Rodzinna wędrówka przez Przełęcz Ibardin: między dolmenami, strumieniami i widokami na La Rhune

Podejście o nieco ponad 300 m przewyższenia rozpoczyna się od kaplicy Saint-Michel-Garicoïts (43 m), przy wejściu do słynnej dzielnicy Urrugne. Wzdłuż budynku znajduje się kilka miejsc parkingowych dla Twojego pojazdu. Zapomnij o tym tutaj na dobre trzy godziny . Dwieście metrów asfaltu otwiera drogę, czas podziwiać po prawej stronie odnowioną farmę Urtubien Borda, miejsce weselne . Dalej szeroka kamienista ścieżka, ubarwiona kamieniem La Rhune , sąsiaduje z potokiem Insola . Jesteś na starej rzymskiej drodze z widocznymi pozostałościami. I fałszywe płaskie podejście o długości około 2 km, przeplatane stromym zboczem. Podążaj główną drogą, zostawiając skrzyżowania po lewej stronie.

Po 2,1 km, po przejściu pod ogromnym pniem zasłaniającym zwężoną ścieżkę (bezpieczne przejście), strzałka po prawej stronie wskazuje Col des Abeilles i GR 10. Czerwone i białe oznaczenia będą Twoim sprzymierzeńcem aż do mety.

Stok wznosi się. Las dębów i kasztanowców (trzy czwarte trasy w cieniu) chroni przed upałem. Spocisz się. Na szczycie, na 3,2 km, skręcasz w szerszą, bardziej nasłonecznioną ścieżkę po lewej stronie. Pnie się dalej. Pocieszasz się odkryciem majestatycznego szczytu La Rhune .

W odległości 3,3 km, tablica przymocowana do drewnianej bariery szczegółowo opisuje dalszą część wyprawy, z zaznaczonymi: dolmeny „Trikuharriak” datowane na okres od -4000 do -2000 p.n.e. (4,21 km); miejsce załadunku kamieni wydobytych z pobliskich kamieniołomów, między końcem XIX a początkiem XX wieku, „Herri Kargatze Lekua” (4,30 km); torfowiska, mokradła z niezwykłym ekosystemem (4,54 km). Posłuchaj uważnie, a usłyszysz słodki śpiew żaby trawnej .

Na wysokości 4,84 m znajduje się skrzyżowanie z wyborem: ostry skręt w prawo, pośród paproci. Z wysokości 383 metrów widać Ibardin i jego gwar. Zejdź w dół, aby przyjrzeć mu się bliżej. Dostępnych jest kilka stromych ścieżek , wybierz tę, która wydaje się najbardziej odpowiednia dla Twojego poziomu. Na dole, po 100 metrach, po lewej stronie, znajduje się droga, a tutaj , po 5,7 km marszu, znajduje się przełęcz graniczna (317 m).

Jeśli nie masz ochoty na zakupy, zostaw venty po prawej stronie, rozpoczyna się droga powrotna w kierunku Hiszpanii i Bery . Po 100 m skręć w lewo w ostry zakręt (znak Benta Zahar). Wygodny zjazd, utwardzony, ale bez samochodów, ciągnie się przez 3 km. Tuż przed jego końcem skręć w lewo w kierunku venty Inzola. Pojawi się.

Ścieżka biegnie wzdłuż strumienia Sagasti przez kilkaset metrów. Uważaj, żeby się nie poślizgnąć – to najbardziej delikatny odcinek trasy.

Odnajdujemy szerszą ścieżkę i ponownie pozostałości rzymskich dróg. Znak drogowy wskazuje drogę powrotną do Francji. Niecały kilometr dalej most z bali i kamieni przecina rzekę Insolę. Po prawej stronie droga w kierunku przeciwnym. 2 km bez trudności. Daj się ponieść szumowi strumienia.