Wat zijn de risico's van een gezondheidszorgstelsel dat gegijzeld wordt door de politiek?

Over hetzelfde onderwerp:

Gezondheidszorg blijft de belangrijkste test voor de stabiliteit van de regionale overheidsfinanciën en de geloofwaardigheid van de Nationale Gezondheidsdienst. Het rapport van de Rekenkamer over het financieel beheer van de regio's (2021-2024) bevestigt dat gezondheidszorg de belangrijkste post is in de regionale begrotingen, maar de gelijkheid van diensten blijft verre van een uniforme norm. Van 2021 tot 2023 stegen de uitgaven voor gezondheidszorg met € 13 miljard (+9,3 procent) tot € 152,9 miljard. Alleen al in 2023 werd € 128,8 miljard toegewezen aan essentiële bijstandsniveaus (LEA). Toch blijven de regionale ongelijkheden groot, waarbij zuidelijke regio's het moeilijk hebben. Slechts 13 regio's overschrijden de grens voor alle macro-economische aspecten van de gezondheidszorg; acht blijven niet-conform, met Calabrië onderaan. Veneto en Trento staan bovenaan.

Investeringen in de gezondheidszorg, mede dankzij het Nationaal Plan voor Herstel en Veerkracht (NRRP), stegen met € 3,5 miljard over de periode van drie jaar, maar daalden met 7,6 procent in 2023. De € 2 miljard die aan het Zuiden werd toegewezen, leverde geen evenredige resultaten op, een teken dat de efficiëntie van het beheer een structureel probleem blijft. Er is goed nieuws wat betreft de vermindering van het tekort: van € 2,8 miljard in 2021 tot € 1,4 miljard in 2023, voornamelijk dankzij Sicilië. De uitstaande schulden van de Missie " Gezondheidsbescherming " groeien echter (+42,8 procent, tot € 43,8 miljard), als gevolg van vertragingen in regionale overdrachten. De schuld voor de gezondheidszorg in regio's met een regulier statuut daalde met 5,6 procent, maar blijft hoog (€ 11,39 miljard, gelijk aan 30 procent van de totale regionale schuld). Het Hof hekelt aanhoudende inefficiënties: in veel regio's zijn aanzienlijke middelen niet voldoende om de essentiële niveaus van bijstand (LEA's) te garanderen. Het gebrek aan afstemming tussen middelen en de kwaliteit van de diensten ondermijnt de duurzaamheid van het systeem. Binnen het kader van gedifferentieerd federalisme en de Lep (Gezondheidszorgnormen) benadrukt het Hof de noodzaak om daadwerkelijke gelijkheid tussen territoria te waarborgen: het recht op gezondheidszorg kan niet afhankelijk zijn van woonplaats. Een verandering is nodig: zonder effectiever bestuur dreigen ongelijkheden te ontaarden in regelrechte discriminatie. Actie is mogelijk: minder politisering, meer efficiëntie.

Meer over deze onderwerpen: