Muzeum czy instytut? Dekret Milei wywołuje zamieszanie co do przyszłości San Martiniano.

Postać Wyzwoliciela José de San Martína jest zbyt ważna w argentyńskiej i południowoamerykańskiej historiografii, by dekret prezydencki mógł wymazać Instituto Nacional Sanmartiniano (INS) i przekształcić go w muzeum jednym pociągnięciem pióra . Dlatego niezrozumiałe jest, dlaczego takie oświadczenie mogło zostać złożone, skoro w nowym schemacie organizacyjnym Narodowego Sekretariatu Kultury, kierowanego przez Leonardo Cifelliego, zawartym w dekrecie 531/25, podpisanym 1 sierpnia przez prezydenta Javiera Milei, nadal widnieje on jako INS.

Zostało to określone w dwóch z siedmiu załączników do dekretu. Rozporządzenie określa status i obowiązki różnych instytucji kultury, które wraz z utratą autonomii lub decentralizacją stają się zależne od Ministerstwa Kultury.

To żadna nowość. Dekret 531/25 jest jak film z lat 60. w ciągłym ruchu . Wszystko zaczęło się od słynnej ustawy Ley Bases (ustawy o bazach) oraz korekt i modyfikacji wprowadzonych w różnych obszarach administracji przez ministra deregulacji i transformacji, Federico Sturzeneggera. Stopniowo instytucje były zamykane, a inne łączone, aż doszły do tej, którą dziś się interesujemy: Sanmartiniano (San Martiniano).

Sytuacja instytucji staje się coraz bardziej aktualna, ponieważ 17 sierpnia – zaledwie za cztery dni – w Boulogne-sur-Mer we Francji obchodzona jest 175. rocznica śmierci generała San Martína . Nie wspomniano o żadnych oficjalnych wydarzeniach , składaniu ofiar na placu San Martín ani o żadnym specjalnym wydarzeniu upamiętniającym, ponieważ rząd chce przekształcić Instytut w Muzeum San Martín.

Wczoraj wieczorem oficjalne źródła poinformowały nas, że „prawdopodobnie dojdzie do działań na placu San Martín i w katedrze”. Nic jeszcze nie zostało sfinalizowane.

Można by przypuszczać, że przekształcenie INS w muzeum ma na celu uwydatnienie i zwiększenie widoczności dziedzictwa , badań, kariery i osiągnięć ojca założyciela narodu. Jednak na razie nowy schemat organizacyjny Ministerstwa Kultury nie wspomina ani słowem o tej transformacji . Zmienił się jedynie jego status administracyjny.

Po nieoczekiwanym odejściu wczoraj emerytowanego podpułkownika i historyka Claudio Moralesa Gorleriego z INS (którego zarządzanie było przedmiotem wielu niedostrzegalnych skarg), Podsekretariat Dziedzictwa Kulturowego, kierowany przez Lilianę Barelę, pod którego Narodową Dyrekcją Muzeów i Zarządzania Dziedzictwem, kierowaną przez Maríę Paulę Zingoni, podlega Instytut, podobno mianował doradcę Alejandro Fuentesa „na kilka dni , dopóki nie obejmie go dyrektor, który będzie pracował w nowym muzeum zastępującym Instytut” – powiedziały nam niekwestionowane źródła.

Co za niezrozumiała intryga! O jakim muzeum mówi Departament Kultury, skoro nadal figuruje jako Instytut w nowym schemacie organizacyjnym i dwóch aneksach do dekretu Milei?

Aby jeszcze bardziej pogłębić zamieszanie, Morales Gorleri powiedział kilku bliskim mu naukowcom: „Podsekretarz Barela poinformował mnie, że przestajemy działać jako INS i staniemy się muzeum, którego dyrektor zostanie wybrany w drodze konkursu”. Oto szczegół: ze względu na wiek Morales Gorleri nie mógł wziąć udziału w konkursie.

Ustępujący pracownik naukowy, powołany rok temu przez obecną administrację, powiedział swoim przyjaciołom, że „uroczystości i wystawy zaplanowane na ten miesiąc są zawieszone . Wszystkie zajęcia, które odbywały się w naszym budynku (takie jak spotkania Akademii), są zawieszone do czasu utworzenia nowej organizacji”.

Oczywiście, dekret prezydencki pozostawia pole do dyskusji. Czy dekret może modyfikować prawo uchwalone przez inną władzę republikańską, a następnie ogłoszone i uregulowane? Instytut Narodowy San Martin został utworzony jednomyślnie przez Izbę Deputowanych i Senat Narodu na mocy ustawy nr 15 538 z 1960 roku, która zmodyfikowała dekret z mocą ustawy 1368/58.

Rozporządzenie, które szczegółowo określa obowiązki instytucji, zostało ustanowione jako oficjalny organ podlegający Ministerstwu Edukacji i Sprawiedliwości i umożliwiło otrzymanie prywatnego sponsorowania, jeśli spełniało ono cele INS.

Oprócz podkreślenia, że „głównym celem Instytutu jest nauczanie i wywyższanie osobowości Wyzwoliciela Generała José de San Martín , co musi być realizowane w oparciu o podstawy naukowe”, ustawa precyzuje, że Instytut składa się z Akademii San Martín, Wydziału ds. Rozwoju San Martín oraz Federacji Stowarzyszeń Kulturalnych San Martín. Nikt nie wie, jaka przyszłość czeka te podmioty.

Wczoraj wieczorem wśród historyków i naukowców pojawiły się głosy dotyczące profilu „nowej dyrektorki” INS-Museum. „Plotki wskazują, że może to być kobieta ” – poinformowały nas inne wiarygodne źródła.

To nie jest zły pomysł. Wiele muzeów historycznych, które zwalniają się lub mają zastępcze stanowiska kierownicze, jest lub było kierowanych przez kobiety, a ich zarządzanie jest godne wzmianki. Kilka dyrektorek zostało zastąpionych przez dyrektorów.