In het kloppende hart van Tokio wordt de deugd van diplomatieke kunst tentoongesteld

In het hart van Tokio. De wijk Roppongi (Minato-ku). Een stadswandeling langs grote vastgoedcomplexen, design, tuinen en openluchtkunstwerken, waar ook een meeslepende ervaring in de hedendaagse geschiedenis plaatsvindt, in wat je zou kunnen omschrijven als het "museum dat je niet verwacht": zoals veel Japanse dingen is het een discrete, halfverborgen plek, maar vol emotie, met uitzonderlijke documenten en een bijzondere inspiratiebron voor reflectie in zo'n zorgwekkend geopolitieke context.

Ik begin de wandeling vanuit Roppongi Hills, een complex boven het metrostation Itchome (Namboku-lijn). Dit gebouwencomplex, een van de hoogste in Tokio, is de thuisbasis van de Mori Building Company. Het heeft een panoramisch observatorium op de 52e verdieping. Het complex, gewijd aan ondernemer Mori Minoru, biedt een ontwerpsynthese van ruimtes die de integratie van vastgoed, zaken, immersieve tuinen en wellness benut. De entree is spannend met de grote Maman Spider, een metalen sculptuur van kunstenares Louise Bourgeois die ons herinnert aan de deugden van het leven in de wereld en ons idealiter introduceert in het Mori Museum, gewijd aan hedendaagse kunst in Roppongi Hills. Ik daal af richting Azabu (een zeer oude wijk), een gebied met ambassades, tempels en altaren, waaronder Zozoji en Nishikubo Hachiman opvallen. De Tokiotoren is een echte trekpleister en een van de verplichte bezienswaardigheden op een toeristische route. Overdag is de toren majestueus en doet hij denken aan de Eiffeltoren. 's Nachts is de toren dankzij de verlichting altijd een blikvanger in de Japanse hoofdstad.

Tussen Roppongi Hills en de Tokyo Tower ligt een ander modern vastgoedcomplex dat winkelen, zakendoen, kunst en natuur combineert: de Azabudai Hills Mori Jp Tower, gevierd als het hoogste gebouw van Japan, met een hoogte van meer dan 320 meter. Twee grote toeristische trekpleisters: het Mori Digital Museum, een adembenemende onderdompeling in hyperrealiteit, en de grote panoramische trap op de 34e verdieping van de veelzijdige stedelijke structuur van Tokio. Er is ook een rijke en veelkleurige tuin die de sterke band tussen de menselijke geest en de natuur altijd in herinnering brengt.

Vrijwel bij de ingang van de monumentale Azabudai-heuvels geven twee eenvoudige plaquettes, die niet erg goed zichtbaar zijn voor toeristen, aan dat het complex het Centraal Diplomatiek Archief van het Ministerie van Buitenlandse Zaken van het Land van de Rijzende Zon huisvest, samen met wat bekendstaat als de Tentoonstelling/Museum van Diplomatieke Archieven. Hoe zou je zo'n kans kunnen missen na een ochtend gewijd aan uitstekend vastgoed, design, de emoties van digitale kunst en tuinen? En zo opent de respectvolle ontvangst door twee vriendelijke functionarissen de deuren van deze plek, die een uitzonderlijke verzameling getuigenissen verzamelt die de geschiedenis van het moderne Japan en tegelijkertijd van de wereld hebben getekend. In een van de glamoureuze zakencentra, Tokio, een onverwachte ervaring die de rol van de diplomatie in de moderne staat oproept en verheerlijkt en tevens een moment van zelfbewustzijn van Japan markeert, ook met betrekking tot de dramatische fasen van zijn geschiedenis. De beschermgodin van deze ervaring is Yoshida Shigeru, die we zouden kunnen omschrijven als de oosterse De Gasperi, protagonist en stuurman van de wedergeboorte van Japan uit het nucleaire puin van de Tweede Wereldoorlog. Het doel van deze museumruimte is om de evolutie van de moderne Japanse geschiedenis, vanaf het midden van de 19e eeuw, te tonen aan de hand van diplomatieke documenten. Het herstel van de keizerlijke macht, de opening naar de wereld, de opbouw van een land dat zich steeds meer richt op internationale handel, tussen pieken en dalen. We vinden getuigenissen van Commodore Perry, een Amerikaan, en de Russische admiraal Putjatin: de grote landen die zich openstellen voor het Oosten.

Ontwerpen, perkamenten, zegels, handtekeningen wisselen elkaar af, herdenkingsmedailles, vergunningen en paspoorten. Er zijn documenten over de complexe en contrasterende betrekkingen met Rusland en China, het menu van de receptie voor de verjaardag van keizer Meiji in 1884. De aantekeningen over het Verdrag van Versailles. Het pact met Duitsland en Italië, ondertekend door Von Ribbentrop en Ciano, mocht niet ontbreken, of de dispatch die in meerdere delen wordt herdacht in de films over Pearl Harbor. Evenals de overgave van 1945 na de nucleaire ramp en de nederlaag van het militarisme, de heropening van China onder Mao en Zhou Enlai en de détente met de USSR (onder de handtekening van Chroesjtsjov). Het is moeilijk om alles op te noemen, maar het is zeker een reis waard. Zeker vandaag de dag, nu de wereld door talloze conflicten wordt doorkruist.