Srebrenica, dertig jaar na de genocide in Europa

Genocide . Precies dertig jaar zijn verstreken sinds dit woord weer op de voorgrond trad in het hedendaagse Europa: op 11 juli 1995 , toen de Bosnisch-Servische milities onder leiding van Radovan Karadzic en Ratko Mladic begonnen met het oppakken van etnische Bosnische burgers (Bosnische moslims, zoals ze destijds beter bekend stonden) die hun toevlucht hadden gezocht in de stad Srebrenica , onder de vruchteloze bescherming van een contingent Nederlandse vredeshandhavers die geen vinger uitstaken. In slechts een paar dagen doodden de Serviërs meer dan 8.000 mannen tussen de 17 en 70 jaar oud en verjoegen ze vrouwen en kinderen om hun etnische zuiveringen uit te voeren, een andere term die we toen leerden. Vandaag de dag wordt de herdenking, zoals elk jaar, gevierd op de Gedenkbegraafplaats die in 2003 vlakbij de stad werd geopend, te midden van de uitgestrektheid van grafstenen die ter nagedachtenis aan de slachtoffers zijn geplant. En ook dit jaar zullen, net als in 2021, toen Fabio Tonacci vrijdag naar Srebrenica ging , de stoffelijke overschotten van enkele slachtoffers worden herbegraven. Deze stoffelijke overschotten worden vandaag nog steeds aangetroffen in een van de massagraven in het omliggende platteland.

In Venerdì , verkrijgbaar bij kiosken en online, vertelt Chiara Privitera in haar reportage over Bosnië vandaag de dag , 30 jaar na Srebrenica, maar ook sinds de Dayton-akkoorden die een einde maakten aan de gevechten, maar een land achterlieten dat diep verdeeld was langs etnische lijnen: "Veertigers kijken nog steeds naar vreemden en vragen zich af of ze iemand in hun familie hebben vermoord." Privitera sprak vooral met de jongsten, degenen die na de oorlog zijn geboren : zij definiëren zichzelf als "naoorlogs" en hebben het gevoel dat ze "een bestand hebben geërfd, geen vrede." Maar ze proberen iets te bouwen dat daarop lijkt.

Uit de nieuwsbrief "Finalmente è Venerdì" van 11 juli 2025. Klik hier om u gratis te abonneren.