Te duur en te weinig. Er zijn problemen met deze brandstof
Waterstof is een ideale, schone en niet-vervuilende brandstof. Momenteel wordt de meeste waterstof geproduceerd via technologische processen die gebaseerd zijn op het gebruik en de verwerking van fossiele brandstoffen.
De ideale oplossing zou de goedkope productie van waterstof zijn door middel van elektrolyse. Maar het is niet gemakkelijk. De vraag is: heeft waterstof nog een toekomst?
Zoals Grzegorz Pawelec, directeur van Regulatory and Market Intelligence bij Hydrogen Europe, tijdens het Europees Economisch Congres zei, gelooft de Europese Commissie nog steeds in waterstof .
- Dit is het resultaat van onze overtuiging dat we de industrie moeten decarboniseren. En zonder waterstof kunnen sommige industrieën niet koolstofvrij worden gemaakt, aldus de specialist.
We hebben het over de staalindustrie, ammoniakproductie en zwaar transport. Het gaat dus in het algemeen over al die sectoren die niet geëlektrificeerd kunnen worden.
De Europese Commissie weet dit, aldus Pawelec. - Zolang er een doel is om de economie te decarboniseren, zal waterstof blijven verschijnen. Er is dus geen angst dat waterstof geen belangrijke brandstof meer zal zijn in de economie van de toekomst, benadrukte hij.
Tegelijkertijd ziet de Commissie echter dat de kosten voor groene waterstof zo hoog zijn, dat de industrie deze niet alleen kan dragen . Daarom is het noodzakelijk om naar oplossingen te zoeken die deze tegenstellingen kunnen overbruggen.
- We zien een grotere openheid voor andere oplossingen, oplossingen die ons in staat stellen neutraliteit te bereiken. Het belangrijkste probleem is momenteel het probleem van de hoge kosten, benadrukt Pawelec.
Dit werd ook benadrukt door Paweł Bielski, vice-president van het grootste chemische bedrijf van het land: Grupa Azoty . Het herinnert ons eraan dat vrijwel alle uitdagingen en problemen die verband houden met de vergroening van de productie één bron hebben: de RED II-richtlijn (die betrekking heeft op een gesloten afvalbeheer en de productie van volwaardige grondstoffen uit afval). Het doel is ook om ervoor te zorgen dat de toename van de productie van groene waterstof gepaard gaat met een toename van de capaciteit voor de opwekking van hernieuwbare energie.
Maar zoals de manager opmerkte, zijn de plannen die de vakbond oplegt zeer ambitieus, zelfs té ambitieus. De Europese meststoffenindustrie heeft er al op gewezen dat het niet realistisch is om aan de EU-richtlijnen te voldoen .
- Vandaag de dag zien we dat deze veronderstellingen niet haalbaar zijn. We lopen niet weg voor de transformatie en vergroening van de productie, maar de transitie via waterstof is een heel moeilijk proces om te implementeren, zei Bielski.
- Als we kijken naar de binnenlandse vraag naar waterstof, dan hebben we het over ongeveer 200.000. ton waterstof per jaar. Eind 2023 bedroeg de productie van groene waterstof in de gehele Europese Unie circa 25 duizend. toon. Dat is een achtste van wat we moeten vervangen, gaf de manager aan.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de industrie oproept tot uitstel van de grootschalige vergroening van waterstof. Bovendien zou het, zelfs als het proces zou worden uitgevoerd, de prijzen voor kunstmest opdrijven (waterstof wordt onder andere gebruikt om ammoniak te produceren).
In de praktijk betekent dit dat sommige klanten ze niet willen kopen. Ook zou er bezorgdheid bestaan over een nog grotere instroom van meststoffen van bedrijven die niet aan de beperkende voorwaarden van de Europese Unie hoeven te voldoen.
17e Europees Economisch Congres
Ons grootste brandstofbedrijf, Orlen , heeft ambitieuze waterstofplannen.
Zoals Grzegorz Jóźwiak, directeur van het kantoor voor waterstoftechnologieën en synthetische brandstoffen van het concern, zei: waterstof moet worden gezien als een evenwichtig alternatief, het is niet de Heilige Graal .
- Waterstof draagt niet alleen bij aan het behalen van klimaatdoelen. Het geeft ons nog iets extra: de mogelijkheid om energie te diversifiëren. We worden onafhankelijker van externe leveranciers, en in tijden van crisis stelt het ons in staat om in de toekomst het potentieel van hernieuwbare energiebronnen of kernenergie te benutten, aldus Jóźwiak.
De Orlen Group ziet waterstof op vier gebieden inzetten. Het eerste is het koolstofvrij maken van raffinaderijen. Ten tweede is er de kunstmestindustrie. Om deze sector concurrerend te houden, is er echter wel sprake van zogenaamde technologische neutraliteit. Het derde gebied is de productie van synthetische brandstoffen. De vierde categorie is zwaar stedelijk vervoer, dat wil zeggen vervoer dat moeilijk te decarboniseren is met andere brandstoffen.
Zoals de manager toegeeft, is Orlen op deze vier gebieden actief en sommige daarvan zijn bijzonder interessant. De productie van synthetische brandstoffen, met name voor de luchtvaart, is hier zeker een voorbeeld van. Een interessant element van de activiteiten kan ook de import van ‘groene’ ammoniak zijn. Zeker omdat er in Europa een tekort is aan groene waterstof.
Ook de staalindustrie is geïnteresseerd in het gebruik van waterstof in technologische processen.
- Traditioneel smelten van staal of ruwijzer gebeurt op basis van steenkool. Dat zijn grote CO2-emissies. Wij willen steenkool vervangen door waterstof. Momenteel gebruiken we de zogenaamde blauwe waterstof. Het proces zelf is vrijwel vrij van CO2-uitstoot, aldus Michał Pietrek, vice-president en commercieel directeur van Izostal. De staalfabrieken gaan die kant op, maar - zoals de manager zei - het is nog maar het begin.
Er worden al pogingen gedaan om ‘groen’ staal te produceren , maar op zeer kleine schaal. Dit komt vooral door de hoge kosten en de zeer grote vraag naar energie. Volgens schattingen van de staalarbeiders zal dit bedrag vele malen hoger liggen dan wat er werkelijk beschikbaar is, of zelfs hoger.
- De richting is al gekozen. In staalfabrieken worden waterstofovens geïnstalleerd. "Maar we bevinden ons nog in een vroeg stadium", voegde Pietrek toe.
De situatie op de waterstofmarkt wordt in de gaten gehouden door Entsog (Europees netwerk van transmissiesysteembeheerders voor gas). Zij is immers degene die in de toekomst hoogstwaarschijnlijk verantwoordelijk zal zijn voor het transport van deze brandstof.
Maar zoals Piotr Kuś, CEO van Entsog, zei, zal dit niet van de ene op de andere dag gebeuren. Bovendien zijn er veel aanwijzingen dat exploitanten zich eerst zullen richten op het transport van biogas, biomethaan en pas daarna op waterstof.
Er wordt veel gesproken over de zogenaamde toevoegingen. Ook hierbij moeten exploitanten echter nadenken over de manier waarop ze dit doen. Een jaar geleden werd het gas-waterstofpakket aangenomen, dat de basis legt voor de oprichting van een toekomstige waterstofmarkt in de Europese Unie.
Eén van de oplossingen die onderzocht wordt, is de aanleg van een waterstofnetwerk.Interessant genoeg stond Ryszard Pawlik, hoofd van het Brusselse kantoor van de Poolse Elektriciteitsvereniging, voorzichtig tegenover het idee van toevoegingen. Zoals hij aangaf, ontbreekt groene waterstof . Het maken van mengsels zou daarom niet de beste toepassing van deze brandstof zijn. De vraag is daarom of er prioriteit moet worden gegeven aan de vraag waar groene waterstof naartoe moet.
Onze exploitant Gaz-System houdt zich ook bezig met het transport van waterstof. Volgens Agnieszka Ozga, directeur van de afdeling Energietransformatie, wordt de waterstoftransmissie geanalyseerd.
Vorig jaar maakte het bedrijf een inschatting van de mate van belangstelling voor projecten met betrekking tot het transport van waterstof via het transmissienet, zowel vanuit het perspectief van producenten als van ontvangers.
Dankzij het onderzoek brengt het bedrijf de behoeften van de markt in kaart, waarmee marktdeelnemers hun bedrijfsactiviteiten de komende jaren kunnen ontwikkelen.
Uit de tijdens het onderzoek overgelegde enquêtes blijkt dat het volume van de waterstofproductie vanaf 2029 zal toenemen. Vanaf 2030 zal er een aanzienlijke toename zijn in de hoeveelheid geproduceerde waterstof, terwijl vanaf 2040 het productievolume op een constant niveau zal blijven (1,11 miljoen ton).
Aan de andere kant is het, zoals Ozga aangaf, nog steeds niet zeker welke grondstoffen gebruikt zullen worden om de decarbonisatiestrategie uit te voeren.
wnp.pl
