, nad czym można się ślinić), po oszałamiającą choreografię walk, Ne Zha II przechodzi od kryzysu do kryzysu niczym bóbr w czasie powodzi.

A kiedy tama w końcu pęknie, czy woda powodziowa w ogóle nadejdzie: Tylko spróbuj powstrzymać się od płaczu podczas przeszywającej serce klątwy w Kotle Tianyuan. Rzucam ci wyzwanie.