Meer dan 40 miljard. Wat kan er ontstaan ​​op de as Meloni-Verenigde Arabische Emiraten?

Over hetzelfde onderwerp:

Zand en silicium hebben immers dezelfde chemische samenstelling. En het is de unieke chemische, politieke en economische reactie die is ontketend tussen Italië en de Verenigde Arabische Emiraten die een van de interessantste ontwikkelingen op het gebied van technologische innovatie vertegenwoordigt sinds het aantreden van de regering-Meloni. De vandaag ondertekende gezamenlijke verklaring benadrukt de wederzijdse toewijding aan de ontwikkeling van opkomende en cruciale technologieën, waaronder quantumcomputing, cryptografie, kunstmatige intelligentie en ruimteonderzoek . Deze overeenkomst, die voorziet in enorme investeringen (de toezegging bedraagt ​​40 miljard dollar) en nauwere samenwerking in verschillende sectoren, van toerisme tot cultuur, vormt een cruciale stap om het concurrentievermogen van de Italiaanse industrie te versterken, maar benadrukt tegelijkertijd een aantal uitdagingen die ons land niet kan negeren.

Volgens documentaire bronnen die Foglio heeft geraadpleegd, valt aan de kant van de regering de Defensiesamenwerkingsovereenkomst op , die gericht is op het verdiepen van de samenwerking op het gebied van veiligheid en de ontwikkeling van geavanceerde militaire technologieën, evenals het MoU over samenwerking op het gebied van datacenters, dat gericht is op de oprichting van nieuwe gegevensverwerkingshubs (tot 2 GW) en de noodzaak onderstreept om de digitale infrastructuur te versterken. Tegelijkertijd is de samenwerking op het gebied van minerale hulpbronnen gericht op het bevorderen van strategische industriële partnerschappen en het stimuleren van de diversificatie van de aanvoer van kritieke materialen.

Andere overheidsprotocollen, zoals het MoU voor de oprichting van een trilateraal economisch partnerschap met Afrikaanse landen of het protocol voor de bescherming van cultureel erfgoed in Afrika en Arabische landen, tonen de wil om het zogenaamde “Mattei Plan” voor Afrika te promoten, waarbij culturele diplomatie, energie en infrastructuur worden gecombineerd. Er zijn ook talrijke private overeenkomsten: het partnerschap tussen Greenthesis en Beeah richt zich op de implementatie van plastic recyclingfabrieken, het ondersteunen van de ecologische transitie en het creëren van exportmogelijkheden op de MENA-markt; Projecten zoals die van ACEA en Metito voor waterbeheer en ontzilting hebben tot doel de Italiaanse aanwezigheid in Afrika uit te breiden. Ook vanuit het perspectief van de toeleveringsketen voorspelt de samenwerking tussen Newcleo en ENEC investeringen in kernenergie van de nieuwe generatie. Op het gebied van telecommunicatie en digitalisering legt de overeenkomst tussen TIM en Abu Dhabi Investment Office de basis voor een expertisecentrum op het gebied van IoT en AI, dat de verspreiding van breedband- en kwantumcommunicatieoplossingen bevordert. De overeenkomst tussen ENI, MGX en G42 is gericht op de ontwikkeling van datacenters die worden aangestuurd door duurzame bronnen. Een ander interessant aspect betreft industriële joint ventures: de intentieverklaringen tussen Fincantieri en EDGE, of tussen Elettronica Group en EDGE, getuigen van de wederzijdse interesse in het versterken van de sectoren maritieme defensie en militaire elektronica. De overeenkomst in kwestie kan echter niet worden herleid tot een simpele kapitaalinjectie. Quantum computing, cryptografie en AI vereisen vaardigheden op topniveau, het resultaat van actuele en sterk op onderzoek gerichte opleidingen. Een tweede cruciaal aspect is de opbouw van ondersteunende industriële toeleveringsketens. Geen enkele technologie, hoe strategisch ook, kan zich volledig ontwikkelen zonder een geïntegreerd ecosysteem van leveranciers, infrastructuren en distributienetwerken. Er is een organisch ontwerp nodig dat de verschillende spelers (van kleine en middelgrote ondernemingen tot grote industriële groepen en onderzoekscentra) met elkaar verbindt, zodat ze kunnen concurreren met partijen als de Verenigde Staten en China, die al over een goed geolied ecosysteem beschikken. Naast menselijk kapitaal en toeleveringsketens is een derde, vaak over het hoofd gezien, ingrediënt ook cruciaal: de deregulering die nodig is om de bewegingsvrijheid van bedrijven te garanderen. Als we echt een Europees knooppunt voor opkomende technologieën willen worden, hebben we eenvoudige en stabiele regels nodig die degenen die willen innoveren, aantrekken en niet afstoten. Dit impliceert de politieke wil om procedures en vergunningsprocessen te vereenvoudigen, de lancering van startups te vergemakkelijken en een gunstig klimaat te garanderen voor intellectueel eigendom en publiek-private samenwerking. DE

In deze zin wordt in de gezamenlijke verklaring een heel belangrijk punt benadrukt: publiek kapitaal moet ondersteunend zijn, maar niet dominant. De ervaring van de PNRR heeft geleerd dat de injectie van financiële middelen kan botsen met bureaucratische vertragingen en structurele beperkingen. Wat nodig is, is niet een soort ‘Gulf PNRR’, maar eerder een industrieel beleidsinstrument dat innovatie mogelijk maakt, gerichte prikkels biedt, maar bedrijven de vrijheid geeft om te experimenteren, risico’s te nemen en de kansen te grijpen die ontstaan ​​door de ontmoeting tussen privékapitaal, onderzoek en de markt.

Meer over deze onderwerpen: