Wat Meloni en Schlein kunnen leren van het common sense-model van Merz

Recht of gezond verstand? Terwijl we afwachten of Friedrich Merz de kracht zal hebben om een ​​grote kanselier te zijn, aan het roer van een fantastische rechtervleugel, aan het hoofd van een schreeuwende meerderheid, is er een nuttig experiment dat de moeite waard is om uit te voeren . Het probeert te achterhalen of er in het droomboek van de grote Duitse coalitie stof tot nadenken staat die bruikbaar is voor het nadenken over de toekomst van Italië . Het antwoord op deze vraag, en dat is ja, is te vinden in de honderdzesenveertig pagina's van het coalitieprogramma dat door CDU, SPD en CSU is ondertekend en dat de titel draagt ​​“Verantwortung für Deutschland”, “Verantwoordelijkheid voor Duitsland”. Het programma bevat een flinke dosis realiteitszin, pragmatisme en reformistisch compromis tegen het oude en nieuwe populisme van rechts en links.

De bedoeling van het regeringsprogramma van de Duitse coalitie is om te proberen een bruikbare oplossing te vinden voor de bestrijding van de economische neergang en de opkomst van het extremisme. Het programma werd de afgelopen dagen alleen nog maar terloops besproken, met grote verontwaardiging van centrum-rechts vanwege een primeur van de Welt die naar verluidt ontdekte dat het Duitse regeringspact een verwijzing naar Italië als bevoorrechte partner om samen met Frankrijk een nieuw Europa te bouwen, had verwijderd. Het is om te proberen een bruikbare oplossing te vinden voor de bestrijding van de economische neergang en de opkomst van extremisme, door burgers een alternatief te bieden voor een beleid dat gebaseerd is op grove propaganda , nationalistische sluiproutes en een cultuur van zondebokken. En daarbij spreekt de meerderheid onder leiding van Merz, een meerderheid die de niet geringe taak heeft om het pad recht te trekken van een land dat de afgelopen twintig jaar zijn fortuin heeft opgebouwd op twee activa die niet meer bestaan, namelijk goedkoop gas uit Rusland en voordelige export naar China , de taal van de waarheid op een veelheid van onderwerpen. Europa, defensie, milieu, belastingen, werk, immigratie .

De coalitie onder leiding van Merz schrijft – Merz, die zoals u weet vandaag in Rome zal zijn en vóór deelname aan de pauskroning door Giorgia Meloni in Palazzo Chigi zal worden ontvangen – dat de Russische agressie geen regionaal conflict is, maar een systematische uitdaging voor het hele westerse democratische model en voor de grondslagen van de internationale coëxistentie. Daarom is het noodzakelijk om Oekraïne steun te verlenen “die niet aan een willekeurige tijdslimiet is gebonden”, die zo lang zal duren als nodig is, die gepaard zal gaan met het sturen van moderne wapens, munitie, verdedigingstechnologieën en luchtafweersystemen en die parallel zal gaan aan de toezegging van Duitsland om Kiev te steunen bij de voortgang van het toetredingsproces tot de Europese Unie. Oekraïne verdedigen betekent onszelf verdedigen, zegt de Duitse grote coalitie, en in dezelfde taal als de werkelijkheid bespreken Merz & Co. ook andere kwesties .

Op het gebied van immigratie geldt: geen xenofoob extremisme en geen humanitair extremisme . Daarom wordt gezinshereniging beperkt tot mensen met subsidiaire bescherming. Er vinden snellere uitzettingen plaats, ook via overeenkomsten met derde landen. Er is selectieve controle op de opvang. Wie een baan weigert, verliest zijn uitkering. Er is een einde aan het misbruik van sociale voorzieningen door mensen die uit andere EU-landen komen en alleen maar subsidies ontvangen. Onder soevereiniteit verstaan ​​we ook: strengheid op het vlak van controle en repatriëring, versterking van de Europese buitengrenzen en samenwerking met de landen van herkomst en een "ordelijk en realistisch beheer van de migratie", waarbij onderscheid moet worden gemaakt tussen degenen die recht hebben op internationale bescherming en degenen die dat niet hebben. Klopt dat? Nee hoor, dat is gewoon gezond verstand.

Uiteindelijk geldt hetzelfde voor het energie- en milieubeleid . De coalitie zet uiteraard in op koolstofvrij maken, maar doet dat door in te zetten op kapitalisme, groei, industriële hulpmiddelen, gemengde technologieën, innovatie, zonder ideologie. Daarmee biedt ze een derde weg tussen groen activisme en Trumpiaanse ontkenning. Daarmee richt ze zich op marktprikkels en internationale samenwerking, in plaats van op verboden en heffingen. Het principe is dat van de zogenaamde ‘de vervuiler betaalt’, het principe dat de vervuiler betaalt, en komt tot uiting in mechanismen die bedrijven stimuleren om te innoveren in plaats van hen bij voorbaat te straffen. De doelstelling van klimaatneutraliteit tegen 2045 wordt bevestigd, maar het overheidsprogramma introduceert marges van tijdelijke flexibiliteit in de meest complexe sectoren (staal, chemie, bouw). Daarmee wordt de logica van rigide sectorale doelstellingen verworpen en wordt de voorkeur gegeven aan een wereldwijde evaluatie van de resultaten. Bovendien wordt een "realiteitsclausule" geïntroduceerd die aanpassingen mogelijk maakt als de technologische of internationale omstandigheden veranderen. Is dit juist of is dit gezond verstand?

Het programma draagt ​​creatieve ideeën aan die minstens zoveel aandacht in de kranten verdienen als de plannen om de militaire uitgaven te verhogen en die niet in een hokje op pagina zestig mogen belanden, omdat de toekomst van een land op een detail wordt beslist: op zijn vermogen om te innoveren . De coalitie introduceert daarom een ​​nationaal innovatiefonds (Deutschlandfonds) van 100 miljard (10 miljard publiek plus 90 miljard privaat), waarmee start-ups, scale-ups, grenstechnologieën en digitalisering worden gefinancierd. Het voorziet in een sterke toename van de publieke investeringen in onderzoek en ontwikkeling (R&D), met als uitgesproken doel om de drempel van 3,5 procent van het BBP te overschrijden (momenteel ongeveer 3 procent). Het stelt ook een belastingvrijstelling voor voor winsten die worden geherinvesteerd in onderzoek en ontwikkeling , met de uitbreiding van de belastingaftrek voor innovatie en de vereenvoudiging van de regels voor innovatieve start-ups. Het heeft tot doel om Duitsland aantrekkelijker te maken voor internationale onderzoekers en ondernemers door visa en academische erkenning te vereenvoudigen.

De coalitie stelt een plan voor ‘debureaucratisering 2030’ voor , met als concreet doel de administratieve lasten tegen het einde van de zittingsperiode met 25 procent te verminderen. De maatregelen omvatten alles: de volledige digitalisering van vergunningen en toestemmingen, de invoering van maximale reactietermijnen van het openbaar bestuur (met automatische stilzwijgende toestemming), een systematische herziening van de bestaande regelgeving, om overbodige of verouderde regels te elimineren. Daarnaast wordt er een plan verwacht met belasting- en opleidingsincentives voor degenen die gekwalificeerde werknemers inhuren , een versterking van dubbele leerlingplaatsen en een grotere openheid voor gekwalificeerde immigratie , met versnelde procedures voor de erkenning van buitenlandse kwalificaties.

Op het gebied van werkgelegenheid verhoogt de overheid het minimumloon naar 15 euro per uur , belooft een structurele vermindering van belastingen en bureaucratie voor kleine en middelgrote bedrijven en introduceert belastingvoordelen voor mensen die meer werken en voor mensen die personeel inhuren . Samenvatting: minimumloon, ja, maar ook een gok op productiviteit , en het zijn degenen die meer werken die uiteindelijk minder belasting betalen. Recht of gezond verstand?

De Duitse meerderheid kiest er dan ook zonder schaamte voor om zich expliciet te richten op globalisering , op het openen van markten, op economische vrijheid, en om die reden stellen Merz & Co. een "open maar regulier" handelsbeleid voor, met nieuwe overeenkomsten die door de Europese Unie worden aangedragen: Chili, Mercosur, de Associatie van Zuidoost-Aziatische Staten en ten slotte India en de Verenigde Staten .

Meer verdediging om minder kwetsbaar te zijn. Hoe groter de markt, hoe beter beschermd. Meer productiviteit voor een beter salaris. Meer grenscontroles voor meer soevereiniteit. Meer Europa voor meer vrijheid. Het programma van de Duitse regeringscoalitie is een droomboek voor wie droomt van een politiek waarin meer de cultuur van oplossingen dan de logica van scalperen centraal staat. En als een linkse waarnemer of politicus, tussen de regels door lezend in het programma van Merz, te veel rechtse argumenten, te weinig humanitarisme, te weinig strijd tegen ongelijkheid aantreft, dan zou iemand van links zich misschien eens moeten afvragen wanneer links precies de ideeën van het gezonde verstand heeft omgezet in rechtse ideeën. Leve de Merz-coalitie. Los van de achtergrond vormt deze coalitie een mogelijk tegengif voor het links- en rechtspopulisme in heel Europa. Dat tegengif moet nog verder onderzocht worden.

Meer over deze onderwerpen: