Ongeluk op de rivier Guadiana: vrijheid moet beschermd worden.

De vroege ochtenduren op de Guadiana eindigden in een tragedie. Een patrouilleboot van de Nationale Republikeinse Garde werd geramd door een snelle boot die ervan verdacht werd betrokken te zijn bij drugshandel. Eén soldaat kwam om het leven en drie raakten gewond. Het nieuws is hard, maar wat het symboliseert is nog zorgwekkender: een land dat blijft reageren na tragedies, in plaats van ze te voorkomen. Liberalisme is niet het tegenovergestelde van veiligheid. De staat moet slank zijn, jazeker, maar nooit afwezig. Individuele vrijheid is een fundamenteel recht, maar is afhankelijk van een publieke structuur die degenen die de wet gehoorzamen kan beschermen en degenen die haar overtreden kan aanpakken. Wat er in Guadiana gebeurde, is een portret van een trage, bureaucratische en technologisch onderbemande staat die probeert snelle, goed gefinancierde en transnationale criminele netwerken te stoppen.

Als de criminaliteit sneller stijgt dan de staat. Het is onacceptabel dat GNR-officieren te maken krijgen met boten met een groot vermogen, ongelijke middelen en kleinere teams. De Guadiana is al lang een levendige grens, zowel economisch, sociaal als crimineel. Iedereen weet het. Iedereen zegt het. Maar weinigen handelen ernaar. Institutionele reacties, verklaringen, condoleances, beloften van onderzoek zijn niet langer voldoende. Het land heeft behoefte aan praktische en moedige hervormingen die efficiëntie, intelligentie en verantwoordelijkheidsgevoel combineren. -Echte versterking van het rivier- en zeetoezicht, met snelle boten, nachtzicht en tactische drones; - Voortdurende samenwerking met Spanje, inclusief gezamenlijke patrouilles en onmiddellijke uitwisseling van operationele gegevens; - Juridische herziening van mensenhandel met schepen, waarbij het Wetboek van Strafrecht wordt aangepast aan de technologische en grensoverschrijdende realiteit van de georganiseerde misdaad; - Voldoende training en bescherming voor veiligheidstroepen die hun leven riskeren om de wet te handhaven;

Preventieve planning is essentieel, omdat wachten tot er een misdaad plaatsvindt het tegenovergestelde is van regeren.

Vrijheid is geen anarchie! Een liberale staat moet efficiënt zijn, niet permissief. Bij het verdedigen van de vrijheid gaat het er niet om dat we de ogen sluiten voor criminaliteit. Het gaat erom dat degenen die de wet overtreden, de prijs betalen die ze verdienen. Een werkelijk minimale staat is een staat die doet wat essentieel is, en dat goed doet. Wie ‘individuele vrijheid’ verwart met de afwezigheid van regels, heeft het basisprincipe van het liberalisme niet begrepen: vrijheid eindigt waar het risico voor anderen begint.

Drugshandel, smokkel en het ontduiken van justitie zijn directe aanvallen op onze aller vrijheid. De staat heeft een grondwettelijke plicht om op te treden.

Een voorbeeld dat niet herhaald kan worden… Een lid van het leger van de Republiek stierf in de uitoefening van zijn plicht. Dit offer kan niet zomaar een tragische gebeurtenis zijn. Het moet een duidelijk teken zijn dat Portugal zijn veiligheidsstrategie, zijn grenzen en de middelen die het in handen geeft van degenen die het beschermen, moet heroverwegen. Klagen is niet genoeg.

Wij moeten hervormen, handelen en beschermen, met minder bureaucratie, meer intelligentie en een waar staatsgevoel. Vrijheid, ware vrijheid, wordt niet verkregen door toespraken. Ze wordt verkregen door verantwoordelijkheid, moed en rechtvaardigheid. Dit alles heeft een juridische en contextuele basis. Artikel 27 van de Grondwet van de Portugese Republiek legt het recht op vrijheid en veiligheid vast als fundamentele waarden en legt de staat de plicht op tot actieve en effectieve bescherming. In de artikelen 21, 22 en 24 van het Wetboek van Strafrecht wordt het mede-auteurschap en de strafrechtelijke aansprakelijkheid voor opzettelijke gedragingen zoals mensenhandel en verzet tegen gezag gedefinieerd.

De organieke wet van de GNR (Wet nr. 15/94) en artikel 271 van de Grondwet bepalen dat overheidsfunctionarissen bij de uitoefening van hun taken speciale bescherming en passende middelen genieten voor de verdediging van de democratische rechtmatigheid. Waar zijn ze?

Deze regels zijn niet zomaar juridische verfraaiingen; het zijn constitutionele verplichtingen die de staat moet nakomen. Want vrijheid kan niet bestaan ​​zonder orde. En orde kan niet bestaan ​​zonder politieke moed. Vrijheid vereist verantwoordelijkheid. En verantwoordelijkheid vereist actie.