Targi redakcyjne: Mapa ułatwiająca odnalezienie 10 literackich perełek na rozpoczynającym się dziś FED 2025.

Targi Redakcyjne ( FED ) po raz kolejny stają się epicentrum literatury niezależnej , oferując katalog wykraczający poza konwencję. W tym roku wybór prawdziwych perełek literackich zaprasza czytelników do zagłębienia się w niezbadane światy, od krytyki instytucji rodziny w uznanym dziele Gustavo Ferreyry po wnikliwe refleksje na temat wiary i totalitaryzmu w ponownie odkrytych książkach Hilary Mantel i Jessego Balla. Ale to nie wszystko.

Od pokoleniowej sagi Minae Mizumury w powojennej Japonii po intymny pamiętnik Alejo Auslendera o undergroundowym rocku – każda książka na tej liście to brama do własnego wszechświata. Złożoność miłości, wyzwania pamięci i napięcia geopolityczne poruszane są w twórczości między innymi Marguerite Eymery, Guillermo Saccomanno, Clarice Lispector i Leticii Manauta. Od czwartku do niedzieli w godzinach 14:00-21:00 w Art Media Complex, przy 6271 Corrientes Avenue, odbędzie się wycieczka po dziesięciu perełkach, na które warto zwrócić uwagę. Wstęp wolny.

Rodzina to, jak zauważa Mariana Enríquez w prologu, obelisk Gustava Ferreyry, czyli bomba atomowa. Dzieło kompletne, które eksploduje jego poetycką wizję i przenosi się w bezkresną przyszłość, w której odsłania się funkcjonowanie instytucji pogrążonej w kryzysie, a jednak wciąż żywej. To piąty tytuł autora opublikowany przez Ediciones Godot, mający na celu ukazanie drogi i miejsca, w którym znajduje się dzieło podobne do Ferreyry.

„Fludd ” Hilary Mantel opowiada o przybyciu tajemniczego nieznajomego do angielskiej wioski, gdzie niedowierzający ksiądz i niezadowolona zakonnica przechodzą duchowy kryzys. Obiecując sobie transformację, Fludd wprowadza głębokie zmiany w środowisku naznaczonym nudą, represjami religijnymi i rutyną.

Powieść łączy w sobie miażdżącą krytykę Kościoła katolickiego z subtelną refleksją na temat przemian, wolnej woli i ludzkich przekonań. Opublikowana w 1989 roku i nagrodzona kilkoma nagrodami literackimi, powieść – po raz pierwszy przetłumaczona na język hiszpański – potwierdza talent Mantel do wnikliwego zgłębiania napięć między wiarą, zwątpieniem a przemianą.

Pierwotnie wydana w 2011 roku, „Curfew” to jedna z pierwszych powieści Jessego Balla i ta, która ugruntowała jego międzynarodową sławę jako jednego z najoryginalniejszych amerykańskich opowiadaczy. Była to również jego pierwsza książka przetłumaczona na język hiszpański. „Curfew” była niedostępna przez kilka lat, a Stealth z przyjemnością dodaje ją do swojego katalogu, obok pięciu wydanych przez nas tytułów Jessego Balla, aby ponownie udostępnić ją entuzjastycznym czytelnikom.

Zaczynając od przejmującej historii zakazanej miłości, „Prawdziwa powieść” opisuje ostatnie półwiecze Japonii. Przedwojenna struktura społeczna Japonii zostaje tu ukazana jako źródło nieszczęść, trudności, tęsknot, wspaniałości i ludzkich tragedii, które stopniowo doprowadziły do powstania ambiwalentnej klasy średniej w ciągu pięćdziesięciu lat po wojnie. Powieść opowiada historię kilku pokoleń i różnych warstw społecznych, od połowy XX wieku do współczesnej Japonii. Napisana z mistrzowską narracją w najdrobniejszych szczegółach, proza Minae Mizumury została określona mianem „symfonicznej”. W porównaniu z klasyką taką jak „Wichrowe wzgórza ” Emily Brontë i „Wielki Gatsby” Scotta Fitzgeralda, „Prawdziwa powieść” stanowi przełomowy moment w historii literatury japońskiej.

W sercu oceanu, gdzie wiatr i fale dyktują prawa, wznosi się latarnia morska Ar-Men, wieża ludojadów. Wewnątrz Jean Maleux, młody, nowo przybyły strażnik, musi współistnieć z Mathurinem Barnabasem, starcem uwięzionym tam od lat, trawionym urazą i samotnością, przemieniającym się w potworną istotę. Gdy latarnia trzeszczy pod naporem morza, między nimi rozgrywa się gra uległości i oporu, władzy i pożądania, w której zaciera się granica między tym, co ludzkie, a tym, co bestialskie.

Chłopiec opowiada swojemu nienarodzonemu bratu, co go czeka po przyjściu na świat i wszystko, co wydarzy się przed jego narodzinami. Poprzez humorystyczne, naiwne i szczere spojrzenie tego niecierpliwego małego narratora, historia głęboko porusza kwestie takie jak czas, zmiany i relacje rodzinne.

Książka zawiera 18 artykułów i kronik, które autor napisał w trakcie częstych podróży po regionie – od czasów młodości, gdy odbywał służbę wojskową w Neuquén, aż po spotkanie kilkadziesiąt lat później z Nano Balbo (dorosłym nauczycielem w społeczności Mapuche, porwanym przez ostatnią dyktaturę i zesłanym do Włoch do 1984 r.).

Teksty poruszają aspekty związane z Patagonią nie jako „terenem turystycznym”, ale jako miejscem, które pilnie wymaga refleksji i analizy z perspektywy historycznej i politycznej. Zawierają również głębokie refleksje na temat pisarstwa i jego zaangażowania na rzecz ziemi i jej mieszkańców. Czerpią z twórczości innych pisarzy, takich jak Osvaldo Bayer, Leopoldo Brizuela i Bruce Chatwin.

Prasa muzyczna, książki i media w ogóle zaszczepiły ideę odnoszącego sukcesy artysty, gwiazdy rocka, triumfującego muzyka, który lśni na scenie i żyje otoczony sławą, podziwem, blaskiem i pieniędzmi. Ale na każdego z tych masowych idoli przypada nie wiadomo ilu innych muzyków, którzy, poza swoją większą lub mniejszą wytrwałością czy talentem – jeśli w ogóle można je zmierzyć – nie wychodzą na światło dzienne i nie trafiają w oczy szerokiej publiczności. Deportivo Alemán to jeden z wielu zespołów z tak zwanego undergroundu – niewidzialnego undergroundu, jak precyzyjnie i dosadnie definiuje go Alejo Auslender, ich gitarzysta i autor tej historii – którzy rozkwitają na scenie w poszukiwaniu nieuchwytnej transcendencji i publiczności. Z wielkim poczuciem humoru, nutą epickości i sporą dawką filozofii, te pierwszoosobowe kroniki są intymnym pamiętnikiem, który pozwala nam zajrzeć w głąb tego, co kryje się za każdym młodym człowiekiem (pod względem wieku lub ducha), którego widzimy na ulicy niosącego na plecach futerał na gitarę.

„Pasja według GH” (1964) opowiada historię relacji kobiety z mężczyzną, kobiety z samą sobą, kobiety z innym, kobiety z innymi, kobiety z Bytem; ostatecznie jest to także historia kobiety z powieścią, którą sama konstruuje. Ta podróż w poszukiwaniu sensu reprezentuje również sposób, w jaki GH na nowo odkrywa samego siebie.

Leticia przynosi atawistyczne wiadomości ze świata, którego już nie ma, ale gdy się je przeczyta lub usłyszy, poruszają intymną, wspólną, zbiorową, społeczną tkankę, która wiąże się z wykorzystaniem pamięci, pamięci również dzielonej w czasach, w obecnych czasach, w których pamięć zbiorowa jest kwestionowana przez reakcyjny indywidualizm.