Głosy hiszpańskiej sceny pop żegnają Manuela de la Calvę.

Zespół Amaral , który wystąpił na scenie u boku El Dúo Dinámico, żegna Manuela de la Calvę w rozmowie z ABC. „Miałam zaszczyt śpiewać „El final del verano” u boku Manolo i Ramóna na Sonoramie w 2016 roku” – wyjaśnia wokalistka Eva Amaral. „Byli czarujący przez cały czas, tak bardzo, że nadali utworowi ton, który najbardziej mi odpowiadał. Reakcja publiczności była bardzo ciepła i z rozrzewnieniem wspominam, jak opowiadali mi wiele anegdot z lat sześćdziesiątych, legendarnej ery rozwoju muzyki w ogóle, a rocka w szczególności. Opowiedzieli mi, jak w początkach swojej działalności nagrywali z młodym gitarzystą. Był to Jimmy Page, który później stał się kluczową postacią Led Zeppelin. Chcemy upamiętnić Manuela i przesłać serdeczne uściski jego rodzinie i przyjaciołom”.

Ignacio Martín Sequeros z Pekenikes również pożegnał się z ABC: „Myślę, że jako Dúo Dinámico zaczęli, tak jak my, w 1959 roku, chociaż nasza grupa działa nieprzerwanie i kontynuuje działalność do dziś, do 2025 roku, choć w niektórych latach, które minęły od tamtego momentu, przerywali swoje gale” – wspomina. .

„Oczywiście, dzielimy niektóre sceny, każdy z własnym występem, na przykład w Salas Consulado i Victoria w Madrycie, na Playa de la Concha w San Sebastián i w innych miejscach w Hiszpanii. Jakieś trzy lata temu siedzieli obok mnie na zgromadzeniu, w którym uczestniczyliśmy w głównej sali SGAE, i tam wcześniej rozmawiałem z nimi o pewnych sprawach muzycznych” – mówi basista.

„Spotykaliśmy się również w innych miejscach, na przykład w Sali Clamores, w bardziej serdecznej atmosferze” – kontynuuje Martín Sequeros. „Manolo nigdy nie unikał rozmów i prawie zawsze uśmiechał się, jakby chciał być w centrum uwagi. Szczególnie w stosunku do mnie był zawsze bardzo miły, chociaż muzycznie nigdy nie współpracowaliśmy, przynajmniej nie bezpośrednio. To pozostało „tematem nierozstrzygniętym”… Bez wątpienia byli oni wielkim i ważnym punktem odniesienia dla naszej hiszpańskiej kultury muzycznej przez mniej więcej 65 lat, pamiętani przez kolejne pokolenia i przekazujący swoje sukcesy z rodziców dzieciom, wnukom, a nawet prawnukom. To osiągnięcie, którego niewielu osiąga w tej Hiszpanii i dlatego niewątpliwie zasługują na uznanie. Spoczywaj w pokoju, Manolo, za jego dobrą wolę, która wzbogaciła hiszpańską muzykę”.

Alberto Jiménez z zespołu Miss Caffeina , który zaśpiewał z nimi „Resistiré” na tym samym festiwalu, dodaje: „To były lata 90., kiedy mężczyzna zapukał do twoich drzwi i sprzedał twoim rodzicom encyklopedię, a w naszym przypadku wieżę stereo z dużą kolekcją legendarnych płyt. Zagłębiając się w te płyty, natknąłem się na płytę El Duo Dinámico i chociaż nie byłem wtedy wystarczająco dorosły, żeby na niej grać, uderzył mnie ich sposób tworzenia melodii i harmonii, te teksty o odległych, minionych miłościach, a jeszcze bardziej mnie urzekło, gdy zobaczyłem „Búsqueme a esa chica” z Marisol. Kto by mi powiedział, że wiele lat później zaśpiewam z nimi Resistiré na Sonoramie, będąc tak hojni, sprawiając, że poczułem się mile widziany… coś, co zachowam w sercu na zawsze. Myślę, że wraz z Manuelem de la Calvą bardzo ważna część muzyki w Hiszpanii odchodzi.”