W poszukiwaniu Jane Austen w Bath: podróż do XVIII wieku z okazji 250. urodzin autorki

Dotarcie do Bath , oddalonego o godzinę i czterdzieści minut od Londynu, to coś więcej niż tylko cel dla fanów Jane Austen . Dla tych z nas, którzy czytali jej powieści , biografie i oglądali liczne filmowe i telewizyjne adaptacje jej książek , Bath i Centrum Jane Austen to spełnienie długo oczekiwanych marzeń.

W tym roku przypada 250. rocznica jej urodzin i zdumiewające jest, jak aktualna pozostaje jej twórczość. Bath świętuje w wielkim stylu. Festiwal Jane Austen odbędzie się w tym roku od piątku 12 września do niedzieli 21 września. Przez dziesięć dni miasto będzie świętować pamięć swojego najwybitniejszego mieszkańca poprzez tańce, parady, odczyty, wizyty pisarzy i czytelników oraz wiele innych atrakcji.

Urodzona w grudniu 1775 roku i zmarła w lipcu 1817 roku w wieku 41 lat, Jane była przedostatnim z ośmiorga dzieci pastora George'a Austena i Cassandry Leigh. Przypisuje jej się napisanie „Lady Susan” , swojej pierwszej powieści, w wieku 18 lat.

Ale przejdźmy do tego krok po kroku. Przyjazd do Bath to jak powrót do XVIII wieku . Nieważne, że zgiełk pociągu pełnego turystów to doświadczenie z XXI wieku, bo kiedy wysiadasz z pociągu, wyobraźnia przenosi cię w czasy Austen. Centrum Jane Austen, piękny budynek w stylu georgiańskim, znajduje się przy Gay Street 40 i jest bardzo podobne do tego przy 25, gdzie Jane spędziła kilka miesięcy po śmierci ojca.

Zaledwie kilka minut spacerem od stacji Bath, muzeum jest już widoczne – przy wejściu znajduje się postać Jane Austen, a wita nas XVIII-wieczna artystka . Po wejściu aktorka przebrana za Jane zaprasza nas do kolejnej sali, gdzie zanurza nas w drzewie genealogicznym pisarki, jej życiu w Bath, książkach, które napisała, a następnie udostępnia nam wystawę stałą.

Teksty w pokojach w stylu georgiańskim oraz na niebieskich tablicach, zawierające cytaty z powieści i listów Jane Austen, zostały napisane przez pisarkę Maggie Lane, która zgłębiła życie i twórczość autorki Perswazji (powieści, nad którą pracowała w 1815 r., a która została wydana pośmiertnie przez jej wydawcę Murraya) i napisała o niej kilka książek, takich jak A Charming Place, Jane Austen and Food i inne.

W 1802 roku, mając prawie 27 lat, Jane przyjęła oświadczyny od Harrisa Bigga Withera, które odrzuciła następnego ranka i nigdy nie wyszła za mąż, co wywołało napięcia między rodziną oświadczającego a jej własną. To właśnie podczas pobytu w Steventon Austenowie mieszkali u boku rodziny Bigga-Witherów z Manydown. Po przeprowadzce, Jane i jej siostra Cassandra wróciły do Manydown, aby odwiedzić starych przyjaciół i sąsiadów jesienią 1802 roku.

Harris Bigg-Wither, 21 lat, chciał poślubić 27-letnią Jane. Poza sprzedażą książek i bogatą twórczością, Jane nie miała własnych źródeł dochodu (podobnie jak Lizzie Bennet w „Dumie i uprzedzeniu ”) i była bardzo zależna od rodzeństwa.

W rozpaczliwej sytuacji finansowej Harris, perspektywa odziedziczenia spadku wydawała się bardzo kusząca. To był powód, dla którego Jane przyjęła propozycję, ale natychmiast poczuła się nieszczęśliwa, więc wycofała się i uciekła z Manydown.

Niektórzy biografowie twierdzą, że to prawdziwe wydarzenie mogło wpłynąć na kreację przez Jane sytuacji, których doświadczają jej bohaterowie, zarówno w "Dumie i uprzedzeniu" , jak i w "Mansfield Park". Kuzynka Charlotte Lucas w "Dumie i uprzedzeniu " akceptuje pana Collinsa w podobny sposób, jak Jane i pan Bigg-Wither. Podobne zjawisko obserwujemy również u postaci Fanny Price i Henry'ego Crawforda w "Mansfield Park" .

Jedyna udokumentowana walka między Jane i jej siostrą Cassandrą, dziedziczką jej skromnego majątku po śmierci , dotyczyła sposobu, w jaki Fanny traktowała Henry'ego w tej powieści.

Niektórzy biografowie przypisują jej postaci Marianne Dashwood z powieści Rozważna i romantyczna oraz postaci Elizabeth Bennet z Duma i uprzedzenie pewne autobiograficzne konotacje dotyczące Austen.

Zwiedzanie wystawy czasowej w georgiańskim domu to podróż w czasie. Do czasów, które Jane Austen „romantyzowała” (być może właśnie takie było wówczas powiązanie), na przełomie XVIII i XIX wieku, zmiany polityczne i społeczne w Anglii, a także konflikty, miały ogromne znaczenie.

Na początku zwiedzania wita nas pan Darcy, sportretowany na plakacie przez przystojnego Colina Firtha. Od razu przechodzimy do pokoju, który, podobnie jak cały budynek, jest pomalowany w barwach epoki Austen. Tam ukazuje się drzewo genealogiczne autorki . Zwiedzanie każdego pomieszczenia odbywa się zawsze w małych grupach i trwa rozsądnie długo.

Oprócz malowanych portretów Jane Austen, znajdują się tam również ryciny. Brakuje dagerotypów, które wynaleziono dopiero w 1839 roku, gdy Jane nie żyła już od dwóch dekad.

W szklanych gablotach eksponowana jest reprodukcja aktu ślubu jej rodziców i innych stron zapisanych gęsim piórem Jane Austen . Znajdują się tam nawet oficjalne komunikaty ostrzegające przed epidemią tyfusu, choroby, która pochłonęła życie pisarki.

W 1817 roku Jane spisała swój testament (pod warunkiem, że nie będzie on kwestionowany), po czym przeprowadziła się do Winchester, aby poddać się leczeniu. Tam zmarła, a jej szczątki zostały pochowane.

W 2017 roku, z okazji 200. rocznicy jej śmierci, Bank Anglii wydrukował pamiątkowy banknot , który w poruszający sposób podkreślał, że Jane Austen była „matką wielkiej tradycji powieści angielskiej”. Znajduje się tam pamiątkowy banknot.

Następnie zwiedzamy biurko Jane Austen . To miejsce, w którym pisała gęsim piórem, a odwiedzający mogą zostawiać swoje wiadomości na małych karteczkach z nagłówkiem Centrum Jane Austen, oczywiście z wdzięcznością. Przestrzeń ta jest repliką tego, którego pisarka używała do pisania.

Centrum Jane Austen potrafi zatrzymać czas . Na stałej wystawie znajdują się powiększone reprodukcje Bath i tamtejszych artystów, portrety Jane Austen, dokumenty i meble z jej czasów, okładki jej książek ( była niezwykle płodną pisarką ) oraz kącik zabaw, gdzie można na chwilę wcielić się w Lizzie Bennet u boku pana Darcy'ego.

Widzowie mogą na chwilę wcielić się w dowolną postać wykreowaną przez Austen , jednak większość wybiera Lizzie Bennet, ponieważ postacią fizyczną jest pan Darcy.

Szkoda, że nie uwzględniono oficera Fredericka Wentwortha, dżentelmena z XIX wieku, który zakochał się w Anne Elliot w „Perswazjach” , dla której walczył i zbudował karierę, a po powrocie wyznał jej, że nigdy nie przestał jej kochać i oświadczył się jej.

Centrum Jane Austen oferuje również piesze wycieczki po miejscach, które Jane odwiedzała i gdzie wyobrażała sobie swoje znane na całym świecie historie. Wycieczki zabiorą nas do miejsc, w których kiedyś robiła zakupy, oraz do miejsc akcji dwóch powieści rozgrywających się w Bath: „Opactwa Northanger” i „Perswazji” .

Dlaczego Bath ma Centrum Austen? Pierwsza udokumentowana wizyta Austen w tym cudownym mieście pochodzi z 1797 roku, kiedy miała 22 lata i spędziła tam sześć tygodni z siostrą Cassandrą i matką.

W drukowanym przewodniku Centrum można przeczytać, że ponieważ spędził pierwsze lata swojego życia w spokojnej wiosce w Hampshire, elegancki styl życia mieszkańców Bath mógł stanowić ekscytujące tło dla jego powieści.

Dwa lata później Jane wróciła do Bath . Podczas tej podróży została zaproszona przez swojego brata Edwarda, który udał się do słynnych rzymskich łaźni w tym mieście, aby podreperować zdrowie. Jane chętnie przyjęła zaproszenie, ponieważ pozwoliło jej to na zbadanie miasta i jego okolic, co później opisała w swojej powieści „Opactwo Northanger” .

Niektórzy jej biografowie twierdzą, że Bath pobudziło jej wyobraźnię , tak bardzo, że po powrocie z tej podróży napisała do Cassandry, że bardzo jej się podobała. Wiadomo, że Austen mieszkała w Bath przez pięć kolejnych lat.

W tamtych czasach Bath było swego rodzaju kurortem w Anglii, słynącym z zapewniania komfortu i rozrywki rodzinom, które mogły sobie na to pozwolić. Było to tak tętniące życiem miasto, że Jane Austen odzwierciedlała je w swojej literaturze.

W Opactwie Northanger postać grana przez Catherine Morland biegnie z Milsom Street w kierunku Royal Crescent, punktu orientacyjnego położonego bardzo blisko centralnej obecnie Union Street, gdzie w Perswazjach dochodzi do emocjonalnego spotkania Anne Elliot i kapitana Wentwortha:

„Prawdziwa miłość jest stała i potężna, i niestraszne jej żadne przeciwności losu” – pisze Austen w tej pięknej powieści, naszej ulubionej, choć „Duma i uprzedzenie” to również jedna z naszych ulubionych książek.

Nie ma wątpliwości, że bez względu na to, gdzie spoczywają jej szczątki, Bath miało wpływ na twórczość Austen , a jej opowiadania zdają się odzwierciedlać wiele jej osobistych doświadczeń w tym mieście.

Podobnie jak jej bohaterka, Catherine Morland, Jane Austen z pewnością powiedziała kiedyś do swojej siostry Cassandry: „Och! Kto może się kiedykolwiek znudzić Bath? Szczerze wierzę, że zawsze będę o nim mówić po powrocie do domu. Tak bardzo mi się podoba”.