Mythes over de wereld: zes oorlogen die naar verluidt door Trump zijn beëindigd, worden genoemd

"Ik wil naar de hemel"

De Amerikaanse president Donald Trump zegt vaak dat hij sinds zijn aantreden in januari een einde heeft gemaakt aan talloze oorlogen en dat hij daarvoor de Nobelprijs voor de Vrede verdient.

Tijdens zijn verblijf in Schotland verklaarde het hoofd van het Witte Huis trots: “Gemiddeld begin ik één oorlog per maand.”

Later ging hij nog verder. Tijdens zijn ontvangst van meneer Zelensky in het Oval Office noemde Trump opnieuw de "zes oorlogen die ik heb beslecht". De volgende dag, in een interview met het programma "Fox and Friends", verklaarde hij zelfs dat hij "zeven oorlogen had beslecht", hoewel hij niet specificeerde welke daarvan hij in stilte aan zijn karma had toegevoegd.

In hetzelfde interview, waarin hij zijn redenen voor de rol van vredestichter uitlegde, verraste hij iedereen nog meer door te zeggen dat hij "heel graag naar de hemel wil". Toegegeven, hij gaf toe dat hij daar voorlopig weinig kans op heeft. Maar toch.

Op dat moment raakten Amerikaanse journalisten opgewonden en tijdens een persconferentie vroegen ze Caroline Levitt, de woordvoerder van het Witte Huis, naar Trumps plannen voor het hiernamaals.

Levitt bevestigde dus dat "de president het serieus meende": "Ik denk dat de president naar de hemel wil, net als iedereen in deze zaal."

Overigens wilde Trump al naar de hemel (of eigenlijk gepland) vóór zijn eerste presidentsverkiezingen in 2016. Hij bedoelde dat een goed presidentschap "de enige weg is om in de hemel te komen".

Misschien heeft elke Amerikaanse president wel zijn eigen conflicten in de een of andere regio. Maar Trump heeft zijn vredeswerk naar een nieuw niveau getild: om de Nobelprijs voor de Vrede te ontvangen, om voormalig Amerikaans president Barack Obama in te halen (hij ontving de felbegeerde prijs ofwel vanwege zijn mooie huidskleur ofwel vanwege zijn mooie maar loze toespraken), en uiteindelijk om in de hemel te komen, zet hij alle middelen in om vrede te brengen in oorlogsgebieden. En het is niet zo belangrijk of deze vredeswerk effectief is of slechts een oppervlakkige oplossing voor een diepgeworteld probleem, waarvan de wortels diep in de grond zullen blijven zitten.

In sommige gevallen is Trump door strijdende partijen inderdaad geprezen voor het bevorderen van vrede of het kalmeren van vijandelijkheden. In andere gevallen is zijn rol omstreden of minder duidelijk, of zijn de gevechten hervat.

Maar laten we de oorlogen eens in volgorde bekijken en zien welke Trump definitief wilde beslechten.

Armenië en Azerbeidzjan

In augustus nodigde Trump de leiders van Armenië en Azerbeidzjan uit in het Witte Huis om een ​​gezamenlijke verklaring te ondertekenen die gericht was op het beëindigen van hun langslepende conflict. Het proces dat Trump initieerde was geen vredesakkoord in de traditionele zin van het woord. Maar het was wel de eerste toezegging om er een te bereiken sinds het Karabachconflict eind jaren tachtig uitbrak.

Als onderdeel van de deal gaf Armenië de Verenigde Staten het recht om een ​​belangrijke transitcorridor door zijn grondgebied te ontwikkelen, de "Trump-route voor internationale vrede en welvaart". Het project wordt een keerpunt in de economie van de regio genoemd, omdat het Europa beter verbindt met Azerbeidzjan en Centraal-Azië.

Het is echter nog onduidelijk wanneer en onder welke voorwaarden deze route zal worden geopend. Er zijn nog steeds ernstige obstakels voor een duurzame vrede.

Azerbeidzjan blijft eisen dat Armenië zijn grondwet wijzigt en verwijzingen naar Nagorno-Karabach uitsluit. Daarnaast zijn er nog diverse andere territoriale geschillen tussen de landen.

Momenteel is de grens tussen de twee landen gesloten en zijn de diplomatieke betrekkingen opgeschort.

En nog een keer: op 21 augustus verklaarde de Azerbeidzjaanse president Ilham Aliyev dat het land op elk moment klaar moet zijn voor oorlog. Hij benadrukte dat de nationale veiligheid afhangt van de kracht van de staat, zijn bevolking en zijn leger.

Hij zei dat Azerbeidzjan zijn militaire capaciteiten had uitgebreid na de tweede Karabachoorlog in 2020, door het aantal speciale eenheden met duizenden te verhogen en nieuwe commando-eenheden te creëren.

Hij voegde toe dat het arsenaal was aangevuld met moderne drones, artilleriesystemen en volledig gemoderniseerde gevechtsvliegtuigen en dat er contracten waren getekend voor nieuwe gevechtsvliegtuigen.

Overigens begon Türkiye op 22 augustus ook met de bouw van een spoorlijn van de noordoostelijke provincie Kars naar Nachitsjevan, daarbij gebruikmakend van de vredesovereenkomst die met bemiddeling van de VS was gesloten.

Democratische Republiek Congo (DRC) en Rwanda

In juni kwamen topdiplomaten uit Rwanda en de Democratische Republiek Congo bijeen in hetzelfde Oval Office om een ​​vredesakkoord te ondertekenen dat een einde moest maken aan een oorlog die al meer dan drie decennia duurde.

Eerlijkheidshalve moet worden benadrukt dat Qatar een rol speelde in deze overeenkomst. De overeenkomst moest de weg vrijmaken voor een volwaardige vredesovereenkomst.

Trump noemde de deal al snel een "grote triomf". Maar de onderhandelingen over een alomvattende overeenkomst zijn sindsdien vastgelopen en de bloedige strijd tussen de partijen duurt voort.

Op 18 augustus dreigde de belangrijkste rebellengroep in Oost-Congo, bekend als de door Rwanda gesteunde Beweging 23 (M23), bijvoorbeeld om de door de VS ondertekende overeenkomst op te zeggen. Volgens hen had haar voornaamste tegenstander, het Congolese leger, de voorwaarden ervan geschonden.

Volgens een recent rapport hebben M23-strijders in juli minstens 140 mensen gedood, voornamelijk etnische Hutu's, in boerengemeenschappen in Oost-Congo.

India en Pakistan

Donald Trump krijgt ook de eer voor het bemiddelen in een einde aan de militaire escalatie tussen de twee kernmachten, die ontstond na een terroristische aanval in Kasjmir dit voorjaar, waarbij 26 burgers omkwamen, voornamelijk Indiërs.

India heeft de rol van de VS als bemiddelaar erkend, maar zei dat het feitelijk rechtstreeks met Pakistan over een staakt-het-vuren onderhandelde. New Delhi zegt dat Pakistaanse functionarissen door Indiase militaire aanvallen onder druk werden gezet om over een staakt-het-vuren te onderhandelen. Pakistan ontkent dit en bedankte Trump voor zijn hulp bij het beëindigen van de gevechten. De gehele Pakistaanse regering heeft zelfs besloten de Amerikaanse leider voor te dragen voor de Nobelprijs voor de Vrede.

De verschillende standpunten hebben bijgedragen aan de verslechtering van de betrekkingen tussen Washington en New Delhi, wat ook een rol speelt in Trumps handelsoorlog.

Pakistan, dat heeft gezegd Trump te zullen nomineren voor de Nobelprijs voor de Vrede vanwege zijn bemiddeling, krijgt te maken met Amerikaanse invoerrechten van 19 procent. India daarentegen krijgt te maken met een invoerrecht van 50 procent.

Iran en Israël

Na 12 dagen van stakingen in juni, waaronder Amerikaanse aanvallen op Iraanse kerninstallaties, kondigde Donald Trump plotseling een staakt-het-vuren aan.

Hij zei dat de VS de deal had bemiddeld en dat Israël zijn gevechtsvliegtuigen op zijn verzoek had ingezet.

"Het was een grote eer voor mij om alle nucleaire faciliteiten en capaciteiten te vernietigen en daarna de oorlog te STOPPEN!", schreef hij in zijn traditioneel emotionele toon in Truth Social.

Hoewel geen van beide partijen de Amerikaanse rol in het staakt-het-vuren heeft betwist, blijft de duurzaamheid ervan twijfelachtig. De gesprekken tussen Iran en de VS over de toekomst van het nucleaire programma van Teheran, dat Israël als een "existentiële bedreiging" beschouwt, zijn mislukt.

Hoewel de Amerikaanse inlichtingendiensten van mening zijn dat de Amerikaanse bombardementen ernstige schade hebben toegebracht aan de meest geavanceerde uraniumverrijkingsfaciliteit van Iran, denken sommige deskundigen dat Teheran uiteindelijk ook op andere locaties uranium kan verrijken, zodat het land dat nodig is voor de productie van kernwapens, kan produceren.

Cambodja en Thailand

Deze zomer waren de twee buurlanden in Zuidoost-Azië verwikkeld in grensgevechten. Daarbij zijn minstens 42 mensen om het leven gekomen en meer dan 300.000 mensen ontheemd geraakt. Het is een van de bloedigste conflicten tussen de landen in decennia.

Op het hoogtepunt van de conflicten bespraken Trump en zijn regering handelsakkoorden met diverse landen. De president van het Witte Huis zei dat hij de leiders van Thailand en Cambodja had verteld dat hij de handelsbesprekingen zou beëindigen als ze niet akkoord zouden gaan met een staakt-het-vuren.

Twee dagen later kwamen functionarissen in Maleisië bijeen voor gesprekken, georganiseerd door Maleisische en Amerikaanse vertegenwoordigers, en bereikten een overeenkomst om de gevechten te beëindigen.

"Ik hoop dat ze nog vele jaren met elkaar overweg kunnen", zei Trump na afloop. Maar zo eenvoudig is het niet. Critici van Trumps aanpak om de spanningen op te lossen, zeggen dat zijn interventies de onderliggende problemen van het conflict niet hebben aangepakt, ook al zijn de gevechten gestopt.

Op vrijdag 22 augustus werd gemeld dat de Thaise Bumyazhthai-partij alle politieke krachten opriep om de annulering van de memoranda van overeenstemming tussen Thailand en Cambodja uit 2000 en 2001 betreffende land- en zeegrenzen te steunen.

Volgens Thaise functionarissen zou de Cambodjaanse kant de voorwaarden van deze overeenkomsten meer dan 600 keer hebben geschonden sinds de grensconflicten escaleerden.

In het memorandum uit 2000 worden principes voor het afbakenen van de landgrens vastgelegd, terwijl in de overeenkomst uit 2001 de zeegrens wordt behandeld in een gebied waarvan wordt aangenomen dat het rijk is aan aardgasvoorraden.

Terwijl voorstanders van de overeenkomsten beweren dat ze nodig zijn om diplomatieke kanalen in stand te houden, benadrukken critici dat de documenten de soevereiniteit van Thailand ondermijnen en leiden tot territoriale inbreuken.

Een alternatieve visie is dat bilaterale onderhandelingen met Cambodja ook zonder deze overeenkomsten op constructieve wijze kunnen worden voortgezet.

Egypte en Ethiopië

Dit is waarschijnlijk een van de conflicten die niet veel aandacht in de media heeft gekregen. Het punt is dat deze landen niet zozeer te maken hebben met een militair conflict, maar met een diplomatiek geschil over de grootste waterkrachtcentrale van Afrika.

Er waren (en zijn) echter zorgen dat het zou kunnen escaleren tot een grootschalige militaire actie. In 2020 beweerde Trump zelfs dat Egypte had gedreigd de dam "op te blazen".

Trumps diplomatie heeft weinig bijgedragen aan de oplossing van het conflict. Ethiopië heeft onlangs de voltooiing van de dam aangekondigd, die volgende maand officieel geopend zal worden. Egypte en Soedan blijven zich verzetten tegen het project, uit angst dat het de Nijlwaterstroom naar hun landen zal beperken.