Nagroda Renaudot 2025: 15 powieści w pierwszej selekcji

Nie brakuje im śmiałości. Jurorzy Nagrody Renaudot ujawnili w czwartek, 4 września, listę swoich pierwszych jesiennych propozycji, z kilkoma spodziewanymi nazwiskami, jedną lub dwiema niespodziankami i być może kilkoma prowokacjami. Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy, jest nieobecność Emmanuela Carrère'a i jego „Kołchozu” (POL) – bez wątpienia dlatego, że zdobył on już Nagrodę Renaudot w 2011 roku za „Limonowa”. Zaskakujący jest jednak brak Laurenta Mauvigniera, autora, który tej jesieni zasłynął szczególnie mistrzowskim „La Maison vide” (Minuit).

Kolejną ciekawostką, do której rodzina Renaudot ma smykałkę, jest nominacja dla hiperhandlarza Michela Bussiego, podobnie jak Olivier Norek, który w zeszłym roku znalazł się w pierwszej grupie. Choć po raz pierwszy styka się on z literaturą realistyczną, nawiązując do ludobójstwa w Rwandzie w książce „Les Ombres du monde” (Prasy miasta), jego kandydatura nie jest wykluczona. Przypomnijmy, że w 2021 roku Nagrodę Renaudot otrzymała Amélie Nothomb , inna czołowa postać, za swoją trzydziestą powieść „Premier sang” (Albin Michel).

Przypadek szczególny: „Inviolia veritas” Catherine Girard (Grasset), w którym autorka stwierdza, że ​​jej ojciec, Georges Arnaud, słynny autor „Ceny strachu”, zabił w 1941 roku własnego ojca, ciotkę i ich służącą w rodzinnym zamku. Jest to dokładne przeciwieństwo tego, co Philippe Jaenada zademonstrował w „La Serpe” i co do dziś utrzymuje .

Poza tym cieszy nas niemal równy skład, co nie zawsze było normą w tej nagrodzie, z jury przepełnionym testosteronem. Wspomnijmy powieściopisarki Nathachę Appanah i jej poruszającą powieść „La nuit au cœur” (Gallimard) poruszającą temat koniugicydów; Jakutę Alikavazovicia za „Au grand jamais” (Gallimard), wspaniałą opowieść o zagadce matki; Anne Berest, która po zainteresowaniu się swoim rodowodem w linii matki, analizuje ojcowską i bretońską stronę w „Finistère” (Albin Michel), czy Justine Lévy, która śledzi biografię swojej matki, modelki Isabelle Doutreluigne, w „Une drôle de peine” (Stock).

Tylko jedna debiutancka powieść wyróżnia się na tle innych: „Cztery dni bez matki ” Ramsèsa Kefiego (Philippe Rey), kameralny i pełen obietnic epos społeczny. Na koniec warto zwrócić uwagę na obecność naszego przyjaciela Fabrice'a Pliskina w jego czarnej komedii „Szaleniec Bourdieu” (Le Cherche-Midi).

Jury Nagrody Renaudot dokona kolejnego wyboru 7 i 28 października, a ostateczna dyskusja odbędzie się we wtorek 4 listopada w Drouant.

Przeczytaj także

Prix ​​Goncourt 2025: 15 powieści w pierwszej selekcji, z Emmanuelem Carrère’em czy bez?