De fascinerende Amalfikust van Italië: heuveldorpjes, azuurblauwe stranden, wijngaarden, olijf- en citroenboomgaarden

Er zijn maar weinig ansichtkaarten ter wereld die de magie, schoonheid en persoonlijkheid van de Italiaanse Amalfikust in beeld brengen.

Aan de Tyrreense Zee ligt een kustroute die bij elke bocht van de Golf van Salerno verrassingen biedt: steile kliffen, geheime baaien en hangende terrassen waar wijnranken, olijfbomen en citroenbomen groeien.

De zomers zijn warm en de winters zijn mild. De route wordt afgelegd over snelweg 163 , die zich over 40 kilometer langs de Middellandse Zeekust uitstrekt.

Van Positano in het westen tot Vietri sul Mare in het oosten liggen er 13 gemeenten in dit deel van de regio Campanië , dat in 1997 door UNESCO tot werelderfgoed werd verklaard.

Deze steden liggen ten zuiden van Pompeii en ten oosten van het schiereiland Sorrento. Veel reizigers ontdekken deze steden nadat ze de grotere toeristische bestemmingen, zoals Napels, hebben bezocht.

Vanuit Napels kunt u bijvoorbeeld met de trein naar Sorrento of Salerno reizen en vervolgens met de auto, bus of veerboot verder reizen .

Het voordeel van veerboten is hun snelheid en het panoramische uitzicht vanaf zee, waarmee u verbindingen hebt naar Positano, Amalfi en andere kustplaatsen.

De geschiedenis van de Amalfikust gaat terug tot het Romeinse Rijk. De bewoners sloten zich tijdens de Grieks-Gotische Oorlog echter aan bij de Byzantijnen, omdat ze zo meer autonomie kregen.

De Maritieme Republiek van Amalfi was de oudste van de vier maritieme republieken en werd in de 10e eeuw een hertogdom. Tussen het einde van de 10e en het begin van de 11e eeuw beleefde het hertogdom van Amalfi zijn grootste expansie, totdat het in 1136 door de Noormannen werd veroverd en de kust in verval raakte.

Maar Amalfi werd de hoofdstad van het gelijknamige district van het Koninkrijk der Beide Siciliën, dat in 1861 werd geannexeerd door het Koninkrijk Italië.

De Amalfikust is een fascinerende bestemming met enkele van de mooiste stranden van de Tyrreense Zee en ter wereld. Ze zijn echter niet heel uitgestrekt en de ondergrond is meestal steenachtig, met kleine kiezels.

De bekendste en meest bezochte steden zijn ongetwijfeld Positano, Amalfi en Ravello, maar wie een auto huurt en de omgeving beter wil verkennen, kan ook een bezoek brengen aan plaatsen als Praiano, Furore, Conca dei Marini, Atrani, Minori, Maiori, Cetara en Vietri sur Mare.

Hier is een rondleiding langs deze hypnotiserende plekken.

Het is puur mediterraan, ten westen van het fascinerende natuurlijke balkon: een verticaal dorp dat aan de berg hangt en in terrassen met witte huizen, bloemrijke steegjes, boetiekjes, cafés, restaurants en eindeloze trappen naar de zee afloopt.

Op het 400 meter lange Marina Grande-strand , omzoomd met kleurrijke parasols, kom je niet zelden beroemdheden tegen, maar de echte luxe schuilt in het verdwalen in de verborgen hoekjes en gaatjes. Een wandeling is voldoende om linnen kleding, handbeschilderd keramiek, sieraden, souvenirs, citroenzeep en aquarellen te ontdekken.

Onder de kerk van Santa Maria Assunta, met zijn geel-groene-blauwe majolicakoepel, ligt een Romeinse villa uit de eerste eeuw die door de uitbarsting van de Vesuvius onder water is komen te staan. Romeinse patriciërs bouwden in Positano buitengewone vakantiehuizen, aangetrokken door het landschap en het aangename klimaat.

Vanaf de pier vertrekken kleine bootjes naar Li Galli, drie legendarische eilandjes omgeven door kristalhelder water. Een ander pareltje is Fornillo Beach, dat te voet bereikbaar is en perfect is om te snorkelen.

Voor onvergetelijke uitzichten slingert de Sentiero degli Dei (Godenweg) zich door het Lattari-gebergte, met panoramische uitzichten die tot aan Capri reiken. Jarenlang was het de enige verbinding tussen de steden en dorpen aan de Amalfikust, tot de aanleg van Nationale Route 163.

Tussen Amalfi en Positano liggen een handvol steden die een bezoek waard zijn, hoewel toeristen meestal in Amalfi, Positano en Ravello verblijven.

Een daarvan is Praiano , een vredig toevluchtsoord met helder water, smalle straatjes, smalle trappetjes en kleurrijke huizen. Dit vissersdorp, de voormalige zomerresidentie van de Dogen, schittert met zijn majolica-heiligdommen en altaren, zijn uitzichtpunten en zijn stranden, zoals de prachtige Marina di Praia.

Furore ligt verscholen in een verborgen fjord, waar een kloof tussen de kliffen de zee onthult tot aan een strand van minstens 25 meter diep. Vanaf de brug eroverheen kun je de golven horen die Furore hebben doen ontstaan, dat wordt beschouwd als een van de "mooiste dorpen van Italië".

Filmset en rotsspringavontuur, cinema en natuur vermengen zich hier.

Het nabijgelegen Conca dei Marini is een dorp vol zee en legendes, met een combinatie van witte huizen op kliffen en boomgaarden met olijf- en citroenbomen. Er wordt gezegd dat eeuwen geleden de janare, rituele experts, elkaar ontmoetten in de olijfgaard bij de kerk van San Pancrazio.

Het is geschiedenis, zee en legende. Volgens de mythe stichtte Hercules de stad ter ere van zijn geliefde; volgens de overlevering ontstond de stad nadat een storm Romeinse families naar deze uithoek van de kust had gedreven. Later zou het een maritieme republiek worden, een pionier in de handel met het Oosten en de geboorteplaats van de "Amalfi Tablet", een van de eerste wetboeken van maritiem recht.

Amalfi was van de 9e tot de 11e eeuw een bloeiende maritieme republiek, gebaseerd op handel over de Tyrreense Zee met markten in het oosten. Dat verleden is nog steeds terug te vinden in de soukachtige indeling, gekenmerkt door een labyrint van steile steegjes, geurend naar citroen en zout, en trappen tussen dicht op elkaar staande huizen die de berg opklimmen.

Tegenwoordig is het verleden van de stad terug te vinden in de oude arsenalen, in het Papiermuseum van de Valle dei Molini en vooral in de imposante kathedraal van San Andreas. Deze bevindt zich in het centrum en kroont de Piazza del Duomo met haar neo-Moorse gevel en monumentale trap.

Het strand Marina Grande is het meest toegankelijke en gezinsvriendelijke strand. Het wordt gekenmerkt door zand en kiezels, en er zijn bars en restaurants.

Op een steenworp afstand van Amalfi ligt Atrani, een miniatuurversie van de antieke wereld. Het is qua oppervlakte de kleinste gemeente van Italië en heeft de sfeer van een authentiek zuiders vissersdorp behouden.

Een handvol huizen ligt vanaf het strand de heuvel op, beschut door de bergen en met uitzicht op de blauwe Tyrreense Zee.

Van Romeinse oorsprong, de Etrusken, Grieken, Noormannen en Spanjaarden kwamen hier allemaal langs. Tegenwoordig kunt u tussen smalle straatjes, binnenplaatsen en gewelfde paden een rust inademen, onaangetast door verkeer en lawaai. Het hart is de Piazza Umberto I, een voormalige haven waar u nu koffie kunt drinken met uitzicht op zee.

In de buurt staat de neoklassieke kerk San Salvatore de' Bireto, een kerk die herinnert aan de tijd dat de investituur van de Dogen van de Maritieme Republiek van Amalfi hier plaatsvond.

Verborgen kerken, trappen met uitzicht en tavernes onder stenen bogen: in Atrani lijkt alles stil te staan in de tijd. De kliffen omsluiten een klein strand en de kalme zee is ergens tussen groen en blauw.

Ravello, gelegen op meer dan 350 meter boven zeeniveau, is een van de meest charmante stadjes aan de Amalfikust . Vanaf de terrassen heeft u uitzicht op de Golf van Salerno en de lucht is geurig van mediterrane vegetatie.

Villa Rufolo is een schitterende stad met een mix van Arabische, Siciliaanse en Normandische stijlen, zalen, torens en bloemrijke tuinen.

De Villa Cimbrone Belvedere staat bekend als het "terras van de oneindigheid", een elegant balkon versierd met 18e-eeuwse marmeren bustes. De villa is een exclusief vijfsterrenhotel, maar de tuinen zijn open voor publiek, met paden die slingeren tussen beelden en blauweregen.

Het historische centrum van Ravello herbergt smalle straatjes, de basiliek van Santa Maria Assunta en San Pantaleone en ambachtelijke keramiekwerkplaatsen.

Hoewel Ravello op grote hoogte ligt, heeft het ook toegang tot de zee: in het dorp Castiglione ligt een strand dat u via zee of over land kunt bereiken door ongeveer 200 treden af te dalen.

Intiemer dan buurdorp Maiori, combineert Minori geschiedenis, landschap en smaak. De kustpromenade leidt naar de basiliek van Santa Trofimena en de Romeinse villa uit de eerste eeuw, met goed bewaard gebleven schilderijen en fresco's.

Tussen citroenboomgaarden en panoramische uitzichten op zee verbindt de Citroenroute Maiori met andere steden. En de lokale banketbakkers bevestigen waarom deze hoek de Stad van de Smaak wordt genoemd.

Maiori staat daarentegen bekend om het langste strand van de Amalfikust en om zijn Saraceense torens, zoals de Normandische toren en La Cerniola, oude verdedigingswerken. Naast baaien zoals Salicerchie (bereikbaar via een afdaling van 160 treden), weerspiegelen de collegiale kerk van Santa Maria a Mare, Santa Maria delle Grazie en de abdij van Santa Maria dell'Olearia lokale tradities.

Het heeft de authentieke sfeer van een vissersdorp behouden, met zijn haven, pastelkleurige huizen, Marina-strand en de Vicereale-toren .

In de hoofdstraat, Corso Garibaldi , vindt u historische kerken, lokaal keramiek en typische producten.

Cetara is ook een strategisch punt voor wandeltochten van verschillende intensiteit op verschillende hoogtes, zoals het pad door olijfgaarden, wijngaarden en terrassen met citroenbomen dat naar Punta Fuenti leidt.

Colatura di Alici, een eeuwenoude ansjovissaus, is het culinaire juweeltje van de plaats en het resultaat van een ambachtelijk proces dat van de Romeinen stamt en door cisterciënzer monniken is geperfectioneerd.

In Campanië wordt gezegd dat het de eerste parel van de Amalfikust is. Voor iedereen die vanuit Salerno komt, is dit de eerste stop in het oosten.

Reizigers zullen de kleuren blauw en geel herkennen: het zijn de kleuren van de majolicategels die de koepel van de kathedraal van San Juan Bautista sieren, op het hoogste punt van het historische centrum.

En het getuigt van een keramiektraditie die begon in de Renaissance en voortleeft in werkplaatsen, winkels en musea. Het "Vietri-geel" valt op naast de smaragdgroene ezelsbeeldjes, een herinnering aan de oude transportmiddelen van de streek.

De Marina di Vietri biedt fijne zandstranden en ondiep water , terwijl Crestarella het kustlandschap compleet maakt.