Claude met sterke performance door naar finale Songfestival

Met het Frans-Engelstalige liedje ‘C’est La Vie’ heeft de Nederlandse zanger Claude zich dinsdagavond geplaatst voor de finale van het Eurovisie Songfestival, die zaterdag plaatsvindt in de Zwitserse stad Bazel.

In een show die gekenmerkt werd door veel bombastische optredens en weinig rustige nummers, stond de 21-jarige Claude Kiambe als dertiende op het podium. Hij droeg een bordeauxrood kostuum en bracht twee dansers en drie violisten mee. Het optreden was „recht uit het hart”, volgens Songfestivalcommentator Cornald Maas.

Naast Nederland plaatsten ook topfavoriet Zweden, Noorwegen, Albanië, IJsland, Polen, San Marino, Estland, Portugal en Oekraïne zich voor de finale. België, dat hoog stond bij de bookmakers, werd uitgeschakeld.

Gastland Zwitserland en de grote vijf landen Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en het Verenigd Koninkrijk waren al zeker van een finaleplaats. Donderdag plaatsen zich in de tweede halve finale nog tien landen.

Trefzeker

Claude gebruikte de zaal van de St. Jakobshalle om zijn levensloop uit te beelden. Het optreden, de afgelopen maanden uitgewerkt met creative director Pim Brassien, begon klein: de zanger stond bijna in het donker, erg dicht op de camera. ‘C’est la vie’ is in het eerste gedeelte een pianoballad en transformeert in een vreugdevol, dansbaar lied. Bij de overgang naar het meer dansbare element werd steeds meer van de zaal gebruikt, terwijl de camera hem bleef volgen in een lange take waarbij bijna geen enkele knip werd gebruikt.

Eerst voegden de dansers zich bij hem, gevolgd door de violisten. Ze kwamen samen het vreugdevolle meezing-deel van het lied („La-la-la-la vie!”) te brengen. Uiteindelijk verschenen indrukwekkende visuals van bloemen op de achtergrond, terwijl Claude “La vie en rose / La vie en noir” zong.

Op het eind stond Claude weer alleen op het podium. Hoewel, niet helemaal: in de spiegel zag hij een jonge versie van zichzelf, gespeeld door de 11-jarige jongen Olivier, die ook danst in de videoclip bij het nummer. Die beelden waren vooraf opgenomen omdat er geen kinderen jonger dan 16 op het Songfestivalpodium mogen optreden.

De zanger wist te overtuigen met een trefzekere performance. De zenuwen die hij tijdens eerdere repetities in zijn stem had, waren niet meer te horen. Dankzij de vele repetities in de aanloop naar de halve finale begon Claude zich meer thuis te voelen te worden op het podium van Eurovisie, het wiebelige was weg. Het optreden stond als een huis. Hij sloot af met een snik en een tweetalige dankwoord: “Merci! Dank jullie wel!”

Tegen NRC vertelde Claude eerder op de dag, tijdens een persmoment bij de ingang van zijn hotel, dat hij merkt dat het meertalige aspect van zijn song een snaar raakt: „Heel veel mensen begrijpen het lied. Het komt binnen. Dat is de kracht van taal en van muziek natuurlijk.”

De zanger stond opgewekt de pers te woord, iets wat vorig jaar met Joost Klein vaak anders was. Om positief in de wedstrijd te blijven had Claude geen sociale media als Instagram op zijn telefoon. Het welzijn van artiesten staat dit jaar op belangrijk aandachtspunt op de agenda van de organisator EBU, mede door de onrust rondom Joost Klein vorig jaar.

Lees ook

Van een vlammende vioolsolo tot twee stuiterende broers: NRC beoordeelde de Songfestivaloptredens van de eerste halve finale

In bepaalde delen van de arena, de zogenoemde blauwe zone, mag bijvoorbeeld niet gefilmd worden, ook niet door artiesten zelf. “Als ik nog gewoon niet heel chill voel, dan weet ik dat ik naar de blue zone kan. Het is best wel relaxed”, zie hij voor de camera’s.

Controverse

Het Songfestival is ook dit jaar weer onderwerp van controverse vanwege de deelname van Israël. Organisator European Broadcaster Union (EBU) houdt vol dat het Songfestival „geen politiek evenement” is. Ook het vlagprotocol zorgde voor ophef: artiesten mogen bij de traditionele vlaggenparade zaterdag geen Pride- of Palestijnse vlag dragen, enkel de vlag van hun eigen land.

In Bazel zelf was de afgelopen dagen ook weinig te merken van de spanningen. Nabij de arena waren straten afgesloten en in de stad was de aanwezigheid van een grote politiemacht merkbaar. Maar in de straten hing verder een ontspannen sfeer. Van noemenswaardige demonstraties was geen sprake. Her en der liepen uitgedoste Songfestivalfans rond, meestal met de vlag van het eigen land.

De sfeer kan later in de week nog wel veranderen: donderdagavond staat Israël in de tweede halve finale.

Met medewerking van Freyan Bosma en Arjan Meesterburrie