Reżyser Volker Schlöndorf przedstawia niemieckie wybory, a L'Indéprimeuse w humorystyczny sposób ujmuje feminizm

Niemiecki reżyser Volker Schlöndorf, który w 1979 roku otrzymał Złotą Palmę za film Blaszany bębenek , jest gościem Tout Public, aby podzielić się swoją opinią na temat wyników wyborów parlamentarnych w Niemczech . Mimo bezprecedensowego przełomu skrajnie prawicowej Alternatywy dla Niemiec ( AfD) dyrektor mówi, że jest „bardzo ulżony” tymi wynikami. W rzeczywistości „ chrześcijańscy demokraci i socjaldemokraci mają łącznie wystarczającą liczbę głosów, aby utworzyć rząd” , co stało się możliwe dzięki systemowi koalicyjnemu istniejącemu w Niemczech. Reżyser liczy teraz, że zjednoczenie konserwatystów i demokratów zapobiegnie wzrostowi poparcia dla AfD w kolejnych wyborach.

Mimo to Volker Schlöndorf zauważa, że ​​jest to „całkowicie podzielony kraj” , w którym skrajna prawica przyciągnęła głównie wyborców zamieszkujących byłe Niemcy Wschodnie. „Zastanawiamy się, co poszło nie tak podczas zjednoczenia, że ​​trzydzieści lat później osiągnięto tak opłakany rezultat” – pyta. Podział Niemiec, który reżyser obserwuje w swoim rodzinnym mieście, Poczdamie, na przedmieściach Berlina, gdzie mieszka „większość nacjonalistycznej prawicy” . Głosowanie to będzie miało również konsekwencje „ dla gmin i regionów” , gdyż będzie miało liczne konsekwencje dla polityki ochrony środowiska, a nawet przyjmowania uchodźców. „[Istnieje] cała polityka antyimigracyjna, która [skutkowała] tym, że imigranci nie byli już bezpieczni, każdy mógł ich zaatakować ” – wyjaśnia reżyser. „Zawsze mówimy o ataku nożem, którego dokonał islamista, ale rzeczywistość jest taka, że ​​większość populacji źle traktuje imigrantów i uniemożliwia ich włączenie do społeczeństwa”.

„Czujemy się tak, jakbyśmy nie żyli w czasie II wojny światowej, ale raczej w dekadzie poprzedzającej dojście Hitlera do władzy”.

Volker Schlöndorf

franceinfo

Dla Volkera Schlöndorfa ten wzrost znaczenia skrajnej prawicy przypomina wydarzenia z lat 30. XX wieku w Niemczech, kiedy to rozwinęła się Narodowosocjalistyczna Partia. „W tym czasie”, wyjaśnia, „to drobna burżuazja, jeśli można tak powiedzieć, czuła się zaniedbana, ponieważ centrum dbało o bogatych, wielką burżuazję, a lewica dbała o proletariat. Pośrodku znajdowała się drobna burżuazja, która była najliczniejsza, i to ona w ciągu czterech lub pięciu lat doprowadziła do zwycięstwa Hitlera”. Volker Schlöndorf z ulgą opowiada o tym zjawisku: „Do tej pory się nie powtórzyło” , ale mimo to pokazuje ono, że „niebezpieczeństwo jest na horyzoncie” .

Druga książka L'Indéprimeuse, Faudrait peut-être recadrer (Małe feministyczne myśli w świecie, który jest mocno podzielony pod względem płci), zrodziła się z pragnienia połączenia sieci społecznościowych, papieru i druku, wyjaśnia Davina Sammarcelli w Tout Public. Wychowując się w rodzinie drukarzy, ona i jej siostra postanowiły wykorzystać pozorną opozycję między nowoczesnością mediów społecznościowych a „najstarszym zawodem zapisanym w książkach”, czyli drukarzem. Jeśli chodzi o nazwę „Indéprimeuse”, zrodziła się ona z chęci stworzenia „słowa, które przedstawia kobietę przy pracy” , przy jednoczesnym niesieniu idei „drukowania, aby nie popadać w depresję. (…) Indéprimeuse to drukarka, która pracuje, abyśmy nie popadali w depresję” – wyjaśnia.

I rzeczywiście, jeśli bieżące wydarzenia są ulubionym tematem L'Indéprimeuse, to inspirują ją one równie mocno, co przytłaczają i zadziwiają. „Wiadomości dają nam ducha czasów i to właśnie w ten sposób przychodzą nam do głowy pomysły” — mówi Davina Sammarcelli. „[Ale] jeśli chodzi o sprawę Pélicota, minął tydzień, zanim dotknęłam telefonu, ponieważ byłam tak oszołomiona tym, co odkryłam, że nie mogłam nawet wymyślić niczego istotnego. (…) A potem, stopniowo, znalazłam sposób, by oddać hołd tej kobiecie i temu, czego doświadczyliśmy, na przykład wykorzystując gotowy wydruk i pisząc : „Wydrukowano w trzecim kwartale 2024 roku, w roku procesu Pélicota”. Tak więc, by odnieść gotowy wydruk mojej książki do tego, czego doświadczyliśmy w 2024 roku”.

„Feminizm jest zbyt ważny, żeby się z niego nie śmiać”.

Davina Sammarcelli

franceinfo

To właśnie za pomocą śmiechu L'Indéprimeuse mierzy się z bieżącymi wydarzeniami i podnosi świadomość na tematy, które są mu bliskie, szczególnie na temat feminizmu. „Feminizm bezwzględnie musi być obecny we wszystkich dyskusjach, we wszystkich sferach życia społecznego” – twierdzi Davina Sammarcelli, co oznacza, że ​​obejmuje również śmiech. W ten sposób wiele feministycznych rysunków i haseł L'Indéprimeuse spełnia misję zarówno zabawną, jak i edukacyjną, próbując „uczyć ludzi, rozśmieszając ich” . Celem L'Indéprimeuse można by w skrócie streścić to tak: najpierw „otrzymać cios młotem” , a następnie „znaleźć coś, co sprawi, że znów będzie to przyjemne i zabawne” .

Być może należałoby przeformułować tekst (Małe myśli feministyczne w świecie, który jest dość zróżnicowany pod względem płci) (wyd. La Martinières), opracowany przez Davinę i Felicię Sammarcelli, jest już dostępny na stronie internetowej L'Indéprimeuse .