De cultthriller 'Four Flies on Grey Velvet' van Dario Argento keert terug in de bioscoop.

Dario Argento 's cultthriller "Four Flies on Grey Velvet" keert op 14 juli terug in de bioscoop in een gerestaureerde 4K-versie. De horrorfilm, oorspronkelijk uitgebracht in 1971 en gedistribueerd door CG Entertainment in samenwerking met Cat People, dankzij Surf Film, is het derde en laatste deel van de "Animal Trilogy", met onder andere "The Bird with the Crystal Plumage" en " The Cat of Nine Tails".

Deze door de Cineteca di Bologna gerestaureerde versie, die door Argento zelf met Luigi Cozzi en Mario Foglietti werd geschreven en werd opgenomen in Turijn, Milaan, Spoleto, Tivoli en Rome, toont werkelijk indrukwekkende kleuren, mede dankzij de kleurcorrectie onder supervisie van director of photography Luciano Tovoli. Toch is de kleurkorrel, die kenmerkend is voor horror-/thrillerfilms uit de jaren zeventig, niet vervaagd.

De hoofdpersoon is Roberto Tobias (Michael Brandon ), een succesvolle rockdrummer die wordt gestalkt door een mysterieus persoon in een donkere regenjas. Op een avond, na de repetitie van zijn band, besluit hij de confrontatie met zijn stalker aan te gaan en na een gevecht doodt hij hem per ongeluk. Iemand is echter getuige van de scène en chanteert hem. Zo begint een nachtmerrie voor hem, waarin ook zijn vrouw Nina (Mimsy Farmer) , zijn excentrieke vriend "Dio" (Bud Spencer) en een privédetective ( Jean-Pierre Marielle ) betrokken zijn.

Een van de merkwaardigheden van deze film, met muziek van Ennio Morricone (in werkelijkheid wilde Argento Deep Purple ), is het feit dat er in de beschrijving van de ménage tussen Roberto en Nina meer dan één autobiografische verwijzing voorkomt. Michael Brandon werd bijvoorbeeld door de regisseur gekozen omdat hij vaag op hem leek. Hetzelfde geldt voor Mimsy Farmer, gekozen voor de rol van de vrouw van de hoofdpersoon, die leek op de ex-vrouw van de Roman-regisseur. Zelfs het bizarre personage Diomedes, gespeeld door Bud Spencer, is al aanwezig in de roman 'The Screaming Statue' van Fredric Brown , die Argento's debuutfilm ' The Bird with the Crystal Plumage' inspireerde.

4 Vliegen op Grijs Fluweel, 1971 (contrast)

"Ik wilde een thriller maken die ook humor bevatte, om te laten zien dat ik niet zozeer van horror of angstaanjagende scènes hield, maar dat ik ook een persoon vol humor was", vertelde Argento in meerdere interviews over deze film.

"In de film," herinnerde de 'Master of Suspense' zich, "dreef ik alles wat ik tot dan toe had geleerd tot het uiterste en probeerde ik zo inventief mogelijk te zijn door de vreemdste machines te gebruiken. Voor de laatste scène gebruikte ik de Pentazet, een machine van de Universiteit van Leipzig, die ermee metaalsmelten bestudeerde. Het was de enige ter wereld die een opnamesnelheid van 18.000 en – in theorie – 30.000 frames per seconde kon halen. Met een speciaal proces zijn we erin geslaagd om 12.000 frames te halen. Het eindresultaat is een prachtige en vloeiende slowmotionscène."

Dario Argento (Ansa)