Anna Cieślak-Wróblewska: Polen werken het liefst thuis. Dat is goed nieuws, maar niet voor iedereen.
De redenen zijn gemakkelijk te achterhalen. Ten eerste is de werkloosheid in Polen verdwenen en zijn de lonen aanzienlijk gestegen. En hoewel je in West-Europese landen nog steeds meer kunt verdienen, worden de verschillen duidelijk kleiner. En soms, zoals recente studies aantonen, kan het salaris voor zomerbanen in Griekenland zelfs hetzelfde zijn als in Polen.
Waarom Polen niet meer op saxofoons willen spelenTegelijkertijd verandert de perceptie van werken in het buitenland en lijkt de mythe van het "grote geld" af te brokkelen. De kosten van levensonderhoud in het buitenland stijgen net zo snel als in eigen land, en economische migranten, zelfs seizoensmigranten, worden steeds vaker gediscrimineerd.
De gevolgen van dit fenomeen inschatten is echter mogelijk lastiger. Toegegeven, vanuit economisch perspectief geldt: hoe minder Polen vertrekken, hoe beter. Na jaren van verlies van kennis en vaardigheden van de arbeidsmarkt, wint Polen aan mogelijkheden om waardevolle menselijke hulpbronnen te behouden. Een ander probleem is dat het personeelstekort, veroorzaakt door de vergrijzing, een uitdaging blijft. Poolse bedrijven moeten zich in ieder geval steeds meer openstellen voor werknemers uit andere delen van de wereld, voornamelijk uit Oekraïne, maar in toenemende mate ook uit Azië en Afrika.
De geschiedenis leert ons dat stijgende lonen en de algemene levensstandaard in een bepaald land, enigszins paradoxaal, kunnen leiden tot een toename van anti-immigrantensentimenten. Wanneer we het gevoel hebben dat onze economische positie verbetert, vergeten we snel de ervaringen van voorgaande jaren, toen we zelf wereldwijd naar banen zochten. Nu, vanuit het perspectief van de meer welgestelden, beginnen we nieuwkomers te zien als een bedreiging voor hun positie, hun banen, hun lonen en als een last voor de sociale systemen.
Polen, zelf jarenlang een emigratieland, wordt nu een immigratieland. Dit zijn grote economische en sociale uitdagingen, en bovenal een test voor de politieke klasse. De primaire verantwoordelijkheid van de staat is het creëren van de voorwaarden voor integratie, het opleiden van mensen en het bestrijden van stereotypen om de fouten van sommige westerse landen te voorkomen. Helaas slaagt de overheid momenteel niet voor deze test.
RP
