Een burn-out krijgen omdat je moeder bent geworden: ‘Mijn kindje huilde 20 uur per dag’

Een roze wolk die plotseling grijs of zelfs zwart wordt. Het onderwerp moeder zijn en er dan helemaal doorheen zitten tot zelfs een burn-out aan toe, is nou niet bepaald dagelijkse koffieautomatenpraat. Vanavond wordt het op televisie wél besproken, door de ‘slachtoffers’ zelf.

Een goede moeder heet de documentaire van Kim Faber. Hij maakt deel uit van de jaarlijkse reeks Teledoc Campus, een aantal korte filmische docu’s, geschoten door jonge regisseurs. KRO-NCRV zendt Een goede moeder vandaag uit en Metro bekeek hem alvast voor televisierubriek Blik op de Buis.

Kijkers zien drie openhartige vrouwen die moeder werden en in plaats van hosanna roepend door het leven gingen, op de zwarte wolk belandden. Ze kregen een burn-out en flink ook (lees hier meer Metro-verhalen over een burn-out). Het zijn Jasmijn, Elleke en Erin, die worden afgewisseld met een moeder die in gesprek is met een vrijwilligster van De Oudertelefoon. De belster „weet niet meer wat ze moet”, „zou willen dat ze het beter kan” en „geniet helemaal niet”.

De drie dames die hun verhaal over de burn-out vertellen, hadden allemaal een ideaalbeeld van ‘de perfecte moeder’. Jasmijn, die in vriendenboekjes bij ‘wat ze later wilde worden’ standaard moeder invulde: „Voor mij was dat iemand die alles altijd op orde had.” Elleke: „Iemand die alle ballen in de lucht kan houden, met een stralende lach.” En Erin: „Een perfecte moeder heeft een keurig dagritme, de kindjes helemaal netjes. Ze kan werken en zorgen voor de kinderen goed combineren. Er is nooit chaos in huis, nooit troep.”

Bij dat ideaalbeeld gaat het blijkbaar soms mis. En een burn-out krijgen als je moeder wordt, huh, hoezo? Het gezamenlijke gevoel van de drie nadat ze eerst trots hun kroost op de wereld hadden gezet: ze voelden dat ze hadden gefaald. En dat ze te hoge eisen aan zichzelf hadden gesteld.

Erin schaamde zich zo voor haar burn-out als moeder, dat ze het bijna aan niemand vertelde. Inmiddels weet zij dat ze bepaald niet de enige is en wilde daarom aan deze docu meewerken. Vooral omdat het onderwerp niet vaak besproken wordt. Erin wil (nog onwetende) moeders meegeven dat de wolk echt niet altijd roze is, maar je je daar ook niet voor hoeft te schamen. Dat zij op een gegeven moment helemaal op was, is zo gek niet: „Mijn kindje huilde enkele maanden lang twintig uur per dag. Of beter: hij krijste.”

Regisseur Kim Faber zegt over haar film: „Met Een goede moeder wil ik de maatschappelijke druk op moderne moeders kritisch onderzoeken. Sinds ik zelf moeder ben, voel ik hoe groot deze druk kan zijn. We moeten succesvol zijn in ons werk, met liefde en geduld voor onze kinderen zorgen, het huis op orde houden en daarnaast ook nog een rijk sociaal leven hebben. Het is een onmogelijke balans.”

Metro leerde Faber kennen van haar documentaire Zomerdromen. Die ging over een zomerkamp voor kinderen met kanker en was eerlijk gezegd indrukwekkender. Toch is het goed dat Faber het onderwerp voor tv heeft gemaakt en moeders met een burn-out aan het woord laat. En juist omdat het thema zo goed is, had ‘iets uitgebreider’ best op z’n plaats geweest. Hulpverleners (met een oplossing?) hadden een prima toevoeging kunnen zijn.

Een goede moeder is vanavond (29 september) om 23.10 uur bij KRO-NCRV op NPO 2 te zien. Terugkijken kan via NPO Start.

Meer lezen over (nieuwe) programma’s op tv?