Liefde zonder maat

Misschien kwam het door geloofskwesties, waarvan ik aanneem dat ze een steeds grotere bedreiging vormen, dat ik er nooit aan heb getwijfeld dat we de juiste paus op het juiste moment zouden hebben.

Ik heb enorm genoten van de emoties die deze twee immense pelgrims en herders, Johannes Paulus II en de geliefde paus Franciscus, bij ons teweegbrachten.

Ze toonden de genegenheid en empathie die op dat moment nodig waren. Zij verzoenden de katholieke wereld en bleven hun talenten inzetten voor een oecumenische en universele Kerk.

Toch waardeerde ik Benedictus XVI evenzeer, misschien vanwege zijn grotere rationalisme of een meer ingetogen manier van communiceren, maar ook vanwege de pastorale en doctrinaire dichtheid die ik altijd zeer heb gewaardeerd.

Gisteren heeft de Heilige Geest hard gewerkt met de Pauselijke Curie in dit conclaaf, dat het begin van het leergezag van Leo XIV aankondigde.

Een paus die, met zijn twee nationaliteiten, het grote Amerikaanse continent vertegenwoordigt, waar een groot deel van de katholieken in de wereld geconcentreerd is. Een paus met een missionaire ervaring die sterk gericht was op Latijns-Amerika, de belangrijkste long van de katholieke kerk in de wereld.

De eerste woorden van paus Leo XIV waren voor vrede. Niet dit of dat. Maar vrede. Ware en volledige vrede onder mensen, volkeren, naties en de innerlijke vrede van ieder van ons, trouw in Christus aan deze zachtmoedigheid en naastenliefde.

Roberto Francisco, tegenwoordig Leo XIV, is de eerste Augustijner paus, net zoals Franciscus de eerste Jezuïetenpaus was.

Ik ben een groot bewonderaar van Sint Augustinus en de Orde die in zijn naam werd gesticht, lang na zijn dood, in de 13e eeuw. De onvermoeibare zoektocht naar de waarheid en de manier waarop hij in zijn prachtige “Bekentenissen” nooit aarzelde om Rede met Geloof te confronteren, zijn zeer inspirerend voor mensen zoals ik die lijden aan deze kwetsbaarheid die ik “Sint-Thomas-syndroom” noem.

De heilige Augustinus had een uitdrukking die, hoewel hij baat heeft bij ritme en woordspelingen, een kracht en macht heeft die alleen hij aan het Gedachte wist te geven en die wat mij betreft toepasselijk is voor deze tijd: "de maat van de Liefde is Liefde zonder maat".

Ik ben er zeker van dat Leo XIV zal beginnen aan een loopbaan als docent met een enorme sociale en politieke complexiteit, omdat hij beseft hoe belangrijk liefdadigheid is in de wereld van vandaag.

Maar het zullen ongetwijfeld deze omstandigheden zijn die kennis, liefdadigheid en hoop vereisen.

De bespiegelingen over het pad dat hij zal bewandelen via de bruggen die hij zal blijven bouwen in het inclusieve voorstel van zijn voorgangers en de gevoeligheid die hij altijd heeft getoond voor de maatschappelijke kwesties waarmee zoveel volkeren ter wereld worden geconfronteerd, vormen een garantie dat deze opvolger van Petrus de weg zal banen voor een Kerk die vrijer, inclusiever en opener is voor iedereen.

En in het Jubeljaar, dat toevallig ook het jaar is waarin zijn mandaat begint, zal Leo XIV de vaandeldrager zijn van de Hoop die wij allen onder alle volkeren der aarde willen verspreiden.

Nog een laatste woord voor het laatste deel van zijn toespraak, gewijd aan zijn immense en bekende Mariale roeping. En wat zeker niet nalaat op welsprekende wijze ‘de mate van Liefde’ te verduidelijken die Hem verlicht.