Muzyka: The Boston Camerata, 70 lat pionierskiego zespołu

W ciemnościach słychać podniesione głosy, a sylwetki tancerzy zaczynają się poruszać. Powoli, delikatnie, jakby budzili się do świata. Pomysł przedstawienia Borrowed Light, które miało miejsce dwadzieścia lat temu we współpracy Boston Camerata i fińskiej firmy Tero Saarinen, powraca na scenę w ramach rocznicowej trasy po Europie ( przeczytaj informacje ).

Minęło już siedem dekad od narodzin amerykańskiego zespołu muzycznego, pioniera ponownego odkrywania dziedzictwa dźwiękowego od średniowiecza i renesansu do ^XIX wieku. „Od samego początku hasłem przewodnim Boston Camerata była ciekawość ” – mówi jej obecna dyrektorka, piosenkarka Anne Azéma. To ona animowała już swoją twórczynię Narcyzę Williamson. I to właśnie utrzymujemy od tego czasu, pragnąc pozostać otwarci na cały repertuar: europejski i amerykański, naukowy i tradycyjny. »

Z okien na scenę

Kiedy Narcissa Williamson podziwiała kolekcję zabytkowych instrumentów w gablotach Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie, czuła frustrację, że nie może ich słyszeć. Wpadła więc na pomysł, aby podczas koncertów w salach muzealnych wybudzić ich ze snu, przywracając w ten sposób ich dawno zgasłe głosy. Camerata natychmiast zaczęła czerpać z muzyki europejskiej, podkreślając jednocześnie swoje amerykańskie korzenie. „Kiedy przyjechałam z Francji jako studentka w latach 80. ” – kontynuuje Anne Azéma – „zdziwił mnie duch tolerancji panujący w tej grupie, daleki od podziałów i kłótni, których czasami można by pożałować w Europie. Ponadto zdałem sobie sprawę, że nie wiem prawie nic o muzyce amerykańskiej, która ze Starego Kontynentu sprowadza się do Broadwayu i popu. »

Zespół Boston Camerata, którym w latach 1968-2008 kierował amerykański kompozytor i lutnista Joel Cohen, uczeń wybitnej pedagog Nadii Boulanger, prezentował szerokiej publiczności pieśni szakerów z Nowej Anglii (Stany Zjednoczone), społeczności z Wielkiej Brytanii, działającej w ^XVIII i ^XIX wieku, której pobożność wyrażała się poprzez połączenie pieśni i ruchów rytualnych. Termin „Shakers” to połączenie słów „shakers” (wstrząsający) i „kwakrzy” (kwakrzy kwakrzy) , opisujące „poruszających się kwakrów”, którzy działają pod wpływem boskiej inspiracji.

Badania i spontaniczność

„Po początkowej współpracy w latach 1978–1985 ” — wspomina Christian Girardin, dyrektor wytwórni Harmonia Mundi — „pod koniec lat 2010. ponownie nawiązaliśmy współpracę z Boston Camerata, aby nagrać pieśni i hymny Shakerów. Zawsze jestem pod wrażeniem świeżości, uroku interpretacji i dbałości o komunikację z publicznością, jaką wykazują Anne Azéma i jej muzycy. Choć ich praca opiera się na poważnych badaniach muzykologicznych, nie umniejsza to w żaden sposób ich spontanicznemu entuzjazmowi w dzieleniu się swoimi zachwytami ze słuchaczami. »

Hymny Shakersów oparte są na łatwych do zapamiętania melodiach i świadczą o ich europejskiej przynależności. „Imigranci nie chcieli tracić swoich tradycji, które pielęgnowali zwłaszcza w pieśniach kościelnych ” – wyjaśnia Anne Azéma. Camerata opublikowała kilka z tych piosenek, ale w bibliotekach wciąż czekają na oddanie tysiące z nich, dobrze skatalogowanych. „ Spośród symboli tej społeczności, stonowany i wzruszający utwór Simple Gifts , nagrany w ścisłej skali pięciu nut (zamiast zwyczajowych siedmiu), został przez Cameratę z udziałem ośmiu członków społeczności Shakerów.

Korzenie amerykańskiej kultury

„Tej muzyki wciąż uczy się za mało ” – ubolewa Anne Azéma. Jednakże warto poznać ten repertuar sprzed wojny secesyjnej, aby lepiej zrozumieć amerykańską kulturę. Tym bardziej że wywodzi się ze społeczności otwartych i egalitarnych pod względem pochodzenia społecznego, kulturowego i geograficznego . Ponadto uczy nas wiele o relacji między językiem danego kraju a muzyką, która z niego pochodzi lub go podkreśla. Myślę, że brzmienie Cameraty zostało w dużej mierze ukształtowane przez troskę o związek między plastycznością słów i melodii. »

Boston Camerata, którą tworzy trzon składający się z 20 muzyków, zaprasza również studentów i śpiewaków-amatorów na koncerty i pokazy w Stanach Zjednoczonych i za granicą. Wznawia swoje wielkie sukcesy, takie jak Borrowed Light , jednocześnie poszerzając długą listę dzieł w swoim programie. „Jest jeszcze tak wiele do odkrycia! „ , zachwyca się reżyser.