Wat als de euro de dollar niet wil vervangen?

Toen Donald Trump president werd, kon je voor één euro $1,04 kopen. Op dit moment kun je het kopen voor $ 1,12, terwijl sommige analisten al verwachten dat de prijs richting $ 1,20 gaat. Dit is niet zomaar een getal, het is een signaal. Een verandering van tijdperk, zoals sommige analisten voorspellen? Maandenlang werd er gespeculeerd over het einde van de heerschappij van de dollar, deels vanwege het groeiende internationale wantrouwen in het Amerikaanse economische beleid onder Trump, het oplopende begrotingstekort en een minder voorspelbaar buitenlands beleid.
De Federal Reserve (Fed) is ook bekritiseerd vanwege het gebrek aan duidelijkheid en de ongelijke reactie op recente economische schokken, wat de zwakte van de dollar ten opzichte van andere belangrijke valuta's heeft aangewakkerd. Er zijn redenen om te denken dat de euro die rol nog wel even kan spelen, maar er zijn ook sterke redenen om te denken dat de euro daartoe niet van plan is .
Europa trekt kapitaal aan, maar wil niet de kroonDe kop van Bloomberg op 17 april verraste meer dan één persoon; "De euro ontpopt zich als een alternatieve veilige haven, samen met Duitse obligaties." Ook de Europese Centrale Bank (ECB) en andere instellingen zijn het erover eens dat de euro een nieuwe rol gaat spelen als wereldwijde financiële haven.
Aan de andere kant trekken Duitse obligaties, volgens gegevens van JP Morgan, instroom van internationale investeerders aan op niveaus die we sinds de eurocrisis in 2012 niet meer hebben gezien. Als gevolg hiervan is de Europese munt dit jaar tot nu toe met 9% versterkt . Tot zover past alles. Als de dollar daalt, moet er iemand zijn plaats innemen. En de euro is, vanwege zijn economische omvang en institutionele stabiliteit, de logische kandidaat.
Maar het is één ding om een tijdelijk toevluchtsoord te zijn voor investeerders die genoeg hebben van Washingtons tactieken, maar het is iets heel anders om de wereldwijde reservemunt te willen zijn. Omdat de heersende munteenheid van het mondiale financiële systeem geen prijs is, maar een last . En Europa lijkt, in tegenstelling tot de Verenigde Staten, niet veel zin te hebben om die last te dragen.
Ten eerste omdat er geen Europese schatkist bestaat. Er zijn er veel. Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje... elk met zijn eigen schulden, zijn eigen rekeningen en zijn eigen problemen. En hoewel het waar is dat de gezamenlijke uitgifte van Next Generation-obligaties een mijlpaal markeerde in de fiscale integratie, blijft het een uitzondering. Er is geen vaste toezegging om schulden op grote schaal te mutualiseren . En zonder dat vertrouwen hebben de markten geen vertrouwen.
Ook de Griekse crisis van 2012 ligt nog vers in het geheugen. Toen de euro op het punt stond in te storten, konden alleen de woorden van Draghi ("wat er ook voor nodig is") het project redden. Sindsdien wordt de euro geplaagd door existentiële twijfels over wat er zou gebeuren als een ander land zou dreigen uit te stappen of als de markten geen vertrouwen meer zouden hebben in de Italiaanse of Franse schulden.
Analisten van Deutsche Bank wijzen erop dat de euro sterk is wanneer het rustig is, maar extreem kwetsbaar in een crisis . Omdat de ECB niet de Fed is. Het heeft niet de capaciteit of het mandaat om op te treden als een wereldwijde kredietverstrekker in laatste instantie. En bovenal is er geen enkele politieke regering die haar beslissingen ondersteunt.
De sterke euro zorgt nu al voor bijkomende schade.Aan de andere kant begint de kracht van de euro nu al pijn te doen. Bedrijven als SAP, Porsche en Schneider Electric hebben duidelijke waarschuwingen afgegeven. Elke cent die de euro ten opzichte van de dollar stijgt, zorgt ervoor dat de inkomsten met miljoenen euro's dalen. De CFO van SAP schat dat het bedrijf € 30 miljoen aan winst verliest voor elke 0,01 cent waardestijging. Heineken heeft gewaarschuwd voor een verlies van 180 miljoen. En Schneider, tot 1,25 miljard.
En veel van deze bedrijven hebben valutarisico's geactiveerd. Maar het is bijna 2026 en de dekkingen verlopen binnenkort. Als de euro sterk blijft, zal de klap echt zijn . En Europese exporteurs beginnen er al korting op te geven.
Ook de reactie van de markten is veelzeggend. Volgens HSBC is de winstgroeiverwachting voor de FTSE Europe-index verlaagd van 4% naar 2,9%. Barclays en Morgan Stanley zijn het erover eens dat voor elke 5% stijging van de euro, de winst met 1,5% tot 2% daalt. Goldman Sachs verwoordt het anders: een sterke euro wekt vertrouwen, maar vermindert de aantrekkelijkheid van aandelen.
Dus, terug naar de oorspronkelijke vraag. Wil de euro de dollar vervangen? Dat zou ik kunnen, misschien. Maar heb je wel interesse? Dat is een andere vraag. Om een wereldwijde reservemunt te worden, moet je de planeet overspoelen met schulden in euro's. En dat betekent geld uitgeven, schulden aangaan en risico's nemen . Precies het tegenovergestelde van wat Duitsland en andere Scandinavische landen willen. En omdat het ook betekent dat we op politiek en financieel gebied een leidende rol op ons moeten nemen op wereldniveau. De ankerman zijn in momenten van paniek. Om de kredietverstrekker in laatste instantie te zijn. Europa is daar eenvoudigweg niet op ingericht.
En als de euro die troon onbedoeld door traagheid zou bezetten, zou dat een last kunnen worden. Een munteenheid die te sterk is, de export belemmert, het concurrentievermogen vermindert en de interne spanningen tussen landen in het zuiden en noorden doet toenemen.
De paradox is duidelijk. De euro wordt sterker omdat er vertrouwen is. Maar als het te sterk wordt, kan het juist dat vertrouwen vernietigen. Omdat het ongelijkheid creëert, omdat het politieke spanningen creëert en omdat het de scheuren in een onvolledige unie blootlegt.
Misschien is de euro uiteindelijk een comfortabelere tweede optie. Als gedeeltelijke schuilplaats. Als tijdelijk alternatief. En niet als dominante munteenheid van het wereldwijde financiële systeem. En misschien is die beslissing geen teken van zwakte. Het kan een langetermijnstrategie zijn. En Europa heeft daar veel ervaring mee.
20minutos