Nog een ruimteschip in brand: waarom exploderen Elon Musks raketten? Zijn zijn plannen in gevaar?

De explosie van Starship 36 tijdens een statische test, die plaatsvond om zes uur 's ochtends (Spaanse tijd), is een nieuwe tegenslag voor SpaceX, na drie eerdere tegenslagen. Het brengt niet alleen de plannen om de volledige Starlink-constellatie te lanceren (12.000 satellieten, waarvan de helft al is gelanceerd) in gevaar, maar heeft ook gevolgen voor het programma om astronauten terug naar de maan te sturen .

Starship is de tweede trap van Elon Musks megaraket. De eerste trap, de Super Heavy-booster met 33 Raptor-motoren, lijkt al behoorlijk betrouwbaar; het is de tweede trap, het deel dat met zijn lading satellieten of astronauten in een baan om de aarde moet komen, die voor serieuze problemen zorgt, voornamelijk vanwege het voortstuwingssysteem.

Wat is er met het schip gebeurd?

Starship wordt aangedreven door zes motoren: drie geoptimaliseerd voor gebruik tijdens de opstijging, in de atmosfeer (starten en landen, remmen), en drie voor gebruik in de ruimte. Tot nu toe waren de recente vluchtstoringen te wijten aan catastrofale fouten in dit gedeelte: structurele trillingen, brandstoflekken die tot branden leidden, en een reeks andere anomalieën die nog niet volledig zijn verholpen.

De statische test die donderdag slecht afliep, bestond simpelweg uit het activeren van de stuwraketten van het schip terwijl het aan de grond verankerd bleef. Het doel was om te verifiëren of de nieuwe maatregelen, zoals het hitteschild boven het motorblok en de versteviging van de brandstofleidingen, hun doel bereikten.

Er was niet eens de kans om te beginnen met testen. Hoewel de exacte oorzaak nog steeds onbekend is, lijkt het erop dat een drukpiek of een defecte afdichting in de tanks de constructie van het schip heeft doen scheuren, gevolgd door een grote vuurbal en aanzienlijke schade aan het testplatform. De motoren waren nog niet eens ontstoken.

Wat hebben we sindsdien geleerd?

De test werd gefilmd met hogesnelheidscamera's. Een frame-voor-frame analyse laat duidelijk zien dat het gaslek – geen explosie – plaatsvond aan de bovenkant van de raket, waar het laadruim zich bevond, en niet in de methaantank (midden) of zuurstoftank (onder). De constructie stortte onmiddellijk in, gevolgd door de instorting van het centrale deel en de onmiddellijke explosie.

De vrachtruimte bevat slechts een paar relatief kleine tanks, één voor methaan en één voor zuurstof. Deze bevinden zich direct in de neus van het toestel. Ze werden op het laatste moment toegevoegd om ervoor te zorgen dat de motoren tijdens de landing voldoende brandstof zouden krijgen om te ontsteken, ondanks alle bochten en kronkels die nodig zijn om van een horizontale naar een verticale landing te gaan.

Bij gebrek aan verdere informatie lijkt het er dus op dat het ongeluk werd veroorzaakt door een lek in een van deze hulptanks of in de leidingen die de vloeistof naar de drijfgassen transporteren en door het midden van het laadruim lopen. Het was dus geen explosie in de letterlijke zin van het woord, noch veroorzaakte het een vernietigende schokgolf; de vuurbal was het resultaat van een onmiddellijke verbranding veroorzaakt door een vonk in een mengsel van duizenden liters methaan en zuurstof. Het resultaat was echter even catastrofaal. Het Starship werd volledig verwoest, met fragmenten die alle kanten op vlogen.

Zijn zoveel explosies normaal?

Dergelijke incidenten zijn niet ongebruikelijk in het Starship-programma, dat een snelle ontwikkelingsfilosofie volgt, gebaseerd op iteraties en leren van fouten. Na de vernietiging van Starship 36 zal de geplande tiende testvlucht worden uitgevoerd door het volgende prototype, Starship 37 .

Hoewel elke mislukte lancering een paar miljoen dollar kost, zijn de lessen die we leren nog veel meer waard. SpaceX past zijn ontwerpen na elk incident aan: algoritmes worden aangepast, structuren worden versterkt en Raptor-motoronderdelen worden opnieuw ontworpen.

Zo werd na de mislukking van de negende vlucht , die resulteerde in een drukverlies in de interne tanks, het passieve druksysteem aangepast. Na het mislukte scheidingsincident werd een nieuwe scheidingstechniek met directe ontsteking ingevoerd.

Omdat SpaceX een particulier bedrijf is, kan het de trial-and-error-methode zo vaak toepassen als het nodig acht. NASA, waarvan de programma's zijn goedgekeurd door een congrescommissie, moet veel voorzichtiger zijn. Een mislukking zou kunnen leiden tot de annulering van het hele project of, in het beste geval, tot het jarenlang wordt uitgesteld totdat er weer financiering wordt ontvangen.

Brengt het uw toekomst in gevaar?

De reis van Starship is nog steeds omgeven door onzekerheid, maar elke stap wordt nauwgezet gedocumenteerd en tot in detail geanalyseerd. Het doel blijft onveranderd: een betrouwbaar, herbruikbaar systeem creëren dat het ruimtevervoer kan revolutioneren, zowel voor vracht als voor astronauten.

Naast het belang ervan als voertuig voor de gelijktijdige lancering van honderden satellieten, heeft NASA een aangepaste versie van Starship ingezet als maanlandingsmodule. De verwachte lancering is rond 2027, hoewel deze datum steeds onwaarschijnlijker lijkt.

Tijdens de aanstaande Artemis 3-missie zou de HLS onbemand worden gelanceerd, met als doel om de aarde in een baan om de aarde te brengen. Dit betekent uiteraard dat hij daar met lege brandstoftanks zal aankomen. Hij zou moeten worden bijgetankt met meer methaan en vloeibare zuurstof om richting de maan te kunnen vliegen en vervolgens te kunnen landen.

Daarvoor zouden minstens vijf extra Starship-tankers moeten worden gelanceerd. Elk zou automatisch aan het hoofdschip moeten aanmeren en de benodigde brandstof moeten overbrengen. De operatie moet snel worden uitgevoerd om het verlies van methaan en zuurstof door verdamping te minimaliseren. Daarom zijn er twee lanceertorens op Boca Chica (en nog een op Kennedy), waardoor deze superraketten met zeer korte tussenpozen kunnen worden afgevuurd.

Geen van deze kritieke operaties is tot nu toe uitgevoerd. Sterker nog, de nieuwste Starships bereikten de ruimte nauwelijks voordat ze fatale problemen kregen.

Zal Starship de maan bereiken?

Volgens het oorspronkelijke schema zou de HLS, na bijgetankt te zijn, in een baan om de maan worden gelanceerd, waar hij zou wachten op de aankomst van een Orion -capsule met vier astronauten. Zodra de twee schepen aangemeerd waren, zouden twee van hen overstappen op het landingsvoertuig en afdalen naar de maan.

Het NASA-contract vereist dat SpaceX minstens één automatische maanlandingsdemonstratie uitvoert voordat levens in gevaar komen. Hoewel de fabriek in Boca Chica raketten produceert in een spectaculair tempo (de Super Heavy is tenslotte niet veel meer dan een roestvrijstalen cilinder, voortgestuwd door motoren die met een frequentie van één per 48 uur worden geproduceerd), lijkt het duidelijk dat de lanceringsdatum van Artemis 3 steeds verder weg lijkt te liggen.

En China? Welnu, dat land zet zijn voorbereidingen voort met hetzelfde doel: de maan in 2030. Slechts een paar dagen geleden voerde het land met succes een test uit van het reddingssysteem voor het ruimtevaartuig Mengzou , het equivalent van de Amerikaanse Orion . De maanmodule, Lanyue genaamd, is nog niet gevlogen en het Chinese agentschap heeft nog niet aangekondigd wanneer de eerste test zal plaatsvinden. Het enige dat bekend is, is dat het een gezamenlijke vlucht met de hoofdmodule zal zijn om de rendez-vous- en assemblagemanoeuvre van beide te testen.

De huidige situatie bij NASA is er een van absolute verbijstering . Met een drastisch ingekrompen budget, het stopzetten van diverse veelbelovende wetenschappelijke programma's en Trumps veto tegen Jared Isaacman , zijn eigen kandidaat voor het bestuur, lijkt de nabije toekomst van het agentschap uitsluitend af te hangen van twee private contractanten: SpaceX en Blue Origin. En geen van beide verloopt zoals gepland. De nachtmerrie – die zich elke dag herhaalt – is te zien dat de volgende vlag die op de maan wappert rood zal zijn met vijf gouden sterren.