Er zijn beelden vrijgegeven van het punt dat het dichtst bij de zon ligt

Deze beelden, gemaakt vanaf de tot nu toe kortste afstand tot de zon , verschaffen wetenschappers belangrijke gegevens waarmee ze de invloed van de zon op de aarde en het gehele zonnestelsel kunnen begrijpen.

"Dankzij de Parker Probe observeren we voor het eerst de dynamische atmosfeer van onze dichtstbijzijnde ster van zo dichtbij. Met deze gegevens kunnen we de voorspelling van het ruimteweer verbeteren en de veiligheid van onze astronauten en technologie beter beschermen", aldus Nicky Fox van NASA's Science Mission Directorate.

GING DOOR DE BUITENATMOSFEER VAN DE ZON

Op 24 december 2024 passeerde de Parker Probe de buitenste atmosfeer van de zon, de corona, tot op een afstand van slechts 6,1 miljoen kilometer (3,8 miljoen mijl) van de zon. Geavanceerde instrumenten zoals de Wide Field Solar Imager (WISPR) brachten de corona en de zonnewind, een voortdurend uitgestraalde stroom geladen deeltjes, in beeld.

Deze nieuwe beelden onthullen het gedrag van de zonnewind direct nadat deze de corona verlaat. Ze leggen in hoge resolutie de grens van de heliosfeer vast, waar het magnetische veld van de zon van noord naar zuid verschuift, en de eerste grote coronale massa-ejecties (CME's) die botsen. Deze botsingen kunnen de impact van ruimteweer op aarde, van elektriciteitsnetten tot satellietcommunicatie, verder compliceren.

De bron van de zonnewind wordt verlicht

De bevindingen van de Parker Probe werpen ook licht op de bron van de snelle zonnewind. Theorieën over de zonnewind, voorgesteld door Eugene Parker in 1958, vormden een keerpunt in het begrip hoe deze stroom ontsnapt aan de krachtige zwaartekracht van de zon. Deze nieuwe waarnemingen bieden echter meer aanwijzingen over de oorsprong van met name de langzame zonnewind. Wetenschappers vermoeden dat de langzame wind andere eigenschappen heeft dan de snelle wind en ontstaat in verschillende gebieden, zoals helmachtige structuren of coronale gaten. De Parker Probe zal in september 2025 opnieuw dicht langs de zon scheren om meer gegevens te verzamelen, met name over de bron van de langzame zonnewind.